Alle inzendingen over knietjes

er zijn natuurlijk ook nog de bloemetjes die bloeien het lam dat op de knietjes drinkt bij de ooi het hooi dat geurt en noodt maar dan heb je het wel gehad…

Die zij had misdaan, Daar kwam het toch op aan, Op haar knietjes, voor het slapen gaan. Oh, onze lieve heer, Misschien, doe ik ze morgen weer.…

De duimschroef is met vreugde aangedraaid Met liefde is de elleboog gegeven De knietjes worden bliksemsnel geheven De beentjes met een rottrap weggemaaid De oorlel suist, de pijnbank staat paraat De nekklem echter is een halsmisdaad…

ze ademde vergane glorie knietjes knookten in te korte rok donkere uitgroei in de blonde lok ze klassiekte een vergeten mode wiebelde op hoge hakjes trippelde te kleine pasjes fluisterde een haags accent snoepte iets te vaak gebakjes verkeerde in de hoogste kringen maar haar val kwam snel die cirkels zijn gesloten ze probeerde…

Spijtig Klaartje zou zich baden Moedernaakt in ene beek, Die langs klavere boorden streek, Overschâuwd van wilgenbladen; Grage Reinoud zat en keek, Watertandend door de rietjes; En hij riep eens zoet met een: Nog wat dieper, tot de knietjes; Daar mee droop zij schaamrood heen. ------------------------------------------ Spijtig -…

voor Jan Fabre een vleesgeworden kunstwerk de pilaren beplakt met gandaham vliegen hebben massaal de weg gevonden naar de Volderstraat in de universiteitsstad Gent bij bosjes strijken ze neer op het gewillig vlees bedrijven er de liefde leggen er hun eitjes en danken de god der vliegen op hun blote knietjes voor dit paradijslijke…

stik sterf verrot verteer lazer op en donder neer val in mootjes voor mijn pootjes val in drietjes voor mijn knietjes voor mijn part val je dood naast me in de goot krijg de koude kippenkoorts de teering tyfus enzovoorts neem een taxi naar de hel hang jezelf op aan de kerkbel. het allerslechtst vaarwel.…

Zeer christelijk geloof Genepen gezichten Wat meer menselijkheid Zullen zij niet voor zwichten Met oordelen Staan zij vóóraan in de rij Dat zoiets van de bijbel niet mag Schuiven zij maar terzij Homo's, bloot en korte rokken Doet de gezichten gelijk weer mokken Rode wangen, knietjes tegen elkaar "Een broedende blik" Ach, laat ze maar…

Alles komt goed Zeiden ze vroeger, als er iets naars gebeurde, Zeiden moeders van kapotte knietjes van het kroost Zeiden leerkrachten als een kind een onvoldoende had Zeiden ze van de regering, als er weer een dreiging was Alles komt goed Zeggen we nog steeds, als er iets naars gebeurt Zeggen moeders bij het vallen van de kinderen Zeggen…

De stompen van zijn bolknaks, groot, die onder duimen zijn geplet, de sigarettenpeuken, krom, als reddeloze witte knietjes, in deze asbak op de kamertafel, op zondagmiddag, als je vader wint van mannen uit de buurt. --------------------------------- uit: 'Een huis verlaten', 2012.…

Het is geen kwestie meer van tranen drogen, knietjes wassen, pleisters plakken en luisteren, het is NU een kwestie van opzij gaan staan en ontluisteren!…

Stel dat: je hart in je hoofd zat je tenen bij je schouders stel dat je haren op je knietjes groeiden je oren op de plek van je billen!…

De knietjes die ze stukvielen op de speelplaats zijn amper hersteld of ze moeten al vrezen voor hun heupen. De helft van hun vrienden heeft al nieuwe moeten laten steken, en een nog grotere groep kauwt tegenwoordig de dagen met een kunstgebit.…

Ik heb ze: knokig schriele knietjes En elke jongen lacht me uit Zijn blik verraadt: die heeft hooguit In haar bh twee wattentietjes Ik heb ze: tobberige dagen Want zoals ik ben is er maar één Dan ben ik vreselijk alleen Kan ik mezelf niet eens verdragen Het uiterlijk is onbelangrijk Lacht oma, grijs, gerimpeld, lief De spiegel maakt me…

En wij buigen zonder schromen Op de knietjes voor u neer. Maak ons leerzaam, zacht en stil! Leer ons wandlen naar Uw wil! Leer ons zelf, met ziel en zinnen Boven alles U beminnen!…

Ik leerde jou de eerste stapjes je eerste woordjes en nog zoveel meer gaf kusjes op geschaafde knietjes en ook op al het andere zeer.…

Je kind op zijn knietjes weg zien kruipen En gillend van de pijn De dokter snel gaan bellen Maar, die kon niet aanwezig zijn...…

Angst voor de kast met de kromme sleutel Mamma is boos op haar ze hoort het slot knarsen De opgetrokken knietjes verbergen haar hoofd ogen stijf toegeknepen Nee, ze wil niet kijken naar het griezelig lege zwart Haar blote voetjes vangen de kilte van de vloer Stil is ze, muisstil Het kind in de kast Jaren later, angstzweet dampend op haar…

Ik liep vandaag weer eens eventjes langs het pad van mijn herinneringen ik zag mezelf weer als klein meisje die kattekwaad uithaalde en andere dingen Ik zag ook weer mijn eerste vriendje compleet met snottebel en knokige knietjes kreeg van hem mijn eerste klein boeketje madeliefjes, maar 'k noemde ze mini margrietjes Ik weet nog hoe ik eens…

Soms vloek ik hardop en later zit ik weer op mijn knietjes te bidden om vergeving. Ik kán mijn kind niet loslaten en ik wil het ook niet! Maar het móet een keer en ik vraag me af of de natuur dat zo geregeld heeft. Ik huil me kapot om het intense verdriet dat ik heb........... O God, bestaat U wel?…

Begin bij mijn tenen, langs hielen omhoog, mijn kuiten, knietjes, dijen, zijn in de loop der jaren flink gaan uitdijen. De grilligheden van het leven, zeg maar. Bij mijn billen aangekomen, die ik wat graag plant in een heel comfortabele stoel, denk ik, smaller zou mogen, maar ja das een ijdel doel.…

Hij rooit weer even op z’n knietjes sneeuwklokjes, daar bovenop die begroeide tuunwal, maar waarom juist daar en wat was het gewin? Eens reeg hij tabaksbladeren maar de finesses is hij vergeten. Hij staat weer even in een kring rondom een vlaggenmast, maar met wie precies? Twee coupletten van het Wilhelmus zongen ze ter ere van Bernhard.…

zeikt over de andijvie; gehakt en toetje zij huilt omdat ze steeds weer vragen moet de kids in bad en bed te doen en hij om koffie blèrt, TV zijn wereld doordraait zij ook ‘s aan d’r eigen leven denken moet afgepeigerd door haar cyclus en meteen daarna weer plat, geen hoofdpijn meer mag hebben, en hij het zo nodig vindt dat ze met haar knietjes…

Als een jong vogeltje sâamgekroeld, Warmpjes omwoeld, Warmpjes omwoeld Door sneeuwrein, roosfijn linnen, De knietjes hoog en de vuistjes toe Droomt het, en laat aardlevengedoe Rustig beginnen.…