Alle inzendingen over knopje

Hij zegt, ik zat aan een knopje, was eventjes foute boel, waarop ik zeg wees blij dat het niet 't knopje was van de schietstoel? Ach de zon schijnt een grapje moet kunnen, laten we elkaar dat in elk geval maar gunnen!…

knopje uit te drukken en moeten we het voor zover opgebruikt weer terug geven voor weer een nieuw of toch een eeuwig stil leven?…

´Je raakt me´ zei ze Warm teder fluistert haar adem waaiert over haar huid tinteling op het topje van haar vrouw zijn ´Ik wil je wel´ zei ze Tergend langzaam knopje per knopje bloot van elk kledingstuk ontbloot In dat ene moment was zij alleen, alleen maar zij, het allermooiste kleinood...!…

Dat valse zonnetje is er pas, of 't wijkt voor strenge koude, en ras is 't knopje prijs gegeven en boet zijn jonge leven, kwijnt langzaam weg en mijmert stil „'k Vertrouwde op 't zonnetje in April!" Een zonnetje in de lentetijd heeft menig tere maagd misleid ; het weet zo zoet te vleien en wil het knopje vrijen.…

't Open roosje, rijk van blad, Zei aan 't nog gesloten knopje, Dat aan 'tzelfde steeltje zat: Zie eens, dik onaartig propje, Zie, hoe luisterrijk en schoon Sprei ik al mijn schat ten toon! - 't Knopje zweeg en hoorde 't aan; Maar de middag kwam haar wreken, Deed haar boezem opengaan, En de volle roos verbleken.…

zo ontstond het knopje op haar kin wanneer ze gedachteloos aan het friemelen gaat kirt ze het uit het tintelt fijn na zo`n liftresulaat blijkt het lekkerste wat bestaat…

Knopjes Had je maar een knopje Dat bepaalde hoe je dacht Ook voor elk van je gevoelens Nou, dan had ik echt veel macht Want ik zou ze vaak indrukken Echt waar, bijna elke dag Voor een vrolijke gedachte En een hartelijke lach Ook moest er nog een knopje zijn Die aan ging en ook uit Ook eentje nog voor zachter En natuurlijk een voor luid…

gekakel in de gang hoe is het mogelijk dat die kippen in bloemetjesjurken de lift namen naar de vijfde instappen knopje pikken uitstappen gescharrel op de kokosmat tijd voor een vos, passie en iets om over te roddelen…

Verbreek het zegel bij het etiket En haal de lichtslang dan uit de verpakking Bevestig 'm dan onder de bedakking Van uw gloedjenieuwe minaret En probeer door op het AAN-knopje te duwen 't Volk met lichtsignalen waar te schuwen…

Je leerde kijken ogen mond gezicht Je leerde spelen doosje open dicht Je leerde lopen lampje knopje licht Je leerde lezen letter woord gedicht…

je leerde kijken ogen mond gezicht je leerde spelen doosje open dicht je leerde lopen lampje knopje licht je leerde lezen letter woord gedicht…

Aan de dood ben ik langzamerhand gewend zolang het niet te onverwacht en te onbegrepen zoals een mooie jonge vrouw die behangen met springstof een heiligdom binnengaat zeven tellen aarzelt knopje indrukt en afgaat…

Een kleinood zwart op geel of rood ternauwernood een knopje groot 't zit op je huid 't maakt geen geluid geen mens die 't stoort een wonder ding dat slechts bekoort…

zo heerlijk, zo zalig een knopje en gezwicht, een kamer baadt van voor naar achter, van links naar rechts, van boven naar beneden, volop in het licht! Maar pas op voor overdaad!…

Aan Elise Valcke Elise lig jij in je knopje daar, stil te zijn en te genieten van de frêle novemberzon? Achter je grafje lopen cru, nog niet begrijpend kinderen met roze haar: engeltjes, bijna uit hun knop gebroken.…

Op een knopje kunnen drukken of een toverspreuk weten en voor hun roofdierogen in rook opgaan. Maar is het weer zover, dan blijft hij als aan de grond genageld staan. De grijzende gezichten, het getreiter en tot slot de vuisten... Er is geen ontkomen aan.…

Ze zoeken het knopje van het apparaat: heb jij gezien waar de batterijen in gaan?…

Als ik je zeggen kon, nog één keer, doe de deur achter je dicht, als ik je vertellen kon, waar ’t knopje zit van het licht, als ik je nog één keer zien mocht, zoals je graag gezien werd, maar ik kan je niets meer zeggen, vertellen, ik kan je niet meer zien om uit te leggen dat je alles voor me was… Nooit meer.…

Weet je nog wel wat je voelt achter die façade van gedachten die je dwingen om verder te gaan terwijl het eigenlijk niet meer kan Waar is het knopje in je hoofd om even alles stil te zetten verwarring in de pauzestand alle gedachten op stand-by wachtend tot je weer wat voelt…

Het zou fijn zijn om je hoofd een tijdje op slot te kunnen zetten zoals bij een fiets een tijdje weg aan het wandelen bij terugkomen weer fris verder maar wat als de fiets weg blijkt te zijn hoofd geblokkeerd op hol slaat misschien toch liever dat aan-uit-knopje met een pauzestand als hoofdschakelaar…

ik mis de oogcontacten kijk bij het wachten de mensen altijd aan maar iedereen is bezig zijn leven op die plaats een eigen vorm te geven als planten op een rij de stengels wat gebogen met gezichten zonder ogen totdat het bijtje zoemt een naampje noemt het knopje open gaat en ons verlaat…

prachtig jouw kopje met je hemelse lach je opent een knopje verhoogt mijn hartslag mijn handen gaan trillen ik weet niet wat doen je zal wel iets willen en ik geef je een zoen niet haastig maar rustig wil ik je verkennen eerst praten we ernstig daarna komt verwennen!…

Dat mijn neiging nimmer wordt Wat ze liefde noemen; Smachtend knopje dat verdort Onder zware bloemen.…

geruisloos voorbij in een elektrische stoel op naar mijn dromen na het gegoochel verder met lege zakken raadsel na raadsel een langzame film bij de reconstructie ontmoet ik weer iedereen die zware handen het moment is weer voorbij een heel klein knopje ook in leiden leiden alle wegen naar het hiernamaals…

is het een verscholen knopje van een boom, die op lente wacht? is het de angstige drenkeling die net op tijd blijft ademen? is het een ademvleug van liefde die ons in het voorgijgaan raakt? is het mysterie, ik weet het niet woorden warrelen om mijn hoofd ik heb geluk als zij verdichten…

ragfijn getekend door een ongekend penseel hemelsblauwe groenen hier en daar een stipje vuur doorzichtig dwalend door mijn geest hier en daar een knopje open vol herinneringen dansend op mijn oog je kietelt in mijn oor even geef je hoop tot je broos en tenger smeltend op mijn tong afscheid neemt van deze bittre wereld…

ik dacht dat ik niet vliegen kon maar heb me vergist ik zweefde al voordat ik dat besefte en het zeker wist los van aarde zonder vleugels en geluid het lijf bleef rustig thuis er was een knopje omgegaan keek niet meer tegen alles aan de details had ik al ooit bekeken projectie in de geest weefde volmaakt beeld toch ben…

Ze woonde in het notendopje van haar eigen wereldje klein Ze miste ‘t bijzondere knopje, dat knopje om gelukkig te zijn In stilte leefde zij het bestaan van een treurig wenend mens Die het liefst was doodgegaan na elke niet te vervullen wens Altijd in ‘t eenzaam schreien wijl het duister om haar hing Kroop de dood heel nabij en vroeg…

het knopje" uit" gedrukt vanavond geen tv voor mij te veel oorlog en razernij mijn laarzen aan en ingerukt… de avond valt zo mooi gestaag wandelen langs de waterkant het maanlicht schittert zo charmant zo'n stille avond die voel ik graag vogels zingen hun laatste lied zoeken slaapplaats in de bomen ik luister en… begin te dromen over…

Plastic ik test de trekker onder mijn vinger. BAF! Een explosieve ontbranding. Karton vliegt van de kaart af, een gat in de binnenste kring. Kunnen we het nog begrijpen? Of, is het al te laat? Dat het niet het wapen, maar de mens is, die het wapen gevaarlijk maakt.…