Alle inzendingen over knopje

ik heb een vogel in een kooi zijn veren vallen nimmer uit jaagt al jaren achter zijn prooi met een eentonig piepgeluid ik hoef slechts een knopje in te drukken en hij levert zijn werk op maat soms wil dat echter niet gelukken als de batterij haar leegte verraadt in alle jaren heeft hij er pas één verslonden al is dat wat overdreven uitgedrukt…

ik de lichtjes plukken van het hemelse gordijn de glimpjes strooien in jouw nachtelijke brein zo, dat jij gaandeweg weer de stappen zet het pad vol keien tot stuifzand plet kon ik op de mistdeken wat aanknopingspunten stikken wat kleurige versiersels als houvast strikken zo, dat jij weer gelooft dat de zon in kale bomen elk knopje…

hoe de laatste roos in de tuin tussen ‘t kleurend en vallend blad haar pure schoonheid nog even bewonderen laat hoe zij in regen en gure kou haar tere knopje boven water houdt, naar ik hoop niet al te snel verdwijnen zal hoe ik deze roos als zij het redt begin november in ‘n vaasje zet hoe zij dan naast die ene kaars tussen zacht…

Waar zit nu toch het knopje, ze stil te zetten, even stop. Maar tevergeefs... ze geven het nooit op.…

Ik heb de laatse tijd last van harde titels Het knopje in mijn hoofd wil maar niet om Ik zie mensen steeds maar weer De plaats innemen, door voorrecht verleend Zwijgen anderen niet dood maar bewusteloos, Dat is de kracht van de bank Echter, de massa zit op de tribune.…

Je lichaam daaronder, romig, met bruine sproetjes, gevoelig voor beroering, en het verborgen kleine knopje waar je lijfje ophoudt; dat trilt, als mijn vingers het zacht omsluiten. Ik pluk je, voorzichtig, maar zonder aarzelen, en proef en ruik je geheimen van zich openend paradijs.…

Er bloeit op veld en wegen Geen enkel bloempje meer; De zwarte najaarsregen Sloeg 't laatste knopje neêr. Een grijsaard gaat al hijgend, Met wankelenden voet Het smalle pad bestijgend, Het kerkje tegemoet. De blaadren vallen neder, De grijsaard zucht vermoeid; 'k Vrees, dat er nimmer weder Voor hem een bloempje bloeit!…

- waaruit een glanzend knopje kiert. Ik heb geen sieraad op die plek en val een beetje uit de toon, dus daarom open ik mijn bek en toon vol trots mijn gouden kroon.…

Jouw hart is als een roos Die men moet water geven Want water zon en licht Dat doet haar overleven In het donker zonder water Laat ze haar kopje hangen haar knopje blijft dan dicht Zo toont ze haar verlangen Voor jou wil ik het licht En ook het water zijn Zodat jouw roos zal bloeien In heldere zonneschijn Want rozen zijn de liefdesbloemen…

Ik kan geen afscheid nemen van je er kan geen knopje zomaar uit worden gezet je blijft toch altijd bestaan in mij niets kan zomaar verdwijnen uit me een zucht is niet genoeg om het gevoel weg te laten waaien geen gedicht is goed genoeg om de grootste kracht van de liefde te beschrijven om het afscheid normaal te laten verlopen het is moeilijk…

blauwe pretoogjes betasten alles, iedereen jij boetseert de dingen één voor één dekseltje open dekseltje weer dicht drukken op het knopje geeft licht voelende vingertjes op verkenning beheren en beheersen door gewenning al weet je niet waarom en nog minder hoe je logica is nog krom maar dat doet er niet toe zelfs je wartaal…

Alles moest ooit uit de kast Het knopje ging er desnoods voor om Je leeft maar kort soms lig je krom Wie geen ideaal heeft die past Men sprak krachten aan hoog boven met ruggen gerecht om niet te zwichten voor alle gaten die vielen te dichten tussen diep gapende kloven Niets staat stil dat is gegeven Men ziet dat terug in het overleven…

Was er maar een uit-knopje, zodat ik al die twijfels kon uitzetten en gewoon gelukkig met jou kon zijn. Ik ben ook gelukkig met jou en het voelt alsof we nog jaren samen blijven. Maar toch.. die onnodige twijfels; dat maakt houden van jou zo lastig. Het is zo lastig om van jou te houden.…

Ik ben een papavertje in een veld heb schuw te weinig zon genoten hang luw mijn knopje kuis gesloten vanwege angst voor nieuw geweld Mijn steeltje is een beetje stuk geknakt daar `t ruwweg werd geplet een sprietje was ik nog maar net toen `k werd gekapt van het geluk Toch koester ik stuifmeel in mijn hart ook bloesem heb ik al…

Soms spanden koplamplichten tegen ons samen soms viel er iets uit: speciaal voor ons zei je, een knopje om in naam van onze liefde.…

Het kind, dat lacht, Is 't beeld zo zacht Der lente pas ontloken, Als 't kruidje groeit, Het knopje bloeit, En 't bloemtje geurt, ontploken.…

Hij zag het licht Zij zag het ook Tot hij het knopje Ineens bewoog Lopend in donker Viel ze over iets heen Maakte ravage Deed pijn aan haar been Licht werd aangeknipt Man zegt; wat nu Zij zegt; ik lig op de grond Wel sodeju Het licht is die nacht Niet weer uitgegaan Zij was bang Opnieuw onderuit te gaan De blauwe plekken …

Pluk een knopje in uw tuin: Dierbre, wij gaan lente vieren Op ’t hoge duin.…

Dat zacht met je vlasblonde popje Speelt, je rein stemmetje kan nog niet schreien, 't Lacht nu en zingt in moederlijk verblijen Tederlijk voor popje een liedje, - je kopje Wiegt als een bloemetje, dat bij het glijen 's Avonds van de avondwind, 't zijige knopje Deint, en vleiende van de zon nog 'n dropje Krijgt van haar wijn, om welig te…

Die bloem, wat eerst een knopje was siert nu een stukje van de tuin. het is of het me aankijkt zo mooi met z'n kopje schuin. Die hele kleine groene sprietjes morgen weer bedekt met dauw. Het leven van vergeet-me-nietjes en de hemel weer zo prachtig blauw. De dag bracht zoveel mooie dingen, ik laat ze in gedachten weer passeren.…

voordat de wekker de stilte verstoort drukt hij het off-knopje naar beneden slaat de dekens terug voeten betreden de kille vloer het ochtendlicht gloort nog niet wintertijd hult in schemerduister wat tastbaar is op weg naar het toilet met lege blaas trap af luikjes opengezet ter opfrissing even hoort hij gefluister van wind en dakgoot smeert…

Ik kijk vandaag ook altijd weer even terug tjonge, wat ging dit jaar weer ontzettend vlug ik heb heel veel leuke dingen gedaan zomaar uit het niets heel spontaan dan denk ik vroeger dorst ik dit niet allemaal het schrijven van een gedicht of een verhaal maar na een bepaalde leeftijd gaat het knopje om dan vind je niets meer raar of stom je ware…

Bedolven knopje, brozer draagster, Vracht van onbevroed vermenigvuldigen, Voed jij de vrucht nog in de waan als was Je zwanger en je eigen weefsel kind, Verlost pas in het kraambed van de aarde.…

Piet en Kees en and're lulloos zonder zak Wij vrouwen van het nieuw dispuut 'Met zweepjes vrij en blij' Wij maken man en naam bekend zonder opschepperij Met Christiaan van Veren is een vrouw rap uit de kleren Dat is wat je verwachten kunt bij veel van deze heren Helaas moeten we zeggen dat het veelal daarbij blijft Het vinden van ons knopje…

Verliggend van zij, naar zij komt de slaap niet dichterbij geen knopje wat je omzetten kunt alsof Klaas je de slaap niet gunt. Geen droom te bekennen. Maar even uit bed, een rondje lopen kan ik op die manier wat slaapzand kopen opnieuw je bed maar weer in en vanaf voren is er dat begin Van draaien, woelen maar geen slaap.…

Sleutels zoeken In welke zak ook alweer Al die bergplaatsen Vaak gedacht Dezelfde plaats iedere keer Zoeken wordt dan eenvoud Ergernis vermeden Onbewogen instappen Richting thuis rijden Snel verder Maar eerst muziek Drie maal knopje USB in het scherm En play Al rijdend bekende klanken Herinnering beelden sfeer Snelheid neemt af Thuis…

water in die warme zon met ogen dicht luisteren naar de vogels maar mijn media laten mij niet rusten want gewoon alleen is niet sociaal ik zou wel dagen willen lezen in dat spannende dikke boek maar kom niet verder dan een bladzij steeds meldt zich weer een nieuw gezicht ik zou wel eens een nachtje willen slapen maar heb moeite met het knopje…

Zeg eens gauw: sliept gij zoet in uw knopje, En wat weer of gij heden verwacht? Ereprijsje : 'Goede morgen! wij sliepen als rozen.' — Gouddropje: 'En het weer wordt vandaag vast heel mooi.' — Madeliefje: '’k Heb een plaatsje aan uw knoopsgat gekozen, waar ik stervend mijn bladertjes strooi.' -…

'k Zou willen dat ik deze dagen een knopje in mijn hoofd om kon zetten de reportages die ik zie op tv met uitgemergelde mensen als levende skeletten Ik voel de rillingen langs m'n rug lopen elk jaar weer als ik die beelden zie ook de film: het meisje met het rode haar beelden die je niet vergeet, zo één twee drie Overwinteren in concentratiekampen…

'k Was in mijne hof gegaan En ik vond een knopje staan, Deze morgen vroeg; 't Scheen zo moede, daar 't een dauwdrop Op het hoofdje droeg. Bij geval slechts zag 'k de drop Schittren op de purpren knop. 't Scheen mij of 't heelal Zich terug gaf in de spiegel Van zijn klaar kristal.…