Alle inzendingen over kosmos OR ideaalbeeld

leven ontmoet We waren van voor die donkere jaren we hebben levenswijsheid gebracht hadden goede dagen maar ook vaak een onzekere en angstige nacht Onze blijde verwachting over de toekomst Lieten we gaandeweg los Wij zelfs, met alles wat we wisten en ondergingen moesten uiteindelijk vertrouwen op de ondoorgrondelijke wegen van de kosmos…

de Maan is aan de Maan is uit de Zon gaat onder en de Zon komt op de Aarde draait en draait en draait en iedereen is weg iedereen is weg en de Maan is aan en de Maan is uit de Zon gaat onder en de Zon komt op de Aarde draait en draait en draait en iedereen is weg iedereen is weg waar is iedereen naartoe? de lucht is geel en de…

Beperkt houdbaar Zij schaamde zich voor haar streek liet toen haar hele handeltje verbouwen Nu is zij tegelijk kind en pornoster maar toch is ze niet blij of tevree Want alweer overtuigd van de noodzaak van een volgende dringende verbouwing ----------------------- (n.a.v. de documentaire « Beperkt houdbaar » over oa plastische…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

wonderbaarlijke nachtshow vervat in donker decor lichtend sterrenspektakel schuift voorbij zeer slow ronde koepelvormige kosmos perfecte circussfeer met centrale dierenriem verborgen in flonkerend bos…

niet wat je maar hoe je en waar je zei dat onze ogen eerst moeten wennen aan de duisternis voordat we kunnen zien niet dat je maar hoe je en waar je zei dat onze reis door de kosmos gratis is en we toch dicht bij huis kunnen blijven…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Als een forum van Professionele hulpverleners Zich vanavond buigt over de stand Van zaken in de Nederlandse Psychiatrie weet jij het Uitgangspunt, het DSM-handboek Als leidraad of dwangbuis, met Een kort zinnetje te nuanceren, Dat wij als mens dichter bij De apen staan dan bij wat het Ideaalbeeld van een mens zou Moeten zijn, en…

De echte liefde voor en van de mensen en hele kosmos. Sneller dan het licht verspreidt zich het model van pure liefde.…

De kosmos kan niet anders zijn, dan hier en dit en nu voor mij. Zoals jouw wereld muze is. Misschien. Nergens anders heb ik je lief, dan in ons hart dat altijd klopt. Zo nabij voel ik het leven hier. Waar je je nu bevinden mag. Ver weg van mij vandaan. Altijd ben je muze. Altijd nu en hier.…

Farao's waren op zijn minst zwaarlijvig Zij aten veel, de wijnen uit de kruiken Verdwenen in verslaafde dikke buiken Werklieden bleven onderwijl bedrijvig Haast wekelijkse klysma's moesten zorgen Voor lucht en het verliezen van gewicht Maar ja voor lekkernij weer snel gezwicht Begon de vraatzucht alweer in de morgen Het ideaalbeeld…

passages van voorbij flitsende treinen mijn kleine leven groot maken stil meekijken over jouw schouders mijn zwervend bed door de kosmos klimmend op ongenaakbaar graniet werelden door een caleidoscoop bezien wie rekbaar reist kan beeldend verhalen…

Het is een ideaalbeeld van de vrouw, die mij tergt en pusht, die mij tot schrijven drijft.…

Voldeed ik aan je ideaalbeeld van de man, zoek niet verder. Woonde ik onder een Parijse brug, kom er dan bij. Kon ik je hart voor altijd blij maken, hier ben ik, dombo.…

elke cel, elke ademhaling kent het dansen van het bezielde zijn gezien en ongezien golft en lacht de kosmos in eeuwig zingen muziek in beweging trilling en verstilling verdichting en vervloeing woord, beeld en klank krijgen een vorm door inspiratie…

najaar heeft zijn verlangens in ontmoeting van scheppende winter sneeuwkoningin verheft zich boven einder wiegend in een creatieve tred ze speelt haar spel in schepping van rust haar dans beoefend ze in de knisperende kosmos van dreinende druilerige druppels geanimeerd glooiend over winterse weiden…

zie al die anderen op weg strompelend , vol twijfel op pad elkaar opbeurend door liefde zoekende zielen, op wacht bij elkaar die vallen en weer opstaan een reis van mededogen het schepnet van de kosmos vindt ieder die op weg is naar daat wat groter is dan wij…

Spreek zacht tegen de nachtvogel plak een veer op het hoofd om lust te voelen van zeventien jaren in het oude lichaam transparante huizen hebben geen blinden meer tussen twee onzichtbare muren van de kosmos rust de wind in het aardse vuur wij blijven wakkeren.…

En wij vergaan met heel de kosmos mee Maar ach, misschien heeft Wickie 'n idee…

Duizelingwekkend is de kosmos in al zijn diepte. Maar in de zeeën van de tijd kreeg zelfs de aarde eigen ruimte. Maar als je jezelf nog niet begrijpt is er een vergezicht in je eigen hart. Want jij bent minstens even duizelingwekkend als de kosmos in al zijn verten.…

de maan verheft onze nacht tot blauwzilveren statigheid bomen rusten in de nevel onder silhouetten van kant de sterren vertellen verhalen van orion sirius en cassiopeia zwarte koepel met flonkering vol wonderen en eeuwigheid we zijn hier in de mist kijkend naar oneindigheden een in de kosmos…

Zo ver als afstand in een echo klinken kan Zo ver ben ik bij jou vandaan Zo ver als het heelal die de kosmos omhelzen kan Zo ver ben je uit mijn levensbaan Zo ver als de zon die zich achter de maan verschuilt Zo ver ben je nog nooit geweest Zo ver als de melkweg die in het donker schuilt Zo ver voel ik de pijn het meest…

Als de naakte waarheid gekleed gaat in spiegels van de ziel Als door een magneet keren de gedachten elke betekenis om die ik aan iedere boodschap geef Ze raken me aan en diep verzink ik in het tochtig gat van het eigen zijn onwetend in een wereld onmetelijk en te groot voor het menselijk oog: De iris is als een kosmos…

De rode knecht verhaast zich met demonen hemellichaam zonder borst fakirbed voor kindse bevalling venus stremsel van de macht heeft de melkweg drooggelegd demonen lachen zich tot barsten verbeten zuigeling aan je navelstreng geworden tot de rode knecht vrijerig met vele manen wordt de kosmos stilgelegd…

Dan ben ik zwijgen en luisteren jouw liefde en die van kosmos.…

(De mens is een wees van zijn eigen erfgoed) Ik schilder letters alsof ik sterren aan de hemel plak Ik werp kometen alsof ik de wereld vertak in kunstmatige wetten Ik verplaats het hemelgewelf alsof ik planeten uit mijn schoot werp En droom werelden alsof ik de kosmos nog naar iets nieuws herschep…

Vraag mij af waarheen mijn wegen leiden in een wereld door woorden gebouwd in luchtledig gehoor van universum zijn het stenen of meteorieten die woorden verstommen tot klankloze echo’s als waardeloze golven de kosmos vullen zijn het misschien gevoelens die vasthoudend in waarde van liefde de dampkring ver overschrijden.…

Waar aarde niet is geschapen of zee niet gegoten is zelfs lucht tot niets geworden licht in duister is verdwenen nacht zich te sluimer heeft gelegd verdwijnt ook kosmos in zwart gat is materie nergens te vinden kan energie nooit bestaan zou ook maar een kern van leven in chaos van “Big Bang” vergaan.…

Los van de aarde van ons geluk en leed laat ik weldra slechts een glimp van mijn leven aan jou en andere naasten na Vergeet mij en laat mij gaan ik kwam slechts even langs en ben nu verdwaald en dolend als een geest Ik kom niet meer terug want na mijn laatste zucht ging ik op in de kosmos en verwerd ik tot aarde en lucht.…

In de kosmos. In energie. In een cel. Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…