Alle inzendingen over kou OR herfst

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Lang is de avond een gezicht dat ik verander in de kou die me niet meer volgt als ik slapeloos verdwaald weer eenzaam en gelukkig ben…

De kou begint weer trekkend door heel mijn lijf lief kun je mij warmen?…

nu gaan ze weer trekken de scheuren op zijn taaie lijf maar alles beter duizendmaal beter dan die geur van verbrand vlees van verse botten waarop vlammen lekken die hem zomer's soms doet gruwen ook al vloeit er dan drank knallen er slechts kurken een geur die hij nimmer heeft geroken zo hoort hij keer op keer waren het maar gekken…

Ik wil hen bewaren van de kou vrijwaren, zoniet vertonen ze barsten in hun kleren, verliest mijn bronzen pauw zijn veren, staat mijn ranke beeld zich af te vragen of zij het deze winter wel zal halen. Haar gezicht wordt er niet beter op, straks staat ze er de volgende zomer zonder kop.…

Nee, roepen zal ik je niet je zult nu toch niet komen mijn handen koud aan de rand van wat ooit ook jouw leven was wilden je alles geven wat ik nog te bieden had, maar je wilde slechts jezelf en die ander, waarvan je zei, dat ze niet bestond.…

zo kan de kou er nóg beter bij…

Telkens weer, doet de kou de gemoederen verhitten, maar dat komt alleen maar voor, bij de gemoederen.…

omarmt mij hoe lieflijk ook rillend tot op 't bot beroert zij mij jaagt ze me aan tot dingen waar ik mezelf voorheen niet toe in staat achtte…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

ik zie afschuw in je ogen hoor de woede in je stem als ‘t klappen van een zweep voel ik de striemen in mijn hart in de schaduwen van jouw ijzigheid bekoelt mijn koortsige lust…

Het koude front beheerst steeds meer het aanzicht. Het geeft de zon haar glans. Bevroren landschap. Wispelturig vliegen de vogels heen en weer. Stilte in de vroege morgen geeft de opwarmende zon zijn impuls over het fraaie winterse weer.…

De kou ligt dik over de wereld als stof alsof er al heel lang niemand meer is en ik ben vergeten of over het hoofd gezien achtergelaten alsof ik niet meegenomen kon worden Niemand met wie ik kan delen wat ik voel, de kou sinds jij weg bent, de kou sinds ik alleen thuis ben Niemand om aan te vertellen dat ik jou, mijn liefste liefste…

In de lente begon het allemaal wij samen, dat was wel fijn zo door de maanden heen trok de zomer zonneschijn en was de tijd zo rijk vol met licht en passie In de herfst wordt het donker en dan trekt de kou weer binnen maar nee, niet overal ook bij ons blijft het warm en we zijn niet bang voor wat de winter brengt laat het maar sneeuwen…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

weer sterft een ochtendblad in kou van winterwind het voorjaar al besproken wordt nooit een zomerkind in pril ontluiken groende het door ochtendzon maar'savond vroor het juist streng buiten we nevelden en koesterden haar blad dat ook een gouden herfst voor zich had maar niets mocht baten zij heeft alleen haar knop…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon. Vol glans zijn de blikken, Waarmee ge op ons staart…

Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen De eik,de berk,de populier,de es Ze hebben het voorzien op de NS Door blaadjes op de rails te laten komen, En over alle sporen te verspreiden Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…

ik eigen blauw als basis voor helderheid en kou het donkere geeft diepte in mysterieus verdwijnen door het lichte sprankelt zon zijn magisch schijnen op pril groen en later schaduwrijk koel zomerloof dat herfst belooft in vrucht en kleur een volle rijke oogst groen en blauw daartussen parelt leven als schitterend gegeven…

Nu de winter zich zonder witte kleding voortbeweegt het water in de sloten onverstoorbaar stroomt voel ik toch de kou die ik als kind droeg in mijn te grote jas zelfs de zomer was niet warm want altijd waren er weer die kille ogen die me volgden ach, de stille getuigenissen sterven telkens in de bruinrode dode herfst en enten in…

als jij de bladeren rond laat vliegen strooi ik wat herfst in je haar een schuine zon straalt kale takken er hangt wat valse schaduw daar toch tippen vingers nu al naderende kou het zomerbruin kleurt zacht van wit naar blauw nog geuren laatste vruchten strak het blauw en droogt want onder herfstig loof wacht leven op de lenteluchten…

o, mooie herfst, mijn jaar getij je komt al dichter, dichterbij soms voel ik je al even wanneer ik vroeg de deur uitga de zon al schijnt, dan sta ik af en toe al wat van kou te beven en later op zo'n mooie dag dan pluk ik als het even mag een emmer vol met bramen zo heerlijk lopen door het duin of ik pluk asters uit mijn tuin en zet ze…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

hij niet wist van een herfst na zomer blijft hij kreunen, God wat is er aan de hand het is nog steeds augustus…

het broze leven herkent de zwaluw die aflatend het tij laat vieren om dan toch te vluchten daar de nieuwe kou te striemend voor hem zal wezen de dood als een concept in een oude jas kleedt de jaren magerder dan de tekenen van de herfst die de bladeren ontdoen van de titel dat schoon ook schijn kan zijn geen minachting van het seizoen…

En zo is November aangebroken is de kou ons land ingetrokken regen wind hagel alles wat bij de herfst hoort worden over ons uitgestrooid, maar alles is beter dan wat men in Amerika voor de kiezen kreeg, in de vorm van Sandy, die huisgehouden heeft op een afgrijselijke wijze, nee laat ons dan maar stil zijn als het weer eens regent, waait en…

Wie kan de herfst vertalen naar een lied dat blij kan klinken en toch weet wat hier gebeurt aan droefheid en berusten? Wie kan de klamme kou verwarmen tot er weer vreugde gloeit onder de as? Weemoed schrijft met loden letters maar onvermoeibaar groeit verstaan. Ons hart wil schoonheid drinken, zich laven aan het licht en laten gaan.…

Nederland komt weer in de "herfstdip" ziek, zwak, misselijk, niet lekker Nederland heeft zo´n mooie zomer zo´n mooie herfst gehad, niet toch? Nederland krijgt met wat regen te maken 'god-vorme-me' dat Hij ons laten stikken, snikken en Nederland laat barsten, rillen van de kou zodat velen gaan kennismaken met "´n wintersnik/stik"…