Alle inzendingen over krabben

Ik voel je in mijn armen Ik voel je in mijn huid En hoe ik ook zal krabben Je gaat er nooit meer uit…

de rembrandt toren steeds meer mensen op elkaar van licht naar donker…

In liefde Eén voor één Gepoot, alles Met de hand, Verse vore die Op draagtijd wacht, Zomer die haar Tot wasdom brengt, Moederschoot die De nieuwe oogst het Levenslicht laat zien - Aarde die in augustus In haar warmste geuren Mijn oorsprong verraadt, En een liefdevolle blik Op mijn toekomst werpt…

de ellebogen vormen visitekaartjes bezoek ongewenst het branderige gevoel maakt krabben onafwendbaar…

Nog liever ging ze stokstijfdood aan echt-niet-te-verdragen jeuk dan dat ze weer zou krabben! gorgelrijm, geïnspireerd door Cees Buddingh' gezongen versie op mijn weblog…

mijn huis kent glazen wanden spiegels met de blik naar buiten mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben de dood van ruiten…

Ze hebben geen nagels om hun kont te krabben zou mijn vader zaliger zeggen om vervolgens moeder te gebieden groente en eieren ongezien bij hun achterdeur te leggen.…

ik zeg het poezenkind en gezwind trekt zij haar nagels terug maar toch, heel vlug tikt ze m'n neus in het voorbijgaan alsof ze zeggen wil ik had je kunnen krabben…

---------------------- ------------------------------------ als jij een kip was zou ik je nooit slachten, als jij een kat was mocht je me altijd krabben, als mensen konden kwispelen, stond mijn staart nooit stil voor jou. ------------------------------------ ----------------------…

---------------------- ------------------------------------ als jij een kip was zou ik je nooit slachten als jij een kat was mocht je me altijd krabben als mensen konden kwispelen stond mijn staart nooit stil voor jou ------------------------------------ ----------------------…

Poenpakkende kwabben zijn reeds aan het krabben : Wat komt die luis ons feestje verneuken ?…

Kennelijk moeten die mij hebben, misschien heb ik wel lekker bloed, alleen ben ik daar niet zo blij mee, omdat ik dan steeds krabben moet. Laatst was ik weer thuisgekomen, ik voelde werkelijk overal jeuk en moest op de gekste plekken krabben. Mijn vrouw die lag mooi in een deuk.…

Dat is genoeg om zeven professoren Zeven jaren lang te doen krabben achter de oren.…

En dan Voor de zoveelste eerste keer Wolkjesadem, witte daken In vervoering raken Voor de zoveelste eerste keer Autoruiten krabben Een geluksgevoel Zondagskind in warme kou Voor de zoveelste eerste keer…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…

het leven is lang niet altijd leuk nieuwsberichten en bange dromen en dan ook nog een keertje jeuk op een plekje waar je niet bij kan komen. je draait en zwaait en wringt en wiebelt je ellebogen kraken ervan maar nog altijd jeukt en kriebelt dat plekje waar je niet bijkomen kan. je draait je in kreuken en bochten en vouwen het…

Soms wilde dat ik vechten kon, slaan trappen bijten krabben, soms wilde ik da'k knokken kon in het wilde weg. Soms wenste ik me bokshandschoenen om zodoende muilperen uit te delen is het zonde, da'k dat zeg?…

Verscholen in de donkere nacht Verstild door `t lichte kraken Welhaast onhoorbaar, heel erg zacht Dwars door het kikkerkwaken Een ritsel hier, een krabben daar Vol leven, als de dood Voor al het schaduwstille gevaar Voor tanden bloedig rood…

Van werken krijg je wonden Bloedkleren in wasmachines Dan zit je daarnaast te wachten met draaiende gedachten niets te doen dan je huid strelen en fantaseren dat samen te doen met wie en hoe en opwindend mooi de wonden zouden helen en ook met de nagels lekker zachtjes aan de korstjes krabben…

Niet kunnen slapen Onophoudelijk gezoem Nare steekbeesten Altijd maar op jacht Ze kunnen ons bloed drinken En doen dat ook nog Krabben tegen jeuk Beter om niet te doen maar Onvermijdelijk Spray, rollers, kaarsen Al wat belooft te helpen Helaas tevergeefs Dan maar terugslaan Flinke mep tegen de muur Weer een moord…

Pluimende warmte wolkt zich naar buiten, alwaar een bleke zon, het opkomen uitstelt tot de vorst zich krabben laat, die zich vlijde over gras en ramen, waardoor de nacht zich zoenen liet en witte kussen hun heimelijk samen zijn verried.…

Zeewier, krabben, schelpen, de zoute smaak van het water, de pijn, de schokkende koude. Op handen en knieën spuug ik bloed op het borrelende zand en struikel overeind, het is vloed. Rillend stroop ik de doorweekte kleren van mijn lijf, ik kruip over glibberige rotsen en hul me in de duisternis van een grot.…

naar een ander wad met wolken ruisend met een dode langs de zeereep, langs de kustlijn strepen trekkend als een rob naakt en geil in het licht van vuur, glasscherven werpen awel, dit weekend lees ik nog eens terug naar oegstgeest, om het af te leren, wolken krabben…

Soms zou ik hem in willen ruilen Hem willen krabben, schoppen of slaan Soms zou ik hem willen vergeten Hem in de kou willen laten staan Op momenten dat ik niet meer weet Of als ik razend op hem ben Op momenten dat hij mijn hart weer breekt Zou ik willen dat ik hem niet meer ken Maar hij is en blijft m'n broertje Hoe lastig hij het ook…

Katten krabben het tapijt aan flarden zoals de tijd weefsels van organen slijt. De aarde tolt en lijdt onder concurrentie en nijd wat heet verstandig beleid. Tweeduizendenzes jaren krijt op het bord van de vlijt hebben geen duister bevrijd. Beminnen rest als respijt nieuw leven kunnen we kwijt door heftige liefde, geheid!…

mag ik mij verheffen in het aanschijn van poëzie wierrook ruiken in de walm van gebrande paardenhoeven blauwe vegen lucht met zon in een bewolkte hemel smijten licht zien zonder nagels die mijn ogen open krabben zonder tuig dat gniffelend en besmuikt talent doodt voordat het zich uit mag ik mij koesteren in het aanschijn van…

Steeds hou je op met je krabben om naar het slikken te luisteren, waar is het, wat eet of drinkt het dat het zo slikt, wat verlangt het en je staat op en je roept het, vertoon je dan zeg je, kom te voorschijn laat me je zien.…

Witte vacht, schitterend zacht asociaal zoals hij is, spinnen kent hij niet krabben met vernietigende kracht Volledig behaard, vernietigende staart empathie is hem onbekend, liefde zijn manier andere “vrienden” brengt hij van de kaart snorharen trillen, poezen villen agressief is zijn karakter, vals om de hoek een ander zoals hem zouden…

Dertien maart en veel te laat voor sneeuw en ochtendlijk krabben aan je ruiten. Een jonge vrouw met baby bezig bij haar auto woont hier in de wijk verschijnt vandaag niet voor het eerst. Mijn vensters: het is echt helaas. Betrap ik mijn gedachten? Vind ik jammer wat ik zie?…

zie de zwemmer hij is daar en wacht op vloed dagen om te begrijpen wat hem doet drijven duinen krabben het lichaam zonder water heeft hij dan niet gevoeld niets dat als een rivier begon spiernaakt de brug is hoog, hoger dan de honderd nerven in het zand een laatste ark kokhalst splinters uit het stof nog van de tijd over…