Alle inzendingen over krabben

Ongelooflijk Zie de DNB heeft het gevonden JA de pensioenen wat zijn ze vindingrijk Je hoort ze wrijven en krabben over de koppen Daarom zijn ze ook zowat kaal denken ze nou werkelijk dat wij gek zijn DE volgevreten kaalplukkers kon je verwachten toch naar de miljarden gift Niet zeiken oudjes er is nog Drees En wat geld heeft loopt niks mis…

ringloze vingers krabben de weggedroomde uren van mijn mager gebeente wanneer ik mezelf zie langs dode bomen en het vergezicht nog verder dan het veld dat doodstil ademhaalt of later, de regen hol door het lachen van gebroken tijd tot de avond komt en zijn tocht voltooien moet op mijn kromgebogen rug voor een nacht vol stormen…

Amanda is wel tien keer vreemd gegaan Martijn was veel te vaak van huis Altijd zijn “big smile” op de buis Maar ’t lachen is hem jammerlijk vergaan Gelukkig lijkt de vree nu weer hersteld Ze was na tien keer zeker uitgeteld ----------------------------------------------------- AMSTERDAM - Amanda Krabbé heeft onthuld dat ze Martijn heeft…

Amanda is wel tien keer vreemd gegaan Martijn was veel te vaak van huis Altijd zijn “big smile” op de buis Maar ’t lachen is hem jammerlijk vergaan Gelukkig lijkt de vree nu weer hersteld Ze was na tien keer zeker uitgeteld ----------------------------------------------------- AMSTERDAM - Amanda Krabbé heeft onthuld dat ze Martijn heeft bedrogen…

Dat irritante gevoel genaamd jeuk Is echt niet leuk Jeuk op je rug, je kunt er niet bij Dat maakt je niet blij Lieve man, wil je me eens krabben, hou het niet meer vol Wordt van die jeuk helemaal dol Beetje naar links, nu wat meer naar boven Zo'n persoonlijke krabber kun je loven Helaas is hij niet altijd bij de hand Dan zoek ik naar…

Zoveel woorden in mijn hoofd Verlangen naar papier Zoveel wil in mijn hart Verlangt naar nieuwe dromen Een berg gevoel in mijn buik Ontlaadt als een vulkaan Magma kruipend door mijn lijf Een uitweg zoekend Om zich uit te braken Lava stroomt langs mijn benen Stort zich in de zee Zoekt naar verkoeling En vindt rust op de bodem Tussen krabben…

ik ben te arm om dood te gaan geen nagel om aan m’n kont te krabben balancerend op één been, om mee in ’t leven te staan teer ik op vetgemeste kwabben ik ben te arm om dood te gaan geen kist geen koffie noch de cake leef op crackers met wat kaas amper wat te spenderen in de week ik ben te arm om dood te gaan de toekomst kan me gestolen…

en één klein raam papa is groter dan het huis zijn hoofd reikt tot de wolken boven het dak wapperen zijn lange handen het zwarte pad een rechte lijn tussen zijn schoenen van huis naar schuur schuur naar huis AqAq in spiegelbeeld heb ik je geschreven getekend sta je op de muur de nagels van het kind van toen krabben…

een fietser op een fiets nog niet eens afgestapt levenloos op straat beland wat doet je bewegen tot het nemen van zulk onschuldig leven hoe kan het moreel toch zo diep zijn weggezakt de vijand hij druipt af geen held maar voor eeuwig laf voor altijd blijft dat beeld komen van die vrouwenhand met nagels rood gelakt voor altijd krabben…

18.20 Twee witte boten deinen op de golven van de Andaman. 18.32 Twee roze boten gaan op in de vlammen van de zonsondergang. 18.44 Op het zand wenken donkere krabben het tij naar binnen. 18.56 Tussen rotsen en strand schieten vissen schichtig heen en weer. 19.08 Als een rookpluim verduisteren vleermuizen de gele maan. 19.20…

Ik noemde de liefde een 'zoete lege mand' en een 'tweesnijdend zwaard'; ik had het over 'het hart vol krabben' en over 'het verenverlies der engelen'. Ik weet nu dat ik niet het recht heb me zo over het onderwerp uit te drukken. Het spijt me. Kom je snel weer terug? -------------------------------- uit: 'Woekering', 2005.…

een handvol wolken voorbij de pier die aan het eind in tijdloos rood verstuift betonnen starheid in een speelse zee die dartel dolt maar tevergeefs verankerd in het zand waar krabben schelpen kraken en mosselen weer ten grave dragen het witte zwanenstuk waar boeggolf bruist en kuift tegen beton en terug daar dansen deinend deze…

Het ware kind in liefde opgegroeid huivert als mijn meesters aanslag van hervonden letters op de kille zerken krabben onder elke voetstap die je zet. Langs het valse licht van avond benoem ik het beminde: huidkou roestpulver. Gevallen borelingen zweven onder water.…

eindigde ga nog eens neuriënd aan de was staan of geef me straf omdat ik in het water viel zing van here zegen lof en prei laat me uit de kamer weggaan omdat sinterklaas je nog wat te zeggen heeft roep me vóór het eten wees nog één keer m'n moeder dan zal ik elke vrijdagavond nieuwe bloemen op je graf zetten en het mos van de verweerde stenen krabben…

bollen onder een sterrenloze baldakijn in mijn rug gapen velen gaten soms met zout verweven ook ik ken het haten, pekelen en kneden onder mijn hand is en wordt nog veel geleden de werkelijkheid hoe die ook zij, is verlaten mijn huis kent glazen wanden spiegels met de blik naar buiten ja, en mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben…

Bij het gelijknamige boek van Tim Krabbé…

ogen bloeden van verlangen foto's van de zwarte bloemen deel ik uit, voor wie maar wil nieuwe wereld kom handjes klappen in de stilte niet zo hoog geheven kindernagels krabben leegte meisjes janken iedere morgen kom, jij reus vergeet je olie en je winsten lever in die ruwe dood verbrandt je moordend tuig bewaar haar ogen in jouw hart…

hoor ze kakelen hun oude vetes weer oprakelen ze snavelen macht krabben aan normen pronken met pracht een glimpje bloot roert diep in de schoot kwijlt al bij voorbaat hormonen ze eisen hun deel van het genetisch geluk willen een vrouwelijk stuk ze kraaien plezier als haar lach hen iets geeft zijn bezig met eigen vertier zij…

In bed zijn we garnalen met grote vissenogen die we in onschuld krabben met handen als kreeften. In slaap zwemmen we van zeeën naar oceanen we klimmen in rivieren lopen dood in bergmeren. In de nacht zijn we vloeibaar borrelen onze gassen vrijuit loopt er lava uit onze neuzen en slikken we slijm tot moes.…

ogen komen bomen tegen de dwarse schijn verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht het licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode gloed is koud we strijden zonder moord nagels krabben…

wind ogen komen bomen tegen dwarse schijn verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode gloed is koud in strijden zonder moord nagels krabben…

(voor Jeroen Krabbé) Het is werkelijk prachtig om te zien hoe Jeroen als een kind zo blij ons meeneemt langs de belangrijke plekken waar Vincent van Gogh geleefd heeft de grote filmheld toont ons op sublieme wijze zijn kwetsbaarheid en spontaniteit door eens idolaat te zijn van een ander die hem bovendien verre te boven ging qua kunstenaarschap…

Ik denk dat ze hun pet zullen afnemen en zich op het hoofd zullen krabben en dan het te kwaad zullen krijgen, zoveel raars en vreemds en zoveel.. Ikzelf denk dat ze een borrel zullen nemen in het eerste het beste rustcafé, maar hoe kan ik dat weten?…

mijn kussen vol gedichten en een deken van liefdesbrieven door mijn tranen langs het raam boetseerde je zandtorens reeg je schelpen tot een ketting kleurde je met je ogen touw blauw en oranje langs mijn voetstappen zeewier groen ook helmgras waaide je zand met je adem in het overblijfsel van de dag dreigden wolken dansten dode krabben…

ik heb stenen platgeslagen bergen opgepompt vulkanen aan - en uitgeblazen doe het niet meer raak hiervan zo afgestompt ga nu vlinders behagen zie kikkers krabben aan hun kont ga al kietelend brandnetels plagen bijt in de vinger die zich om mij wond als je dat dan hebt gedaan valt niets meer uit de toon als een gans een aria fluit is…

want 't paard kreeg hij kado van Holland van onze Koning die heeft z'n paarden hier gestald Genoeg gras voldoende stro de herfstzon als 'Hollands warmtebron' De Sint stond zich onder de mijter .....te krabben Een zwart paard zou 't niet...…

Sprinkhanen krabben aan het vuil, wrijven met dunne poten over hun vleugels waaieren voor de ogen van de soldaten in een lage boogvlucht uit hun vleugels een waas.…

Sinds er mensen wonen aan de boorden van de Schelde hebben ze zich gevoed met wat de rivier hen bood Vis, kreukels, krabben, kreeften, lamsoor, zeekraal, garnalen Eiwitten, vitaminen, mineralen De landoogst kon mislukken, het vee ziek en dood Oorlog kon alles vernietigen maar de rivier behoedde voor hongersnood Helaas, het is gedaan met…

In hoge vierkante eenmanstenten van bamboe en kunstdoek oefenen steltlopers camouflage, verzinnen schoudertentriemen, bereiden schermutselingen, begeven zich in het gebied van de grote waadvogels Na drie dagen en nachten kleppend beraad op het strand getergd door zwevende garnalen en zachtjes scharende krabben, roeien de snavels…

Taalkunstenaars zijn meesters in het verkrachten van eenden ontluizen van kamelen met zere hoofden het krabben van katten en krullen zetten bij kaalgeplukte kikkers het opnieuw insteken van veren in de kont van het paard Zij vreten zich vol met letterbrij van opgeklopte verhalen en verdichtsels vol ongezouten klappermansnoten om…