Alle inzendingen over kust OR natuur

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Natuurlijk kom ik terug, zei je en pakt de stoute schoenen ga maar, ga maar en tart mijn tere ziel loop langs de zilveren stranden en waai de wind die zacht je ogen kust en leg je lege lichaam in de duin, die afscheid heet ga maar, ga maar ik zal je later zoeken.…

ik wou dat de vakantie die vrijheid in de natuur voor mij begon…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Herfstdraden dragen druppels tussen zon en schemerluchten ademen voetstappen op het zachte pad bedekt met kleurrijk sterfte zij draagt het leven op aan de geboorte van een nieuwe tijd fluisterend stil komt de natuur tot een grijze rust stil maar wereld er ligt hoop in elk gestorven blad dat heimelijk de aarde kust…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

In een landschap wild en onbedwongen, vloeit een beekje vol verlangen. een prille lentezon laaghangend, belicht een brug, in neveldraad gesponnen. het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen. het onbekende van dit woelig…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

op de kust waar vinnen bewegen tot bezinning ligt het zand dat zich fijnzinnig laat beroeren zo cirkelt het meeuwengarnizoen de werkelijke betekenis op leven opgetogen ebt de vloed zich als een lange adem naar mijn ontwaken…

Wanneer kunst haar ogen kust traag lijnen tekent in beleven kleuren laat spreken hoger tilt dan verlangen wanneer beelden haar onmachtig naar adem laten snakken streelt zij duizelig verloren de laatste lijn hoe mooi kun je zijn…

Moge de wind altijd zijn in mijn zeilen ook al denk ik zo klein te zijn in de zee. Voel voor zeker jou bepaling in mijn Noord of Westkust en eenmaal de zeilen gevierd kom je tot rust. Wanneer je Zuid of Oost als je thuis haven koos.…

In het vissersdorp aan de zeekust beeld met toekomst alleen intens verlangen naar gezonde dromen ‘t uitzicht van jouw ogen alleen, ontroostbaar alleen in eenzame gloriepijn ’t heldere spoor gevonden oude voetstappen uitgewist als jij een winterdag schildert zonder pijnlijke herinneringen.…

. - Mijn ziel, nu zó lang stom, kan ik nog hopen, Dat iets, uit u geboren, in mij rust, Maar straks ontwaakt, en dan, hoe rank mag lopen, Op lichte voeten, langs bezonde kust?…

ze kan niet aarden op Drentse hei ze mist het strand, een duinenrij de waterige westenwind het lapjesland de tulpen en mei zij is de zee dit heimweekind…

Er is een horizon gestorven in mijn droomland alsof er een boot met een ziel door de woestijn vaart en langzaam raakt de persoonlijke accu leeg er ligt een grasland omgeploegd in mijn werkelijkheid alsof de kust van een ver land mijn stem zal ontvangen uit zilte oceaanwind en spoedig verwelkomt mijn hart een nieuwe geest er…

onder helderblauwe hemel maar er lag geen zee naast niemandsland er was geen horizon achter de rivieren er kwam geen antwoord op mijn brief het dorp lag aan de kust van mijn dromen en jij bent niet in die dromen gekomen.…

levende kustlijn van zand altijd in wording altijd aan het sterven landschap in beweging grillig ruig stelend en vretend onberekenbaar huizen verdwijnen onder bergen zand Charybdis’ wellustige kaken zuigen schepen op om ze dan weer uit te spuwen verslindende Scylla wacht sluw haar kansen af niets niemand blijft gespaard in dit…

die ons als natuur is gegeven…

Natuurlijk voel ik liefde uit aandacht niets tekort maar nu is het ongepast genoeg te willen genietend bovendien je blijft me echt wel zien! Fluisterend is stilte in alle liefde van je hart en niets neem ik je kwalijk omdat vrijheid eenmaal rust diep van binnen ook je eenzaamheid kust.…

En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…

Wanneer de zee het strand kust kust zij uren lang Haar glimlach in het schuim van de golven Kort trekt zij zich spelend terug.. en kust en kust en kust weer uren lang…

vanochtend langs de kust kans op een bui, de kust kust de bui en buigt…

Het heeft niks met Sinterklaas te maken, de nieuwe zomersensatie van de kust: de kleine pieterman is zeer belust, maar moet zijn voetenfetisj staken. Nu is hij aan de Vlaamse kust gestrand, is van Belgische voeten gecharmeerd, daar is pietermanneke gesignaleerd, met zijn stekelige kop in het zand. Al voetenkussend moddert hij wat aan.…

Zonnestralen kwamen door Goude mist met blauwe gaten Witte vlaktes boven wilde golven De zon die droogt zijn tranen Dat bedoel ik met zijn wolken Ze hangen boven een centrum Een stad wat ooit een dorp was geweest ,ook zijn kerk is hervormd Een geschiedenis wat leeft Soms voelt het als een krakende brug Vandaag is het Katwijk die me kust…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

sierlijke vleugelslagen maken hevige wind een bruinwitte schicht raast sneller dan het licht Om dan even te zweven, beter dan een vliegtuig enkel wat wolken belemmeren zijn zicht als jager geboren, hangt hij hoog in de lucht Om plots dan in zee te vallen echt doelgericht na weinige tellen schiet hij omhoog met tussen zijn…

o, moeder natuur rein en zo puur de wind en de zee spelen gedwee met aarde en zand scheppen een band de zon en de maan een storm of orkaan bloemen die bloeien dieren die stoeien ze laat alles begaan een hemel op aard is er ontstaan!…