10162 resultaten.
Vrij
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 511 Ze wiegt in mij
als het vuur van de dageraad
laat mij zachter zijn dan dauw
puur, onaangeroerd
verdwijnt niet in de wind
maar lacht en laat de lente zijn
als mijn, een eigen geluid
en alle dagen
hoor ik haar stem
over de duinen
over de zee
zelfs onder het nachtblauw
ademt ze mijn dromen mee
ze is als goud, lichter dan licht
mijn…
In berijpte duinen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 316 zag de mist
van gisteren
in berijpte duinen
waar de hond kon
struinen en niets vergeet
er was geschoond
in groen onkruiden
rozen terug gesnoeid
tot waar de winter
met lente heeft gestoeid
ik weet je kleuren
smaak nog alle geuren
van ons zomers samenzijn
de rijp ontdooide in de zon
jij bent waar alles om begon…
André
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 Ooit in bepaalde kringen niet 'bon ton'
Omdat hij slechts een zaal wou amuseren
Is bijna iedereen hem gaan waarderen
Met exposities en een Edison
Dan werd hij ook nog 65 jaar
Het is zoals men zegt: ' dik voor mekaar!'…
Avond aan ‘t strand
poëzie
3.0 met 25 stemmen 6.710 Nu is ’t of alles rusten wil,
De hemel wijd en de duinen stil,
En ’t dorpje in ‘t duin gezeten,
Wat nestjes bruin, ‘t kerkje in hun schoot,
En wat venstertjes blozend nog van rood,
Door zonne in ‘t west vergeten.…
vluchtelingen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 Ben je vluchteling
of ben je gelukzoeker
dat is de vraag
Hamlet dacht
aan zelfmoord
alleen daarom was het
'to be or not to be'
als je aan mij vraagt
of ik gelukzoeker ben
dan zeg ik ja
als je aan mij vraagt
of ik wil zijn of niet zijn
zeg ik
wil er zijn
'er' is een plaats
die tegen de dood is
grammatica van het…
De dijk, de duinen en de zee.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 168 De dijk, de duinen en de zee,
rustig deinend water,
kabbelend in avondlicht
van ondergaande zon.
De dijk, de duinen en de zee.
De dijk, de duinen en de zee,
aan de horizon een schip,
silhouet in avondlicht
van ondergaande zon.
De dijk, de duinen en de zee.…
een nacht van vermiljoen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 684 daar op het hoge duin heb ik je ontmoet
starend naar de avondzon
op je haren lag een gouden gloed
de horizon was vol van vermiljoen
de zee doorsneden met een gouden spoor
weerspiegelde zich in je ogen
ik keek je aan geraakt, gepakt, bewogen
de weerspiegeling drong in mij door
de duinpan vulde zich die nacht met gloed
met sauzen, spijzen…
Gedachten ....
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 3.126 Golven overspoelen
het warme zand
woest en wild
het stille strand
Duinen
uit de wind
halmen waaien
als zachtgeel lint
De zee neemt
de zee geeft
elke schelp heeft
haar eigen verhaal
Mijn gedachten
als hoge golven
woest en wild
gebroken door emotie ...…
BADERS HARTEWENS
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.396 Dwars door de tuinen
Van roos en ranken
Zich ’t pad te banen,
Dan door de lanen
Van zand en dennen
Vluchtig te rennen
Tot waar de kruinen
Van hoge duinen
In ’t blauwe blanken
En zo te naderen
Met zwellende aderen
In laatste loop
De harde golven
En, overdolven,
Hun koele doop.…
Het witte laken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 214 gedachten vlokken
jagen zonder
het serene wit
haken tot obstakels
hoge duinen
waar geen uitweg is
warrelwinden kolken
draaien horendol
de geest op hol
in uitgeraasd
herneemt de rust
vermoeid haar stilte
strakke orde
en geen vlokken meer
het witte laken doet zo zeer…
Zandloper van wijlen een brouwer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 222 N or;
...... E r
... K linkt een
. E is; men vraagt
N iet geld maar recht.…
duinen van Klein Zwitserland
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 546 nooit
heb ik later
die geur nog geroken
de warmte gevoeld
m'n dorst zo gelest
als van de dennen
het door de zon
verhitte zand
en
de koele
gepasteuriseerde melk
de langhalsfles ingegraven
onder de schaduw van
de duindoorn…
Duinwandeling
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 1.104 de schittering van het gebroken schelpenpad
dwingt mij af en toe een oogje toe te knijpen
maar statige koningskaarsen weten mij tijdens
mijn zoektocht naar het vurig slangenkruid
feilloos langs de alom aanwezige duindoorn
te leiden
zonder daarbij te worden afgeleid door de
lonkende en zwaar geparfumeerde duinrozen
die het tot nu toe moesten…
The Dangling Conversation
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 127 zachtjes waaien klanken
over duinen vang ik woorden
in jouw voetsporen
kleuren treden donker
waar stemmen praten
schep ik water in de nacht
wijl zee mijn enkels drinkt
huilen vissen het verdriet
in het rode licht van de toren
schaduwen flessen op 't zand
rond mijn middel kiemen algen
laatste stukjes huid reizen af
de ochtend vecht…
Duinlied.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 595 door duinen omschorst;
Wat u belaag' op de vloed of op 't land,
Zwichte als de golven voor 't schuttende zand.
-------------------------
uit: De Gids (1839)…
lente
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 436 kastanjebomen tonen trots hun bladeren
hun bladnerven zijn aderen
hun bloemen staan al in knop
dat gaat door tot hoog in de top
de lente, het is werkelijk een wonder
waar ik me iedere keer over verwonder
dit seizoen schenkt me veel genot
het brengt me dichter tot God…
Joepie....lente
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 278 Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras
ook witte er tussendoor
zelfs narcissen zie je te pas:
het is LENTE.
Niks geen meteorologisch gezwets
gewoon zoals het op school werd gezegd
21 maart drie maanden na
de winter begint de lente.…
Week 18 in haiku
netgedicht
0.0 met 3 stemmen 171 Zaailingen kwamen
zagen en vergingen
bismillah
Allah is lief
vertaalt Kader Abdolah
heel creatief
Schiet de berm uit
raakt in zichzelf verstrikt -
de maagdenpalm
Op Soestdijk
achter de rododendrons
de krentenboompjes
Op hoge poten
verrekijkers op het duin -
geen kip te zien
Altijd en overal
is de verbeelding
niet…
de veren van de vogelman
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 98 achter de duinen heeft hij zich
vleugels aangemeten
nu fladdert hij
de vogelman door het
zand naar het water
boven hem strekt een
oneindig blauwgrijze deken uit
hij houdt de vleugels hoog
tot hij als een vogelstip aan
de horizon verdween
de veren van de vogelman
komen bovendrijven
wie ziet zijn unieke veren
wie haalt ze uit het water…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 322 het einde van liefde begint
met angst voor verlies
verloren zijn de mooie dromen
verloren de herinnering
verloren zin
gewonnen zijn ware beelden
gewonnen is visie
gewonnen zijn
ben niet verloren
ben niet gewonnen
gewoon de twee verbinden
zoals een refrein
verliezen en winnen
totaal zinloos
liefde wint niet
wedijver wel…
Lente-schreeuw
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.227 Houd mij heel even vast
raak mijn verkilde huid,
verjaag waarheid, neem mij
mee naar het hoogste duin,
waar passie aderen vindt
in omwoelde grond, laat
ons wij zijn, geef bloei
aan het naderende voorjaar
fluister liefde richting
lente en geef ons die dagen
waar licht alleen maar zon
zal zijn, reik mij jouw hand…
fluister de morgen
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.045 lente
waait stilte alsof er
geen dagen meer
komen
vertel me over liefde
voor je weggaat
of voor vogels bewegen
in het gebladerte van
de nacht
vertel me over duinen
en open huizen
zweefmolens
die rond de klok draaien
en bogen borduren op blauwe vlinders
vertel me over dromen
die gedichten naar
zee wiegen
alsof het zwijgen…
Lente aan zee
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 422 Lente aan zee
grens tussen water en land
hagelwit strand
te midden van elementen
Dichter bij de oorsprong
van het leven kom ik niet
lentewarmte jaagt grauwe kou
de zee over naar ‘t noorden
In de luwte
aan de voet van de duinen
bij ruisen der branding
zink ik weg in ‘t geheel
Los mediterend op
in blauwe weidsheid
de…
Door de Duinen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.469 En zo lopen wij
door de dalen heen
waarachter toekomst
is, te weten
aan de stappen
in het heden…
het duin en ik
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 314 buiten schijnt de zon
dagen lengen nog wat dagen
natuur oogt fris en groen
in duin gisteravond
voor het eerst
sinds vele jaren
vele konijnen jong en oud
ze springen weer
om te knagen en te vreten
van het helmgras
opdat de wortels groeien
de korrels niet verstuiven
de poolse paarden prachtig allemaal
alleen ja moeilijk uit te leggen
wat…
duin
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 598 uit duinen waar ik zonnewandel
verzweeft mijn geest over het land
bij ‘t ruisen van het zilte branden
door weeë luchten overmand
over een panoplee van paden
stamp ik mij lodig door het zand
en voel mijn zool de treden raken
mijner gedachten, hand over hand
uit schilf’rend drijfhout dagen wijde
beelden, azuur, een oceaan
totdat een prikkeldraad…
Duinen
gedicht
3.0 met 20 stemmen 9.309 Zoals altijd is er een dierenspoor.
Er staan gewone brem, slangenkruid,
ossetong en koekoeksbloemen. Sommige
konijnen begonnen een hol, maar
groeven niet door.
In de spaarbekkens hangt het water;
je zou er munten in kunnen gooien
als in het bassin van een fontein.
Bast is van jonge bomen afgeknaagd.
Zie toch hoe de dag werkelijk wentelt…
Op het duin,
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 556 Er stonden meisjes op het duin,
stil, in het laatste licht gevangen
van de ondergaande stralen,
gekleurde nagels op de lange
rokken, het avondrood smeert de
smetteloze wangen, de bleke lippen
tuiten zich in gene van een
groot verlangen, de sokken tot
de magere knieën opgetrokken,
de blonde lokken verleiden zich
en de zwoele avondwind,…
Duinen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 109 Duinen als schaduwen
je ruikt de zilte zeelucht
een zomernacht aan zee.
Het lege strand waar wij
lopen langs de vloedlijn
onder een sterrenhemel.
Hand in hand onze harten
samen tot een gesmeed
door de liefde omarmd.…
In de duinen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.660 Daar is het blanke zonlicht overal
en vult de dag zijn beker tot de rand.
Hij spiedt de kleuren, die in 't fijn kristal
spelen, als in een kelk van diamant.
Lichtdruppen storten in een parelval ;
hij ziet niet, hoe zijn achteloze hand
de blanke lichtdauw spilt, een zilverval
van zon op witgrijs zilvermos en zand.
Stil ligt hij in de diepe duinendel…