Alle inzendingen over leven OR zee

Zon, warm mijn hart Zon, vul mijn leven Zon, geef mij licht dat ik dóór kan geven. Wind, streel mijn geest Wind, laat mij zweven Wind, geef mij kracht Die ik dóór kan geven. Zee, spoel mijn ziel Zee, wees mijn steven Zee, geef mij hoop Die ik dóór kan geven.…

Blauwe zee van ver gekomen Golven die zo lome dromen Dromen van een eeuwig leven Dromen van een eeuwig zijn Zacht zingt de zee Zangen van weemoed Zacht zingt de zee Zangen van wee Zingt de haring mee De haring is een vis Die zo verfrissend is Als men katterig is...…

Leven zonder doel Is als een zee zonder water.. Leven zonder doel Is als een heldere nacht zonder sterren... Leven zonder doel Is als een zomerdag zonder zonnestralen... Leven zonder doel Is geen leven... Leven zonder te leven Is een leven zonder doel... Leven MET een doel Is pas een leven...…

En 's avonds daalde Hij op Zijn duintop En zag de velden Veelkleurig schemeren - Nog teder blinken - Zag hoe de zon zich Baadde in de golven, Zag hoe de zee zich Wond om Zijn aarde, En al de sterren Stegen en daalden Rondom Zijn hoofd. ----------------------------------- kuras = borst- en rugharnas…

Maar dan komt, o Natuur, langs alle straten, Uw kracht, uw groei, uw dreiging, uw beloven - Hoe klopt mijn hart van nieuw, van eeuwig leven.…

Op trapgesteenten, broklig, maar gebleven, Blijf ik dan peinzend en in weemoed staan, - Want dode dingen zijn die langer leven Dan wij die werden, welken en vergaan.…

'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen; 'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen, en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.…

Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken Ja..., zwemmend Ik zit met mijn rug gekeerd Zie in mijn spiegel de zee ..heb hem even niet nodig..…

Mijn dochter in Enschede, houdt heel veel van de zee. Op elfhoog in haar torenflat, voelt ze zich tevree, als op de golven van de zee. Maar eens per jaar, dan gaat ze echt. “Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt. De haren in de harde wind, de voeten in het zand, lekker samen naar het strand.…

Schouwspel Op excursie door zijn leven; een schouwspel,meer niet, als een afgelegde huid:maak de geest los,spreidt haar uit, zoals vleugels fladderen in volle vlucht door de vrije onbegrensde ruimte;naar zee,op zee: uitgemergelde vrede van het woelige water,niets meer dan zee: hetzelfde als een doodsverlangen; rust,van de wijde watervlakte…

Laat de maan en sterren uw zonlicht zijn Laat mij u begroeten licht uit de duisternis zijn Laat mij u verzoeken u die redactie zijt woorden van leven verzoeken bepaald wat geschreven blijft Over deze songtekst: Het is een vertaling van het bekende lied Yerushalayim Shel Zahav.…

o grote moeder wieg me in je armen en zing een lied van zon en maan van zee en aarde van leven, dood en leven…

zacht streelde je het magisch blauw over wit zingende krullen koelde met donker diep de warme lagen in hun eigen huid die zich oplichtend golvend blootgaven je lach had de kracht van de zomer was warm als de liefde van menig dromer de armen gespreid in het omvatten van eindeloos veel in zonstralende vrijheid jij alleen op…

Als levensloop ten einde keert en winden liggen, het tij weer keert dan heb ik een ding echt geleerd Het leven is toch niet verkeerd Als golven stukslaan aan de vloedlijn mijn voeten natten van de zee het water opspat aan de reê en nemen mijn gedachten mee vind ik het allemaal oke…

Aan de andere kant van de oceaan liggen ook de schelpen te wachten op hun lot Aan de andere kant van de oceaan staan ook mensen te staren naar de andere kant van de oceaan De oceaan, Eén grote spiegel…

Misschien de zee Een lage maan, een eerste ster hardvochtig zand, koel en fijn stap na stap weer uitgewist alsof wij nimmer ergens zijn Misschien de zee, waar speelse wind de leegte vult, haast zinvol lijkt zelfs zonder jou en al die anderen door tijd vervaagd en mij gemist Ja, aan zee heb ik er soms, twee golven lang een vleugje…

geen afscheid nemen maar praten met jou talloze keren mocht ik met woorden alles tegen je zeggen zonder dat jij iets kon weerleggen het was mijn monoloog in moeilijke tijden ook al bulderden je golven ik liet me door jouw rust leiden jij wist feilloos mijn stemming te kleuren met vrienden als wind en de zon jij was er toen al het leven…

de wind kon ons niet deren wat zij ook probeerde wij liepen fier rechtop zagen het water komen bedreigender dan ooit in onze stoutste dromen een opeenvolgende rij van lange golven die fel beukten op de dijk het overslaande breken de zuigende geluiden het was alsof de hel zich uitte wij baden toch een kort moment voor hen in de…

het leeft in haar de zee de soul in een bruisende fluister juicht haar hart ze weet zich …..een…

wind giert meeuwen woest spat ruig zee brult leeuwen kots zuurt huig zout bijt lippen touw snerpt strak boeg op klippen ik een wrak…

Ons leven is geheimenis en ieder mens draagt zijn mysterie; is duizendmaal een nieuw verhaal van vreugd en van miserie, en eenzaamheid, gemeenzaamheid, ze doen ons beide groeien tot eens het water van de stroom in zee zal vloeien.…

mee jaag me op met wind ik wil spelen als een kind niet mijn dagen slijten door langs lage oevers in het riet te bijten wil watervallen spatten op de rotsen regenbogen kleuren in de zon laat mij onderduiken en naar zuurstof happen als ik eindelijk boven kom neem mij mee tintelend en geladen naar opnieuw geboren worden in de zee…

Ons leven is net als de schoonheid van de zee, Het neemt je in alle rustige of hevige emoties mee, Maar ook na heftig weer en schuimende golven langs het strand, Kun je later genieten van een kabbelende zee langs de kant. Dus al zit je nu even in onstuimig en golvend weer, De rust en kalmte komt vanzelf wel weer een keer.…

je bent gekust door strand en land met een golvende intimiteit als rotsen jou blokkeren ondergraaf je hun granieten superioriteit vloeit in eb en vloedbeweging meegaand naar een eindeloze openheid waar water mist en wolken elkaar bevolken zonder onderscheid…

Het zee-geruis zal ik nog dán gedenken als diep in zand mijn hoorloos oor vergaat, als lichten mild mijn ogen niet meer drenken, als zonder woon mijn ijle wezen staat. Naar 't zee-geruis zal ik nog dán verlangen als naar het liefst wat mij de wereld deê. Zij zingt de kroonzang aller wereld-zangen, de op zandig veld neerdonderende zee.…

ik draai zwaai naar en aai de golven dompel in het witte schuim dat weg flitst van de rafelige kammen die zich kuivend verheffen naar het onbereikbaar blauw van de hemel terugvallend hun draai eindelijk weer vindend uitlopend op rul zand van het strand waar ronde schelpen hun laatste gebeden murmelen tussen scherplange…

ik houd me vast aan duinen voeten stevig in het zand zoek voorbij het grijze einde vloed rolt golven op het strand de zee is wit opdringerig het water somber koud branding laat het donker zingen de melodie is stervensoud ze belooft het zachte wiegen rust en stilte in de dood verlossing van het vele liegen een ontsnapping uit de…

ik zag je laveren tegen de wind het kind in je speelde met water je ging overstag het tuig draaide om de boom kwam pas later de klap was te hard en maakte een eind aan je dromen het zeil is gereefd de storm gaan liggen je kind leeft zich uit in het kijken naar vissen lacht naar de zon weerkaatst in de golven draait zich uiteindelijk…

ik zag je hand in het laagliggend land de polders, kwelders en zee jij gaf eb, daarna vloed maar wij namen de klei en leefden er mee uit zand van het strand groeiden duinen jij liet de winden daar struinen wij braken met dijken en pieren de golven omdat zij ons met hun kracht zouden hebben bedolven jij wakkert de wind tot orkanen…

in woorden open ik zing zacht de melodie jij ademt alle kansen ogen die elkaar ontmoeten in herkennen en naar de onontdekte plaatsen zoeken jij ebt, ik vloed en samen maken we de branding, onze golven vinden hier hun stranding we sprongen in het tij de storm was fors maar jij bracht warme luwte aan mijn zij zacht ruist de zee…