Alle inzendingen over levend

Gestapelde dromen ontwaken Mijn leven gaat weer beginnen Gedachtegoed vol van verlangen Om jou te koesteren te minnen Emoties kleuren in teerblauw Breken door elke barrière heen Steeds meer en meer voel ik jou Mijn lach smelt voor jou alleen Harten versmolten in tederheid Toen het lot… ons samenbracht Jij mijn ziel volpompte met liefde Levend…

Een vrouw ging water putten ginder en vond de Heer toen daar. "Stoort het je niet dat ik je hinder of ken jij geen gevaar?" Veel verder dan de daagse dingen daarover ging 't gesprek; hoe 't hart van heimwee ooit wil zingen voorbij te klein gebrek. Wij mensen uit zovele landen wij zoeken water graag, een emmer vol, uit gulle handen,…

de toekomst draagt een neveljas waarin ze langs de einder scheert zij schaduwt het heelal en schildert met vaste hand, alles wat nog komen zal maar de dageraad, nog groen, ademt licht en kleurt het wit van nu voor wie 't heden leeft…

op de rails stilstaand tussen den haag en leiden kreeg ik witte waterlelies in beeld vast omlijnd wat voor exacte opname danig scheelt ze schieten voorbij aan treinen die nog rijden zonder gelegenheid ze te ruiken hoorde ik geen libellen gonzen en zag al evenmin kikkers duiken om van leliebladen af te plonzen ik dacht sta je hier met fiets…

‘Ze hebben deze aarde eerder bewoond dan jij en ik, zijn ouders voor ons, broer en zus. Lees aandachtig de namen van hen die liggen in lange rijen geladen in stalen sarcofagen rug aan rug in cocons van karton tot iemand hen ontrolt tot namen in jaren van weleer en eeuwen geleden en begraven. Zijn graaf, graver, poorter en pastoor meier…

Levend landschap schepte je op mijn vlakke hand tussen rivieren voorvoelde jij bomen brakend struikgewas voorzag jij van vruchten sterren schenen over de landtong een tongland hemelde op jouw lange woorden liepen als zandwegen onder regenbogen terug naar zelfbehoud die toen dringend dijken omringden jouw geweten…

de klei dampt zuchten der gestorven stronken het is heiig een beslagen spiegel over het veld als een deken waar iets broeit maar de dood nog even duidelijk is als wedergeboorte alleen een diep invoelend mensenhart of dierenoog ervaart de spanning van de toekomst in het nog onwelriekend zwart getint tapijt…

Vanuit een machtig wiekend wuiven, langs luwe oevers neergestreken, op kaden in de steden staand, doodstil verlangend naar vette vis. Ooit veracht, bejaagd, vermeden door vlerken, valk en visserman staat zij, met gestrekte nek, gegoten in het leven aan de kant. Gebroken licht vervormt geen blik wanneer trefzeker prooi geprikt, de kop omhoog…

als oprechtheid halfstok wordt gehesen lijkt vertrouwen dood ieder woord ieder gebaar iedere stilte heeft aan oorspronkelijkheid ingeboet, het delen is vermoord of zal het zijn als rouwen, opstandige eenzaamheid, woede bouwen tranen die slijten aan hoop, eindeloos, in nog ongewenste dagen blijven zij schaduwrijk doch ongewijd…

het orkest speelt wat de schilder levend op het linnen zet violen huilen hete tranen als een kind zijn straf wordt aangezegd eerder soleerde de trompet een warme ontvangst in het knus geboortebed riedelen saxofoons de discussies die voor escalatie al zijn bijgelegd in de ritmesectie klopt het hart en slaan pauken hun volwassen…

Ach die liefde, opwindend zo dichtbij en onbereikbaar, als de sterren staan, vaak niet met het blote oog te zien, maar als levend stof van licht voorzien, die ik dagelijks ademhaal, verkleef met de schemer van de wintertijd, in z'n kille armen wordt de zon langzaam armer, als we zijn uitgevrijd.…

Flarden van woorden Zwerven door mijn hoofd Woorden zo ongrijpbaar En toch zo onontwijkbaar Reddende woorden Vrijmakende daad Verlosser der Mensen Jezus, Zoon van God!…

en tóch sta ik weer op de brug zie het diepe niet van de rivier noch de vele zilverschubben die zeewaarts zwemmen op haar rug het zwalkend zwerk is koud en vaag rillend doe ik mijn kraag omhoog spreid mijn armen en zie mijzelf wieken gelijk de raaf, oneindig traag…

er is iemand gestorven in mijn ziel langzaam en over vele jaren heen de weg was blind het doek viel in mij is iemand als de dood verlaten door het leven een hart in nood weer neemt de schaduw mij mee eigenlijk al vele, vele jaren ik volgde ontkennend gedwee immers er was ook oud verdriet het kwam niet tot bedaren het kleurde…

blanke bloemen in de zinderende zon een witte vlinder fladdert bijna onopvallend naar een volgende toch heerst hier voelbaar verdriet van veel herinneringen in treurige berken die eeuwig lijken mee te wenen zwijgt bedrukt een zwarte vogel het beklemmend gevoel begeleidt iedere stap tot de poort naar buiten de troost der levenden…

zijn nu achteraf bezien waren we eigenlijk hetzelfde jij hoorde mij niet en ik jou niet ik zag je wel, maar keek niet goed we dachten aan de toekomst maar vergaten het heden jij had nooit tijd, je was gehaast ik was geen haar beter we waren bezig met overleven, maar vergaten te leven jij koos de dood, ik het leven nu besef ik, ik ben levend…

gebroken zonder tegenzet Geen kans op weerzien van hen aan gene zijde zo geliefd zo gemist Omdat die andere kant er niet zou zijn - de satan en de almachtige ja zelfs zijn zoon slechts verzinsels zijn ontsproten aan ‘s mensen fantasie Slechts een sprookje blijft een mare een overlevering een ritueel Nee, Hij is niet dood maar ook niet levend…

Ze schreven elkaar in psalmen en gebeden innerlijk bracht het hun hemelse Vrede Vrij naar Efeziërs 5 : 19…

Voorzichtig als het levende water stroomt waarmee je mij hebt gemodelleerd, nu aarzelen je lippen nog, waarmee je eens van mij zult nippen, mij te zien en begrijpen als je dat gedurfd had, anders mag ik alleen maar hopen dat de heldere stille bron blijft lopen.…

Als leven lijden wordt de pijn niet meer te dragen de nacht steeds zwarter wordt en dagen vol met vragen Waarom dit leven mij niet geeft waaraan een ander wel plezier beleeft Als leven lijden wordt en je verdriet niet meer te dragen de eenzaamheid steeds erger wordt geen zin meer om te dragen waarom ik eigenlijk verder leef en een ander…

Hele dagen staat hij daar onbewogen met een hand voor z’n ogen op de punt van het havenhoofd staart in de verte naar de zee die hij eens levendig bedwong nu alleen nog stil observeert een tijdlang ga ik naast hem staan staar mee naar de nu zo kalme zee met alle gedachten op oneindig zijn we even twee standbeelden…

In het huis van toen troostte ik mijn levende dode met de dood van haar geliefde die nu nog leeft zolang dromen duren gelden andere regels de doden van gisteren leven onveranderd voort alsof gisteren vandaag is tijd slechts een andere kamer of er na dit leven een ander zal zijn is nog verborgen in de toekomst in elk geval is het…

Het mensdom ongeboren maar voor die nog in ons slaapt waaruit de kinderen zijn ontwaakt die de aarde gaan bevolken, is de natuurlijk schoonheid volmaakt. Het nieuwe leven is als een feest al zijn de weeën in eb en vloed pijnlijk in de golfslag van de tijd, maar wordt de komst van elk kind bemint. Het ontzwemt de diepte, stijgt naar…

Geleefde teksten, reactionair of liefdevol, verlost de pijnen van de onmacht en de ouderdom, de mozaïek geschreven in de bloedvaten van levend marmer, waarop de aarde rust in een dichterlijke omarming.…

Wat zij niet weet, zuurstof als kleur is echt, wat zich in de eerste aanschijn aan levende wezens hecht, een speelse kracht die kleuren wegkaapt uit De Provence voor de luie voeten van een profane zon die lankmoedig op haar wacht.…

Ik wil dat liefde leven is Zodat je even bij me bent Als ik je liefde mis Maar als leven liefde is Wat komt er daarna Als leven eindig is Ik wil dat liefde oneindig is In leven En daarna…

Vingertoppen gegoten in dons traag zichtbaar een bewegende contour dat zich voorover buigt een rilling zonder koorts puntje van de tong die langs over de treden van de ruggengraat via het dal van de heupen naar de diepten van de bron odyssee van de hersenen verleiding tokkelt de snaren van een dwanggedachte verbeelding dat…

een volk zonder hart voor mensen zal meer dan lijf en goed verliezen dan sluiten de grenzen..…

En ik die dorst naar Levend Water nimmer verzadigd van uw liefde ben na mijn rusteloos zoeken, - heel genadig hier aan de ware rust en vrede wen Hier huist nog de Goede Herder die zorgzaam zijn kudde schapen hoedt en waarom zwerven, steeds maar verder? ‘t is bij ’t Levend Water, dat ik heling zoek!…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk.…