Alle inzendingen over licht OR tij OR tekens

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

verontrustend al lange tijd van binnen uit groeit er verlangen nieuw leiderschap zal het tij keren boodschap van verbinding, hoop weg met de foute ideologie vanuit narcisme die binnensloop…

teken de liefde en schets de waarheid kleur de dingen zoals je denkt dat ze zijn symboliseer het verdriet en de liefde in één veeg de leugens van tafel en leef!…

De sporen in de palm van mijn hand tekenen de tijd van zijn geweest De lijnen en de groeven van doortrokken emoties vervagen in het beeld van zijn geweest De getijden van mijn leven gegraveerd in de palm van mijn hand tonen verleden en heden van zijn geweest…

veulen dat voor het eerst met zijn benen door het lentegras zwiert Met iedere streek maakt zij onderscheid tussen losgebroken en beheerst danst met haar potlood, ze lacht en ze viert Zijn zware stap stokt, zijn gang wordt traag staart vragend in de bron van deze zegening dan kijkt ze op en stamelt: ‘ik krabbel graag, ik ben het kind van de tekening…

Gouden woorden van de overwonnen angst die ik zoek verbergen mijn gedachten in de blik van de tijd die me nooit vragend aankijkt als ik mijn ontwaken weer vervloek…

tenslotte willen wij steeds opnieuw hetzelfde zien: een huis tussen de bomen zoals kinderen het onvermoeibaar tekenen: een raam, een deur, een leien dak en achter het raam een familie en laten we vooral de schoorsteen niet vergeten waar rook komt uitgekringeld op de lege plekken komen bergen hier en daar een vogel en sneeuw misschien waardoor…

Mijn land, ik teken je met een pen in 26 tinten Mijn liefje, ik kleur je met mijn stem van donker tot licht Mijn vriend, ik schets je met woorden die rijmen op je leven Mijn liedjes, het zijn tekeningen voor je oren…

beeldenstorm, religieuze razernij in een glas water schertsende schets, lam god's is lam geslagen de pen te diep in vitriool voeten treden kortzichtig de vlag van vrijheid, signaal van deze tijd hoogachtend, uw dienaar…

De beet van een spin tussen slaap en ontwaken Twee lege kopjes op jouw nachtkastje Misselijk, ziekmakend, om te kotsen totdat ik leeg en rillend achterblijf, eenzaam Dromend van mijn rode haar dat ik pluk voor pluk kwijtraak totdat er overblijft, stille paniek Een eenzame duif die overmoedig dichtbij landt, de boodschapper Jij die langskomt…

de vele leestekens we tellen ze niet langer vertelden over ons samenzijn ze zijn vervaagd zoals de namen op een verweerde, vermoeide grafzerk van een vergeten rustplaats zo nu en dan probeert een van hen verbleekt en haperig onze levens te verlichten de vele leestekens ze tellen niet langer we zijn samen…

Kinderachtig lijkt de tekening een poppetje hangt of zwemt een rots vliegt vogels lijken kapotte kranten de zee is landschap en altijd weer die stralende zon verhoudingen raken kant noch wal maar achter alles wat je ziet staat een gelukkig kind, die verder denkt en eerder is waar jij zou willen zijn…

Ze wees met haar pen het juiste vakje aan Ik heb er een kruisje ingedaan trok mijn meest onschuldige gezicht Een glimlach vertrok aarzelend van haar lip Daar heb ik maar een kusje opgedaan Ze straalde met een indigo licht zwaaide even en is opgewekt weggegaan…

het Hollands landschap eindeloos vlak vergezicht een molshoop breekt al…

Op het wit komen tekens te staan, ze vormen dan woorden. Ze vertellen een verhaal dat vraagt om gelezen te worden. Leren luisteren in streling van woorden, over toen nu en later.…

bibberwoorden, gegrift door een leven van dood en verlies een kind veegt met spuugvingers alles weer weg een rood krijtje tekent een groot hart "Ai luf joe"…

daar groei jij uit het licht je blik je handen je kleuren wit uit wit je ogen sluiten geen ogen sluiten geen ogen in je handen geven geen handen geven geen handen af handen af ogen in daar groei jij uit het licht ------------------------------------------- uit: 'niet beginnend bij het hoofd', 2006.…

Het tekende mij, Vond hij - dat Ik hem niet De moeite waard Vond om hem in Potlood te schetsen - Waarop ik hem liet weten Dat hij volgens mij Een vertekend beeld Van mij had uitgemeten…

Hield jij ooit mijn hand vast? Niet bij dokter of tandarts, maar wie weet in een museum of kerk, wees je op de stigmata, wonden die anderen later door een wonder kregen Op je voet een zwarte vlek die niet verdoofd kan als op een opgegeven boom, een vlek op de maan, een nietsziend oog. De arts grijpt een mes en ik je hand Het oog opent zich…

verborgen lijnen verbeelden de moeilijkheid verstilde eenvoud een leeg glas gevuld met denkbeeldige wensen in het hier en nu onbekende gast voorbij de gesloten deur wachtend op een kier onbewuste reis bestemming in gedachten vol in verbinding de contour ontwaakt ontsnapt uit verborgenheid in de tekening…

Gedachten zweven door heel het leven Het zij bij zonnig of somber tij Ze blijven met licht en donker verweven Komen nooit van emoties vrij.…

Te luiïg om een lamp te repareren Fietst menig puber zomaar zonder licht Die klus kan voortaan onbetaald verricht En daarmee hoopt men dan het tij te keren Die gratis service -goede wil ten spijt- Is een beloning voor lamlendigheid…

ach ja mijn kinderjaren die afreisden met de snelheid van het licht wat ik er nog van heb is een tekening van Willem Minderman in een prentenboek uit 1952…

Zijn ziel verzand in stilte gestrand vond zij hem aangespoeld met het laatste licht van de wassende maan in zijn ogen een vreemd gesternte gegraveerd in zijn rib haar Naam in vergeten tekens.…

het tij eindelijk keren in een niet aflatend mondiaal demonstreren wij gaan het kwaad en de ego’s achter ons laten in een altijd en massaal aanwezig zijn jij en ik op de plaats van delict met miljoenen gaan wij kijken naar hen die omgaan met mensen als lijken…

Toch aan het eind van de weg, Zal het tij keren, en weer zin geven aan je leven.…

Hij hoort de golf nòg komen, door angst en pijn verblind, z’n vrouw en kind ontnomen, de natuur die ze verslindt. Door ’t zien van dat immens verdriet, Voel ik een fractie van zijn pijn, Waar hij ook zoekt hij ziet ze niet, Ik voel me hulpeloos en klein. Als het je niet lukt te geven, Leef je dan een beetje in, En nooit eerder in je leven…

Hemel gedankt, gaat niet álles verkeerd Als handen en voeten, moeten wij als bewoners sámen onz' schouders eronder zetten zodat uiteindelijk het tij zich keert Aan mensen gaat 't leven voorbij die niet zien, niet begrijpen dat echt níets onaantastbaar is ook al is dat alles goed gefundeerd Uiteindelijk ontwaakte de Schepper, die met…

ik wil de merel zijn tussen nacht en dauw die dromen loslaat zich wendt naar het zaad van een volle dag zou ik dan weten wie ik ben de dagen terug, hart en honger 't vervreemden van het mooiste de lage tonen, moe gewaakt door het ontwarren van oude wind om dan alles weer in hetzelfde lied te herhalen…

Wat is het dat de vluchteling kan doen om het tij bij tijds te keren waar zijn de woorden van fatsoen als de mens maar niet wil leren de wereld is van iedereen niemand kiest voor waar geboren soms kan waarheid nergens heen dan dwaalt de ziel in hel verloren wat is het om de ontheemde te zien verdronken in zijn eigen tranen een toevluchtsoord…