Alle inzendingen over licht OR verlossing

licht…

We hebben allemaal een laatste uur Voor de een is het een verlossing Voor de ander zuur...…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

In een gebed verzonken wachtend op het verlossend licht. Hij heeft mij 't leven gegeven, hij zal mij 't leven nemen.…

stel ik kan mijn zielenpijnen herleiden tot verstarde lijnen in schier nekkende patronen van dulden en gewonen deze vatten en vervormen zodat een opening ontstaat waar warmte in kan stromen die angst en spanning vlieden laat zacht schakeert dan in het licht een stroom bevrijde levenskracht verlossend van de harde kluisters gepaard aan…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

als morgen het licht verspreidt daar schemer te snel de herinnering verleidt…

zilver is de nacht waar sterren verscholen in verlangen dansen door eeuwig licht nevelige flarden van verdwaalde dromen maanlicht omsluiert haar gloed ontneemt waar wensen in jouw ogen op zoek naar verlossing ontwaken in de morgen als verlangen in mijn hart en dansende sterren in het lied van mijn dromen voor eeuwig beloven…

Repen langs de weg: mijn dromen stegen zich stuk bezweken aan hun overdruk Lotgenoten hangen in het water gerimpeld, op gebroken benen mager van het wachten te moe om verder te gaan en niet sterk genoeg om stil te staan Ik huil alleen nog tranen die niet komen verlichten of verlossen Fel zwenkt het licht van de vuurtoren maar het…

Verlossend duister komt altijd te laat maar dat falen is geen fout van haar. Haar git is niet wat er in licht vergaat: het schijnsel kleurt te blauw haar hels gebaar, het zwart is daar, er is genoeg in haar. Calculaties vergelden elk moment, data, ingelezen, rij na rij per cent, en uitgerekend zo de mens vergaat.…

Terug naar de grond Keer ik elke keer weer tot verlossing komt. Heer…

Vanuit een donkere kamer, Zag onze minister Cramer, Ergens het verlossende licht, En kwam met volgend bericht: Exit gloeilamp en wel snel, Op naar spaarlamp en TL! Het levenslicht van onze peer, Schijnt binnenkort niet meer. Alvorens te lopen tegen deze lamp, Graag verlichting van een ramp. Kan de knop nog om misschien?…

doorgronden het was zijn laatste avondmaal Voor eeuwig Thuis, in ’t felle licht het zachte, felle licht waar zelfs het allerfelste kwaad uiteindelijk voor zwicht.…

ze wist het donkerrode licht op een altaar vol geheimen wat snaakse vormen de geur van leer voelt zoete lust door pijnen in het tabernakel van lichaam en geest de zweep die ultiem verlossing geeft door het zachte strelen van de warme huid een eerste slag klinkt schrijnend luid pas als de meesteres haar litanieën heeft gezet kust…

Gezeten aan de dis Komen spijzen voorbij In overvloed, rijkelijk bedeeld Borden vol goede moed Hunkeren jeukende magen Naar verlossing in genade Drijven vier jaargetijden Op een bed van bier en wijn Verstrooit geluid in gordijnen Met verdwaalde woorden bedrukt Wisselt het licht van wacht Quattro stagioni, een erehaag Is er koffie…

Overvalt me ontroering, gezuiverd van ieder woord of is het bidden zonder verlossing? Feeëriek licht, zonder oord inzichtelijk doordrongen voldoening over nooit bestaande volgorde, zonder voort .…

Met beide handen Op het gras Met beide benen Op de grond Ik grijp de kans Van vrijheid De zon der verlossing Binnen handbereik In hevige drukte Op het gras In diepe rust In het zand Ik kus het water Van vrijheid De zon der verlossing Binnen handbereik De zwoele momenten In de winter De koele momenten In de zomer Ik voel…

Of vlucht met een eenzame echo van verlossingen. Want hij is het antwoord en de belofte van de warmte die alles vermengt en haar mond kleurt met een eenzaam verlangen naar een koud weerzien met de volgzame dood die haar dromen nog minder verlossend maakt.…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

waar maanlicht mij laat dromen sterren zacht bekoren het duister niet laat schrikken de nacht verlossing brengt ligt er angst in het ontwaken schenkt de morgen weinig hoop kan de zon dit hart niet raken bloeien wensen langzaam dood van een wereld zonder pijn dageraad in dromen waar ontwaken uit de nacht verlossing naar mij bracht…

vlassend naar het verlossende bericht als echo die in de lucht blijft hangen tikken klokken langer door het licht van verlengde dagen in verlangen een zachte streling over de huid voelt als voorbode van wat komen gaat reeds gedempt in wegstervend geluid is de winterdag die op ’t punt staat zich te hullen in het avondgebeuren met de zon…

Zou de dood dan een bevrijding zijn, de enige verlossing van de pijn? Dood gaan wat betekent dan dat, voor een dier dat nooit een leven heeft gehad.…

aan het water staat de stramme reiger een grijs en heilbegerig quiëtist ademloos te wachten wat ik weiger op wat verschijnt en altijd wordt gewist ik wil verlossing ik wil licht en lucht ik sla de strak gespannen trommelwand dwars door het water heen maar geen gerucht geen zucht wordt hoorbaar in omringend land een rabbi dwingt mij uit…

Zie de gekleurde tinten van mijn ziel Hoor de muziek in mijn lach Ruik de bloemen rond mijn hart Voel de vreugde van de dag Ik geef jou mijn mooiste bloem En zing mijn mooiste lied Ik laat jou schijnen van geluk En droog jouw tranen bij verdriet Want op een dag ben jij een regenboog En op jouw muziek zal men zweven…

de tijd baart de dood in een schemering van eenzame letters en staart als een vrucht langs me heen weliswaar met gesloten ogen ik ken geen limiet wanneer de warmte me droogt van het zweet dat de nacht in me braakte en ik angstig me toiletteer in de uithoek van de kleinste kamer het kompas kent geen noorden meer…

alleen in verzet sta je daar of vergis je je doorgedraaid in zelfbeklag klaag je aan vastgeketend in een donkere wereld schreeuw je woordeloos alsof niemand je horen wil je legt je waardigheid af ontdoet je van je zelfrespect kaal en naakt sta je staart de wereld aan met grote ogen strek je je handen uit en voel je hoe de regen…

Ach, dat wij op dezelfde tijd Verweesde zijn en deelgenoot, Horen aan leven en aan dood, Verlossing en verlorenheid.…

vlucht in mijn langste adem - ooit alles raakt doorzichtig in de grijze wolken die als vruchtwater kleven aan haar ziel, wat ik wil is haar berijden haar nemen met al mijn zinnen doch zij is het weke vlees dat in haar charme mijn stalen diep geïnkte huid weerstaat, wat mij rest is als een asceet de ascese te ondergaan om het lijden te verlossen…

Hij is begraven, is er nu meer licht, de lucht -- is zoveel ruimer.…