Alle inzendingen over lichter dan licht

novemberdagen het wintert in de harten overal mist lichter en lichter de zon kust de mist weg…

De lengte van je bestaan hangt af van je grootte, de tijdsduur van je aanzicht, bepalend voor dat schitterende zachte licht.…

Het word steeds lichter steeds mooier in mijn ogen meer bloemen komen op meer lichtschepen varen mij voorbij ik kruip in je huid het strekt zich uit over heel je lichaam ik voel een hand elke morgen zacht en licht over mij heen gaan.…

Je verwarmt mijn Zon binnenin, het vuur brandt, het licht nog lichter, groter, sterker, oogverblindend, breed glimlachend, regenen onze stralen op het natte gras, fluweelzacht groen, waar we de liefde nog eens, en nog eens, oneindig nog eens overdoen.…

Waarom zou je niet spreken over je verdriet leg die jas van zwijgen af het verzwaard je schouders je leeft zo geremd bewandel openbare wegen denk niet dat verdriet alleen bestaat wanneer het wordt verzwegen als daar pijn en zorgen zijn het er al vele jaren is deel gerust in alle eenvoud jouw veelvoud van hetgeen jou al jaren droevig…

hou me even nog heel even hou me nog heel even vast laat me zweven nog even zweven laat me zweven op de tast draag me lichter nog even lichter draag me lichter dan geen één voel me dichter nog even dichter voel me dichter dan voorheen…

licht welfde zich rood naar lichter wit met kleine rimpelingen die in uitnodiging langzaam opengingen in de zachtheid van je mond lippen krulden in het wulpse een lach die de gedachte past dat vrijheid tot openheid zal leiden en vervolg kan krijgen in een goede match…

jij maakt het duister lichter door het op te nemen met je hand je ontsluiert zo het donker doordat het oplicht aan de onderkant daar waar de zon geboren wordt en schemer dauwt in barenswee kus jij zacht mijn gezicht en breekt het licht de nacht en dag in twee…

Zoals de wind de zonnestralen wiegt zo vluchtig was jij hier jij kleine Gabrielle Zoals de zon de aarde warm beschijnt zo warm je onze harten jij kleine Gabrielle Zoals het licht verdwijnt stil in de herfst zo ging jij heen Warmer als de zon lichter als het licht vleugels van liefde om ons heen voor altijd.…

Ik ben geen groot dichter Voel mij niet verplicht tot het dichten van een dicht Veel eerder gezwicht Ik ben geen aanstichter van nieuw literair licht Vondel en Bloem hebben mij pootje gelicht Nee, ik ben geen zwaargewicht Niet als poet, noch als dichter Maar, na het dichten van een dicht voel ik gauw drie kilo lichter…

Het licht nadert werkelijkheid mijn liefste, je wordt steeds lichter vrolijke vlinder van waarachtigheid ik heb je lief in de straten naar het plein vind het zo fijn in jouw zingend hart jouw blonde haren, gordijnen, lachen ogen alsof het werkelijk lantaarns zijn zien de lichten in de verte, de kurk is van de fles, ik schenk jou lente…

Hoe lichter je bent, hoe sneller je gaat. En ik vind het mijn plicht, zolang het niet schaadt, wat licht te zaaien voor wie het verstaat. De snelheidslimiet is 299.792.458 meter per seconde. Het is niet alleen een goed idee, het is de wet! Alle neutrino's onder u opgelet.…

de hele wereld Een beetje lichter maken…

Me onderdompelen in de wierookmist van de botafumeiro, verlangen naar het altijddurend zomers licht, intenser dan de sterkste laserstraal, licht dat voorgoed mijn blindheid geneest, licht op mijn pelgrimstocht: de weg naar hem, de weg naar Hem. Zo zal het zijn.…

sluipen streepjes avondstond, woorden die zich in de minne schaarde ging in vlucht van mond tot mond, voorbij te glijden als witte zwanen, ademloos verbeeldt in menig ziel, dor en doof, verstijven we in onze wanen in de onleesbaarheid van ons profiel, zijn de blinden zieners of ben ik een blinde dichter, of weeg ik zwaarder, maakt de last niet lichter…

Het leven leven Is niet altijd makkelijk maar weten dat de ander daarin naast je staat maakt het leven weer lichter Zo kunnen we elkaar een beetje dragen…

Mij is dit licht gezicht Van licht tot lichter licht Door ondiep donker onverstoord gebleven, Voor al komenden tijd O zoete zekerheid: Daar is geen dood, maar enkel leven.…

de ligbank willen zijn het kussen onder het hoofd zo langzaam bewegen dat ik onzichtbaar word voor het geluid van de regen burengestommel, ingehouden janken van een hond iemand voorbij zien gaan hij heeft zijn hand begint de lucht te wegen die uit licht schijnt te bestaan terwijl ik lichter word even blijf zweven…

Zo leek je dan jouw aardse zwaarte lichter In 't ijle, koele denken; de verwijding Van knellende horizon werd een bevrijding; Op 't donker ginds scheen hier het lichte lichter.…

zoals jij kwam aangewaaid zwervend door Oostende vond je mij zoals jij in het leven gelooft zoals jij in mij gelooft zomaar een vrouw zoals jij steeds completer mijn hart bewoont onbeschroomd zoas jij steeds alles licht en lichter maakt voor mij zo schrijf ik zo bloei ik voor jou…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

De wind was stil geen blad bewoog liggend in de zon met dichte ogen Luisterend naar alle geluiden van verder dan weg dichter dan bij Het licht lijkt rose dan weer geel of groen donkerder als je knijpt lichter als bijna open Tijd bestaat niet meer als je alleen maar ligt zonder reden of haast alles lijkt volmaakt…

de zon trilt al in de fonkelingen van wat zoete levenswijn de binnenplaatsen van de lente geven stilaan tijd voor warm genoegen want vroeger, toen het kouder was liep grijs aan beide handen maar nu alles lichter wordt belanden bloesems in de sloot en drinkt geluk een kleine teug vol tastbaar lichte dood en van dat wat we van binnen…

mijn kind, je nadert nu de stappen der volwassenheid geen bloem die uitgebloeid verdwijnt als jij je haren hangen laat donker wast de maan, maar lichter dan het licht verstaat de zon het, om steeds weer terug te kaatsen eenmaal daar, waar heel jouw man-zijn gaat verlaat je mij om altijd terug te keren naar de basisvorm van jij en ik…

Of jij werkelijk die ster bent kan ik niet in het midden laten het heelal is zo onmetelijk groot dat er nauwelijks een midden is te vinden jij bent dood, ik hou me groot onze liefde blijft oneindig maar als jij wel die ster bent dan geef je mij jouw licht om me lichter te maken in deze diep duistere nacht.…

Steeds jonger ouder worden, Steeds minder begrijpen. Steeds minder denken. Steeds meer ervaren. Totdat bedoeling weer toevallig wordt. Zoals een eicel die een zaadcel zoekt en weer vindt. Laat ons leven zoals zalmen in oceanen leven en weer terugkeren naar de bron. Sterft daar hun ego? Natuurlijk niet. Sterven is nageboren worden.…

In mij is een jonger vrouw dan ik met lichter ogen en smaller handen. Zij staat op kleine gespitste voeten door mijn ogen naar buiten te zien. Zij kijkt naar de dagen, naar licht en naar kleuren, ziet alles verwonderd, ziet alles heel schoon.…

Gevangen web van woorden op het ritme van jouw stem weven draden een spinsel tranen ogen naar het licht de dolgedraaide klinkers gooien letters op het vuur zelfs vechten in het duister neemt mijn nacht van werklijkheid schud mij en maak mij lichter neem onbevreesd mijn adem wis gedachten in mijn geest laat de pijn mijn waarheid zijn…

Open steeds verder het wordt lichter de schaduw gaat verdwijnen vrij.…

Leun rustig jouw hoofd vol tranen op mijn schouder -- dan wordt het lichter.…