Alle inzendingen over lichter dan licht

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

Het wordt steeds lichter om mij heen, totdat het moment gekomen is dat ik niet meer naar het licht toewandel, maar in het licht wandel.…

nimmer was ik dichter dichter bij jou zoals zonnestralen dansten op de golven van de zee voelde ik me almaar lichter lichter dan ik wou zoals de wolken met me sjansten wilde ik eigenlijk met je mee nimmer was ik dichter dichter bij jou ben ik dankbaar voor 't even samen maar blijf voorlopig nog benee…

ik leun tegen het potlood krijt mijn ogen met het stof dat mijn gedachten verlaat zie kleuren langzaam vervagen achter mijn luikende wimpers ik vernevel de contouren strijk het haar uit mijn gezicht en vertrouw de zachtheid toe aan het gehavende vel…

Lichterlijk gedicht Daar zie ik je, schat schimmige vlam gedoofd in een tel en wachten is wat rest daar schijn je weer te zijn ik roep je naam maar de wind verliest mijn verlangen en blaast je verschijnen weg wachten, alweer en toch hoop ik dat als je je weer laat zien je steeds langer durft te blijven en uiteindelijk bij me wilt zijn…

Waar ik zocht naar een samen in een laatst geschreven zin wachten woorden in de schaduw op een nieuw begin de lucht is zoveel lichter dan die leegte in mij ik draag mijn hart de tijd voorbij...…

De wereld is me Te zwaar geworden - Ikzelf was lichter Dan gedacht - niet meer Dan een pluisje ben ik Dat wordt voortgedreven Om te ontsnappen aan De zwaartekracht die me Dagelijks naar beneden Haalt, kracht ook die Zo vaak mijn eigen ik vermaalt…

laat je woorden zien een lach en passie in het duister omdat ik in ontmoetingslicht zo bloot ben dat ik voor je huiver je handen zullen strelend nog wel jeugd ontdekken maar je ogen zullen in de tekens mijn verleden open leggen je zult begrijpen wat je voelt maar wat je ziet aan niet vertaald verdriet zal zich als schaduw roeren veel lichter…

laat je woorden zien een lach en passie in het duister omdat ik in ontmoetingslicht zo bloot ben dat ik voor je huiver je handen zullen strelend nog wel jeugd ontdekken maar je ogen gaan in de tekens mijn verleden open leggen je zult begrijpen wat je voelt maar wat je ziet aan niet vertaald verdriet zal zich als schaduw roeren veel lichter…

hoe kan ik licht worden ik ben niet klaar vergeefs reikte ik naar het waardevolle schuilt er schoonheid in duisternis is het een mooie reis misschien laat ik de herfststorm los en vertrek ik in een lichte lentebries vaar ik in een bootje onder een blauwe hemel de zee op misschien…

ik weet dat als zij lacht iemand aan de rand van haar bewustzijn op haar wacht een vage zwaai waar donker even lichter kleurt lucht bewegelijk naar het pril van lente geurt ambivalentie maakt haar blik onzekerder in de keuze van de stap vooruit of een zwaai terug ze is blijven staan op het randje van twee werelden met lichte…

's ochtends als de dageraad de wereld langzaam lichter maakt de schemer van de grond losraakt als dan het licht zo aangenaam de bomen en het gras beroert een houtduif in de verte koert de morning glory slaperig haar paarse kelken openvouwt luchtvochtigheid het land bedauwt dan voel ik mij zo zegenrijk helaas duurt zo'n moment maar…

En al ben ik helemaal stuk: poëzie maakt alles lichter.…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

Stom van het geweld en de klank van holle vaten lopen wij door de besmette straten Maar wie hoort in het hedendaags maatschappelijk gerommel de fluit de citer en de trommel?…

Wachten, op de treinbus De trein, een technicus Kiosk koeken, lauwe koffie, dure prijzen, euro's lichter Zonder te reizen Twintig kilometer per trein, iedere dag weer Een kilometervreter de trein, vertraging Vijf, per maand ongeveer `t is weer zover; gestrand, tot dusver, niet ver Lichte treinen, zware lasten…

land het jaargetij voor elke echte dichter gevlogen is het leed van zonnebrand de geest wordt zwaarder en de pen wordt lichter…

wat blijft er van me over als er niemand is om te delen ik ben niet meer dan de onbekende minnares van een sneeuwloze winter die ver ginder ver de diepe ouderdom van wij samen wij naar de verste horizonten fluistert waar ik huil om het licht leven lichter en de taal die zo zwier zwaai zwierend meer werd gevoeld dan begrepen…

Mijn gemoed werd lichter, energie voor een fikse wandeling in het drooggelegde Breeven. In de middag haperde het hart van een vriend, onheil trof de oma van mijn kleinkind. Nevelsluiers legden zich over de weiden van het ven. Het licht deemsterde weg. Vrieskou werd voelbaar. Met moeizame tred liep ik de laatste kilometer.…

deze dichter is een zwichter hij doet water bij de wijn dan lijkt het vers veel lichter en doet het niet zo'n pijn…

k woon in winters wachten met nauwelijks contouren nog van nieuwe lenteluchten geen zomerbode te verwachten vage vleugels blijken gezichtsbedrog boven ontdooide dorpen en gehuchten ze wonen ginds in ontoegankelijk licht de hoge muren wens ik transparant en in de verte wordt 't nu lichter een tureluur vlucht de winter dicht komt weldra…

Vliegende bloem uit glanzen van opaal, Drijft, levend spectrum, in 't geweldig licht Van tropenzon de vlinder, even licht, Neen - drijvend, lichter dan de zonnestraal.…

dit is wat een schilder zou zien: de gebleekte graskant, kastanjes en linden, het warme maar heengaande licht van de avond en tegen de haag op de andere oever een loper, en zijn gedachten, hoe schilder je die en boven het water de meeuwen en tussen het licht- en donkerder groen de plecht van een jacht, het schuiven der dingen, de richtingen…

de zee die wilde lichter zijn, 't liefst lijken op de lucht. Gewoon een and're kant op gaan, meer zijn dan een gerucht. Omhoog de zeven hem'len in, de wereld zien van boven. En zwierend, zwaaiend, zwevend, haar vrijheid kunnen loven. De zee, zij wilde lichter zijn, om simpel weg te zien.…

lichter dan een veer geworden omhul ik mij met louter lucht uit het zuiden, uit het noorden zolang de wind me maar bevrucht lichter dan een veer geworden val ik in slow motion neer en als je luistert hoor je woorden die ik uitspreek keer op keer kijk mij wuiven naar het broze of naar reflecties in een plas naar wat beweegt, vol is van…

ze ontsnappen muteren onderweg wegen zwaarder zweven lichter raken als boksballen bevestigen verwarren als wolken niet te vertrouwen…

Langzaam ben ik in je gekropen tot ik niet meer wist of mijn adem van jou was Nu adem ik alleen en soms voel ik me lichter alsof jij mij ademt…

Daartussen, teer en teder stond trots een zwanebloem libellen streken neder verstrengeld in een zoen Insecten zongen zoemend hun vleugels schreven faam geen taal of teken noemend ontstond er toch een naam Nu wilde ik wat dichter bij het wonderlijk tafereel plots werd het licht veel lichter het geheim viel mij ten deel Alleen nog maar…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…