Alle inzendingen over liefelijk

Zo liefelijk als het stadje was Zo toegetakeld de poëet Van wie niet een de naam nog weet Van wie niet een de verzen las Versvoeten vol versplinterd glas Spoorden het dier aan dat hij reed De schrijftaal die hij openreet Vormde een incompleet karkas Het vakwerk dat het stadje sierde Kenmerkte hem nu niet bepaald Tot hij een kleine kerk…

er gaat een paard voorbij, eerder de prinses die haar berijdt het roept iets magisch op, net als maxima van willem maar die wordt voor mij hoog door de lucht geleid herken je de sfeer van het moment en dat je even uitstijgt boven de dag dat je uit andere gedachten rent en een liefelijke aanblik zorgt voor een lach het is mijn kind, dat…

Als na de kalme zomernacht Mijn voet bij ’t liefelijk ochtendblozen Door veld en weiden om gaat dolen En soms, vermoeid van ’t rusteloos dwalen, De onbestemde tred verzacht, Dan boeien fris ontloken rozen En hemelsblauwe veldviolen En witte leliën der dalen Het meest mijn boezem door haar pracht.…

ik nam je mee koesterde het sprankje ondeugd in je lach zag je vingers woelen door het piekig haar dat helemaal trendy was jij sprak en ik vergat alles wat ik jou te zeggen had luisterde als betoverd naar het sprookje van je intrigerend gezicht zag werelden dromen in je ogen door romantiek belicht wij hoorden liefelijke stilte…

in het licht geen hart om terug te schrijven geen emailadres, geen huis of straat dus woorden bleven eenzaam schreef ze soms op het behang waar het vaak sneeuwde en heel soms regende in grote zwarte letters waar het over ging totdat op een avond een echte brief ontving het was de liefdesbrief van het tedere gezang en het liefelijke…

Ik hield van de wind in haar haren, van haar blozen en haar vormelijkheid, Haar onvermogen om zich uit te spreken, haar liefelijke verstildheid. Het is waar wat ze zeggen over mij, dat ik florerend tussen dennen en sparren een goede boswachter zou zijn.…

hoe ze er uitzag, soms weet ik het niet meer ik moet er enigszins naar gissen allicht zal ik me wat vergissen toch probeer ik het keer op keer mijn moeder, ik wil haar gedenken ze verdient die plaats in mijn gedachten en och, ze is er soms in slapeloze nachten dan weet een herinnering mij rust te schenken ze was zo knus, vol liefelijke zorgen…

Wanneer de zomerzonne daalt, Geen streek in't ganse Sticht, die haalt, Bij 't liefelijk Renswoude. Ter weerzij van de brede weg, In lage hof, op hoge heg, Langs gevels nieuwe en oude, Zo dichtebij als in 't verschiet, Hoe ge er een rozenbeemd geniet; Een wieglen, geuren, blozen, Van rode en witte rozen!…

ik heb je gezien in de lach van je slaap vol blijdschap betrad jij het onmogelijke land met geopende hand waar vingers knippen zonder geluid en dromen van alle kanten tot je komen met de liefelijke vraag wil je er even uit je bewoog in zachte meegaandheid met een warme zucht draaide soepel ontspannen op je rug ogen half open…

De liefdesfluisteraar fluistert heel zacht Recht in je hart hunkert en smacht De liefdesfluisteraar praat warme zinnen Liefelijke woordjes en wil beminnen De liefdesfluisteraar laat je verlangen Ruikt zoet zo zoet om je hart te vangen De liefdesfluisteraar kruipt haast in je huid Wil samen versmelten in een zuchtend geluid De…

me verbergen om de dingen die je zei want ik las het nooit in je ogen, de liefde voerde mee…gaf me geluk of heeft me bedrogen, tranen op het kussen van de vorige nacht doen mij m’n adem benemen, kijk ik om hoor je stem en nog steeds is je parfum niet verdwenen, die blik……haast een aanraking maar niet mogelijk, die mus…teruggekomen kijkend…liefelijk…

Ik kan je liefelijke geur nog steeds ruiken, het is net alsof je naast mij staat. Ik maak voorzichtig het raam open, en vang wat regendruppels in mijn hand. Die ik vervolgens behoedzaam laat lopen, als tranen in ons hartje gemaakt van zilverzand.…

zou iemand aan iets lelijks kunnen denken bij zoveel moois en liefelijks als dit? Er blonk een ster. Herodes was te vroeg. Het kindje had nog heel wat voor de boeg. ------------------------------------------------------------------- uit: 'Au! De rozen bloeien; sonnetten van bedreigd geluk', 1983.…

Ze kloppen weer niet maar komen steeds nog ongevraagd naar binnen, zwijgend in hun eigen taal en spreken dan in een wachten en zwijgen hun vreemd maar liefelijk verhaal.…

smetteloos de onreine pijnen uit mij sprak en ik als kind mij uitte terwijl jouw liefde mij beduidde dat ons de eeuwigheid is gegeven voor en na het sterven En nu nog steeds mijn lief vaar ik blind als de nacht de vondeling is van mijn dromen en hij kermend mij de slaap ontneemt ben jij nog steeds de oase aan mijn zij die me laaft aan liefelijkheden…

ze legt haar kind in bed tijd voor je slaapje mijn schat ze lachte pretoogjes ontmoeten haar die liefelijke kinderblik vertederd haar moederhart ze heeft even rust grasduinend in de krant een koffiekoek in de hand ze is gelukkig met dit leven haar man komt thuis een dikke knuffel zachte kus op openende lippen zalig eenheidsgevoel…

Hoe liefelijk is dan mijn vlakke land Met zicht tot aan de einder Waar zich de blauwe hemel spant Tot nevelig woud aan de horizon Geluk zover men ooit verlangen kon…

In ‘t oosten klaar laat blozen De dageraad De liefelijke rozen Van haar gelaat. O helle morgensterre Gods eeuwig zoon Schiet op ons hert van verre Uw stralen schoon. Vermeer tot uwe love Het kranke licht Van onze klein gelove En toeverzicht.…

De dag aldoor, de dag alom Speelt in het stille beukenwoud De liefelijke najaarszon Glimlachend met haar stille goud - 't Is goud! En 't avond, is de zon gegaan - Zie hoe het bos zijn schatten houdt: Zij zijn gestold op boom en blaân, Als stille plekken zonnig goud - 't Is goud! O hart bewaar uw grootste goed!…

Je handen en je ogen spreken een liefelijke taal waar woorden overbodig zijn maar ik versta het allemaal.…

wij pulseerden wat zagen toe hoe zwarte gaten elkaar radicaal op aten wisten dat er nieuwe energie aan zat te komen ook wij hadden onze dromen een paradijselijk heelal met lange diepzwarte zwaartekrachtgolven die ons liefelijk bedolven ik voelde in de kern van mijn neutronen dat ook de rode dwerg dit ging overkomen wij spanden…

Zwoele hete verleidelijke nacht liefde die in zilveren schaduw wacht de geur van rozemarijn en jasmijn bevlogen erotische sfeer haar liefelijk lichaam zo teer hij neemt haar mee in zijn passie daar weerklinkt de bekende welwillend ritmisch sonore liefdesmelodie.…

spinrokken geprikt Waardoor ik honderd jaren moest gaan slapen Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen Het was bij mijn geboorte voorbeschikt Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens En prinsen woonden in ivoren torens Ik leek wel in een hinderlaag gelokt Het leven bleek geen liefelijk…

Geen stemmen meer van mensen om mij heen, Geen strijd om 's levens goed, geen wild gedrang, Maar lentelust en liefelijke dromen.…

Zeven was ik en tussen de kattenkoppen zag ik opeens de liefelijke Mirjam met donkere ogen die ongekende diepten verborgen. Haar stem tinkelde als de pendule thuis en sierlijker nog dan het paardje van mijn oom stapte zij het schoolplein af. Ik moest en zou haar mijn liefde verklaren maar hoe?…

Zijn werkruimte in donkergroen en leer De mijne een salon in rood fluweel Als ik dan liefelijk wat piano speel Lok ik hem uit zijn hol vol rook, de heer Des huizes met dikdoen en ganzenveer Dat ik mij toch zo hopeloos verveel Tussen mijn porselein, spiegels en heel Wat bloemen, draperie en warme sfeer Ik ben geloof ik veel te vroeg geboren…

Als daagse wind en warmte zijn gevlucht en alles wat uw lichte schoon moet vrezen, dan tekent gij uw liefelijke wezen in stille heerlijkheid op de avondlucht.…

Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin inzwevend langs het glas in lood Hij nestelde zich vleiend op mijn schoot Of ik zijn zoete zwaarte wou bezingen Voor boeren, buitenlui en stedelingen Liefelijk hij, mij, hofdichter, ontbood Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin inzwevend langs het glas in lood Al ‘t andere wist hij even…

Zelfs Sisyphus ging zitten op zijn steen Toen Orpheus met zijn liefelijke klanken De wezenloze schimmen bracht tot janken De Hellehond werd pup en wel meteen De dichter - zanger won en hij ging heen Met lopend achter hem die hij bevrijdde Mits hij niet omzag tot de zon hem wijdde Hij zwoer het, schraapte al zijn moed bijeen Toch werd hij…

Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin in zwevend langs het glas in lood Hij nestelde zich vleiend op mijn schoot Of ik zijn zoete zwaarte wou bezingen Voor boeren, buitenlui en stedelingen Liefelijk hij, mij-hofdichter, ontbood Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin in zwevend langs het glas in lood Al ‘t andere wist hij even…