527 resultaten.
ik was de linde toegedaan maar eerde ook de beuk
gedicht
3.0 met 28 stemmen 11.048 ik was de linde toegedaan maar eerde ook de beuk
en in min was ik met de eiken en 't overspel
bracht mij naar de wilgen waar ik mij beknotte
toen zij hun kronen streken.
maar in nam mij
de waardin
die achter 't knotveer dranken dreef.…
Eeuwenoude melodieën
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 99 ik hoorde muziek
achter de bomen
met donkerrood loof
zag de linden
wit dansend ontsnappen
uit hun cirkels van drie
geen vogelgeluid in
het monumentale geruis
van eeuwenoude melodieën
zacht trok de wind
aan de kleurrijke balg
langs de zoom van het bos
wei en heidegeur mengden
maar het oerbos bleef gesloten
in donkerrode eeuwen…
Zomernacht
poëzie
3.0 met 2 stemmen 808 Maar midden in de
Betovering,
Waar beuk en linde
Te dromen aanving
Dalen drie zware
Klokslagen neer;
De kimmen klaren...
De dag keert weer...…
De vlucht
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.114 Gij weet hem wel te vinden
In arbeids schuur,
Waar hij zich als een linde-
Blad drukt aan de muur.
En mocht hij zich verschuilen
In liefde en plicht,
Een kever in rozentuilen
Tussen schaduw en licht,
Gij schudt hem uit de bloemen
Met tedere spot,
Tot hij U zal noemen:
Mijn Heer en mijn God!…
Oh Lori
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 192 Zo zal één van ons zich deze dag
herinneren, we zaten onder een boom
een linde en het waaide om ons heen
regende bloem- en kroonblaadjes
die zich vangen lieten in de haren
zich verzamelden in een hand.
Hoe iemand de gele bloesem
in de mond stak en kauwde
ze sterk smakend vond.…
Oosterse markt
gedicht
3.0 met 86 stemmen 34.238 Toen hij de markt bezocht
zag hij juwelen
een schat van linde
purper en smaragd
en zijde
om rondom zijn hoofd te winden
tot turban van zijn tanende gezag
en ook een kleine parel
die daar lag
en steeds vergeefs opglansde in de weelde -
die nam hij op
en glimlachte en streelde
mijn dofheid weg
ik zag hoe hij mij kocht
met blijdschap…
Huisje nummer zeven
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 289 de geur van vers gemaaid gras
verbloemd het dorre leven
in dit hof, dat nimmer groen was
zoek ik huisje nummer zeven
een bord geeft wat weg is aan
Lindeplein slechts een gegeven
ik zie geen linde staan
maar wel huisje nummer zeven
daar versteend meneer van Lem
hij was wat achter gebleven
de gemeente metselde hem
in huisje nummer zeven…
mijn ogen dromen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 60 Ik zit onder wolken van een linde,
De lucht is blauw, geen wolk te vinden,
De koe uit mijn jeugd ben ik verloren,
Alleen een weerzien zou mij bekoren,
Ik ben nu oud met dezelfde ogen,
Zelfs een kalfje maakt mij opgetogen,
Maar niets voor zover mijn ogen reiken,
Niets doet op een wollig kalfje lijken,
Mijn benen kunnen niet op de knieën,…
Mensen met M
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 168 Je neemt een villa en je vraagt twee gasten
Die stop je bij elkaar, maar meestal niet
Dus maar apart: de een spreekt met Margriet:
De ander denkt ineens aan poppenkasten
Ik keek ernaar met frisse tegenzin
Soms heb je met die M de P erin…
Tederheid zal ik u noemen
gedicht
3.0 met 107 stemmen 44.038 Zal ik u lief en beminde noemen
in hoeveelheid namen vloeit gij mij uit
nooit stond een zomer zo te bloeien
in al zijn linden, in al zijn kruid.
Hoe zal ik u in mijn kamer noemen
als gij schreiend uw mond drukt aan mijn huid
als gij stamelend man wordt in al uw zoenen
tederheid zal ik u noemen.…
Queesteskind II
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 335 Een boek,
een blad,
Een gezicht dat lacht
In een ander land
Een hand die slaat
Een schreeuw
De traan die valt
op de troon van je nageslacht
Een linde, een vallend blad
en bloesem om je mond
Je voeten vriezen vast
aan de grond
in een harde stad
De muur van beton
krakeleert en breekt
Je ziet ze zo verschijnen:
Het boek,…
het eikenpad
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 325 blauwgroene wateren
volgt deze stem
die alleen bij de bomen
is
zo zie je een vrouw
waar het zout uit je keel stroomt
en jij niet mag lopen
met een walvis onder haar buik
en in zijn maag
de rest
van de wereld
een kei verwijderd
roept een meeuw dan wilgentakje aan
en de zee golft maar
om meer mosselen
aan het land wuift de linde…
’T WORDT T’ SAMEN GROOT.
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.701 De letters die men placht te snijden in de linden,
En zijn van eerste aan niet in het hout te vinden;
Maar kom je naderhand omtrent de groene bast,
Zo blijkt’et dat het schrift gedurig groter wast*.
Het kind, indien het ziet eens anders kwade streken,
Ontvangt in zijn gemoed de gronden van gebreken.…
Ik hang de noten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 177 ik hang de noten aan de bomen
en leg de takken in het gras
zet de zon hier op de tafel
heerlijk binnen op 't terras
ik hang de wolken aan de waslijn
en doe de regenboog op slot
gooi alle bloemen in de leegte
plant een linde in 'n fagot
ik hang de lente aan de kapstok
en veeg de vogels van de pui
plak grimassen aan het plafond
naakt…
Dikke eik/linde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 de dikke eik
aan de Dikke Eikweg
Ellersinghuizen
is weg
in de 17de eeuw gepoot
werd hij zo groot
dat 4 man armen gespreid
hem konden omvatten zo wijd
maar hij ging dood
is in 1975 gekapt
dan toch maar
de grens over
in Heede, daar
aan de Hauptstrasse
staat een linde
van 1000 jaar
die je met 4 man
lang niet omvatten kan
die fier overeind…
Morgenlijk verwachten
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.062 Breng mij mijn deel van 't koel gespeel
Dat tintelwater achter wilgen doet,
Van 't luchtazuur dat als blauw vuur
Door dichte linden gloedt.…
Pinksterzondag
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 252 In de pinksterzondagzon
de tuinstoel in stand vijf
zie ik twee tortelduiven
in de linde
geritsel van het bladerdak
ze vliegen eensgezind
van boom tot boom
vanuit het lover verderop
klinkt zacht de roep
van nog een vredesbrenger
een hemels koor
mengt zich
in hun gesprek
ik hoor de merels
en een specht
de dame met de harp
speelt onverstoord…
Mannetjesputter
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 972 De putter zat hoog in de linde
en zong zijn liedje met plezier.
Een kleurig bolletje en hier
kun je die overal nog vinden.
Ik floot terug in c-majoor;
zijn kleurig kopje draaide rond
tot hij mijn grote lichaam vond
maar toch ging hij er niet vandoor.…
zon
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 2.130 speelgoed
alles buiten de box
twee armpjes uitgestrekt
tien vingertjes gespreid
verwachting en herkenning
liefde warmte vrolijkheid
stralende oogjes soms vol tranen
de zonneschijn van een kind
dit zonnetje gaat vroeg onder
en zal weer vroeg opkomen
--------------------------------------------------
(dagje uit het leventje van linde…
Dat is die minne die ewelic minnet
poëzie
3.0 met 27 stemmen 7.926 Kind, de bloesem van linden
Die opengaat.
Wat schijnen jouw ogen
Zo groot, zo goud -?
Kind, dat doet dat hoge
Vergulde woud.
Wat is - zeg - dat verre
Zoete verdriet -?
Kind, vraag dat de sterren,
Vraag het mij niet!…
De geur van lindebloesem
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 291 Wat is dat toch met die geur van de linde
die mij ieder jaar weer terugbrengt naar
de tijd toen ik klein was en onbezorgd.
Alsof ik iets gedronken heb wat ik niet
kan beschrijven: iets wat bedwelmt en verrukt,
dat euforisch stemt en diep opgeborgen
herinneringen doet ontwaken.…
DUITSLAND MIJN LIEVELINGSLAND
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 108 Wat rij ik graag Duitsland binnen
o.a. het land van mijn dromen
er zijn er dus meer
maar mijn Duitsland
met mijn lievelingstaal
met mijn Bach
zijn cantates, zijn passionen
met mijn Berlijn
haar ‘Unter den Linden’
en wat zien ze me graag
mij en mijn mede Nederlanders
Duitsers zijn dol op Hollanders
En dan verbeter ik ze natuurlijk:
“We…
Bloed en stenen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 639 ergens zal alsem zich een weg banen
in ondergrondse stromen, vertakte aders
van holle bomen onder de Linden
of misschien wel naar het Leidseplein
zal het vloeien langs muren van de metro
terloops ontspringen uit een rugtas,
voert het langs een draad onder rokken
van ingelijfde of onderdrukte vrouwen
ligt de oorsprong soms aan ieders voeten…
De zucht naar 't eindeloze
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.239 De stille nacht, het eenzaam uur,
Het suizlen door de linden;
Dan denk ik aan de dood en 't graf
En aan verloren vrinden.
Dan wordt de geest zo onrustvol,
En haakt naar 't onbekende,
Als ik in 's hemels sterrenveld
De wakende ogen wende.
Dan schijnt de wereld mij zo klein :
Mij lokt die hemelverte.
0 kon ik vliegen!…
AAN C.TER LINDEN (05)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 131 U zit mijns inziens teveel in uw hoofd
Meer is ondoenlijk zegt daarbij uw hart
Ja, ik weet alles van het nachtelijk zwart
Waar twijfel toeslaat en je wordt beroofd
Van liefde en vertrouwen in een Wezen
Dat voor ons mensen niet te vatten valt
Dat zwijgt en niet meer van de kansel bralt
Gestorven is en naar het schijnt verrezen
Natuurlijk…
heem
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 11.684 met blote handen
restaureer ik de oude foto van ons huis
en de kleur neemt toe
een veegje speeksel
verwijdert een vlek
kaal de linde,
bruin de beukenheg
geen dahlia’s meer
de rok van m’n zus bolt
en vader staat pal
aan de weg
ik strek m’n armen,
vogel met m’n mouwen
de dakpannen zijn te blauw
ingekleurd onder de grauwe lucht…
Eiland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 816 Ik zie gevlochten takjes groeien
tot mand gevuld met verenpluis
de architecten zijn twee kauwen
die bezield een wiegje bouwen
in d’oude Linde voor mijn huis
Het tweetal is gezwind verloren
en treedt zich in het lieve lusten
tot de plicht die aan hun beidjes
gesteld wordt als er broze eitjes
in ’t warme liefdesnestje rusten…
Herfst
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.039 Achter de oude kloosterwoning
Hing wat rode zon…
Onder goud-getinte linde
Bad een jonge non
Heur gelaten ogen droomden
Onder blanke doek,
Naar de zwart’ en rode letters
Van ’t getijden boek…
Langs de wegskens was geprevel
Van wat blâren bruin…;
Aan heur voeten bogen schrale
Violieren schuin
Als ’n dode^illusie, die ze
Lang vergeten…
't Neemt toe, men weet niet hoe
poëzie
3.0 met 30 stemmen 6.992 Laatst ging ik in de hof, daar schreef ik op een linde,
Ik sneed in een pompoen de naam van mijn beminde;
Het schrift was eerstmaal teer*, men zag daar anders niet
Als dat het groen gewas beschreidde mijn verdriet:
Maar als* ik naderhand hier weder kwam getreden,
Toen stond ’t uitgepuild* al wat ik had gesneden;
Dies* riep ik…
Heer van de herfst
netgedicht
2.0 met 78 stemmen 13.629 laat mij het lied
uit de lispel van de linde puren
nu de uren minder vurig zijn
van zonneschijn
laat mij de tover
uit het het rosse lover
van de hoven halen
nu de schalen overlopen
van karmijn
laat mij nieuwe noten kraken
grote herfsttapijten maken
vol van opensplijtend rijm voor u
want mijn hart bespeurt
de geur van uw beminnen…