Alle inzendingen over littekens OR lichamstaal

heb de lijnen van je gezicht getekend met potlood in zwart wit je leven geschetst de diepte van gevoelens kan ik niet bereiken littekens schaduwen hun donkere tijd jouw pijn zichtbaar op papier is voelbaar hier…

krab ze maar tot sporen rood gaan spreken in woorden wat is aangedaan nog vloeit bloed uit striemen die niet in tijd zijn meegegaan littekens die wij samen strelen weer laten helen in een nieuw ontbloot…

Rechtop staand in het heden waarin je jezelf bent Littekens van het verleden soms een pijnlijk moment Even verdwalend in mijmeringen toen een verloren blik Bewuste keuzes, nu herinneringen twijfel voor (g)een ogenblik!…

ze is verbouwd billen borsten buik hebben een ander thuis zit beter in haar vel al trekken littekens wat snel in fel en soepel meebewegen haar zwarte doos is heel gebleven zo zijn de renovaties altijd terug te lezen…

Na meerdere lelijke littekens in je roerige en drukke leven wil je je diepste gevoelens nu niet meer zomaar blootgeven. Gekrenkt door een aantal mensen in je zijn als moeder en vrouw wil je jezelf beschermen en daarom zit die ruis bij jou.…

Want de tijd heelt alle wonden, alleen littekens blijven bestaan. Die zullen pas geheel verdwijnen als we zelf zijn heengegaan.…

Het vuur Laat zich niet doven Is verterend En doet pijn Een pijn die blijft Brandwonden Moeilijk te genezen Littekens, onzichtbaar Diep van binnen De nachten Gaan voorbij En ik,..... Ik ben niet meer Wie ik eigenlijk had willen zijn Mag ik opnieuw beginnen?!…

Nu wordt hij tweeëntwintig jaar De wonden zijn genezen De littekens zijn haast weg... Zijn dagboek dat ik schreef heeft hij menigkeer gelezen...…

Men herhaalde op verjaardagen dat mijn moeder van mij werd verlost op een handkar, tiendaags na de Bevrijding. Men stierf van de honger, een feest als nooit tevoren; daarom ben ik geworden een kijker in gedachten die liever vrijheid verhandelt dan vrijt, eerder een boek pakt dan een schouder, het woord meer bemint dan de chaos der zinnen. Ik…

Koud is je schaduw die ik weer zal vinden als ik je naam achterlaat en je metgezellen weten dat je weer bloedt en jouw bloed hun angsten laat verdwijnen in hun trouwe littekens die geen wonden meer zullen worden.…

Ik zag je in Zwolle in de stationsrestauratie Spreek mij van je broers die je ginds hebt achtergelaten die gestorven zijn zij die leven zij wier naam is verdwenen spreek mij van de rode en okeren aarde van de verblindende zon van de almaar opnieuw begonnen dagen van het ploegen van de aarde/haar te laten braken Vertel - de mannen die…

Ik werd gepaaid, onterecht, gevangen in de netten van het geniep, het verdriet je ziet de littekens niet maar de huid wordt nooit meer zacht…

nooit zal je lach een gave huid weerspiegelen of de kleine schaduw komt maskerend weer in beeld je eerste oogopslag toont alle vertes in een openheid van kleur die grenzen overschrijdt je weer verlaat als zielsdiep is bereikt waar licht verdonkert en je gaafheid met littekens is verrijkt je hebt geen muren opgetrokken maar je huid…

mocht de vingers tellen van je hand het aantal was oneven zacht vertelde je waar de kleinste was gebleven zag strakke lijnen zwaar getekend rond je pols de huid was hard gaf aan hoe diep de brand je had geraakt maar niet mismaakt je lach was warm in het tonen van je ongeschonden arm…

ik heb gekrijt de lichtste lagen boven omdat olie vooral in donker bijt op maagdelijk doek mijn mes snijdt aan twee kanten streelt zacht het licht weerkaatst in dieper kerven de pijn van ons gewond gelaat kan het doek niet meer fixeren pas in drogen komen littekens weer boven weet dat ik je nooit verlaat…

Ooit zal je het mij vragen Hoe diep het zat bij mij en meer Ik zal je zeggen hoezeer het pijn deed Mijn hart bleef bloeden, keer op keer Een breuk die ik nooit meer kon lijmen Spijt om wat is misgegaan Het viel toen al niet te rijmen Met lege handen daar te staan Het was niet mijn keuze om te stoppen Niet mijn doel om weg te gaan Soms kan…

telkens is er weer een nieuwe jaar en trachten we ons te ontdoen van het verleden doch de afdrukken van de zware bepakking blijven zichtbaar achter wat slechts rest is het verleden liefdevol te bestrijken om zo littekens geen stigma’s te laten lijken...…

Tranen maken geen littekens, laten niks bloeden. Ze zeggen ook niks, zwijgen, zelfs wanneer het teveel wordt. Tranen maken het leven echt niet beter maar maken het erger. Ze verzwijgen de waarheid verstoppen mijn enige trots.…

Ongeschreven wetten zetten een streep door onze diepe vriendschap die langzaam wegsijpelt uit mijn hart groen gekleurde jaloezie van opgedrongen kant steekt maakt stinkende wonden die zullen helen met de tijd de littekens blijven zichtbaar…

De littekens op hun zielen blijven zeurend delen De open wonden blijken niet te helen hoogstens mee te dealen Het tonen van echt berouw kan enigszins verlichten De open wonden die hen nog meer verplichten aan echte liefde, echte trouw!…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Waar ze weer een kind is dat geen onheil zoekt en de liefde niet versplintert van wie haar wil bereiken met gebaren van vertrouwen en gedachten die die kunnen helen wat ze verloren heeft in alle wonden die geen littekens mogen worden.…

De groeven in mijn gezicht zijn de littekens van een oude wond van een leven snel en ongezond het duurde maar even maar de weg terug om het leven een andere richting te geven bleek lang en zwaar maar het bracht mij op het punt waar ik leef in vrijheid en van alle dwang ben bevrijd.…

Eerst hoop je nog een vuiltje op de lens een vette vlek maar na de tweede foto blijkt onomstotelijk dat er iets zich ontwikkelt merkbaar groter wordt Achteraf blijkt het snijden een daad van gezond verstand Men leert met littekens te leven en dat het lichamelijke vergroeit uiteindelijk met muziek vergaat…

Littekens achter zullen blijven, die nooit helemaal meer verdwijnen. Dan zal licht het leven weer kleuren warmte en ook liefde gaan schenken.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Voortdurend overwerkt plaatst hij het mes zoals een zachte heelmeester betaamt de nieuwe mens ontwaakt uit dromenland vol littekens maar wel strak waar is mamma vraagt het kind jij bent niet mijn mamma die keek anders was lekker zacht en lachte altijd tegen me…

ik krijt krassen in je ziel, kruip in littekens over je huid. spoor me niet tot aardigheid aan. ik huiver van huiselijkheid, geurkaarsavonden, feestdecoratie, zowat alles waar jij voor staat. ik adoreer meer het minimale, de hoeveelheid van weinig. dat betekent niet: broodkruimels tot bombarie boetseren.…

Koude littekens wachtend in de ochtend die weer ijzige herinneringen wakker maakt met bange sporen die niet veranderen. En de koude zwaartekracht volgen waar hij mijn schaduw tekent op het levensloze asfalt maar niet kan vangen zolang wankele gedachten niet vallen en mijn ochtendwanhoop dapper ontdooien.…

de lucht is stil en hoog de zon laat de aarde schitteren de oerboom omsluit de wereld ruimte licht en stilte alles is zoals het is ze voelt de littekens op haar huid wie maakt haar vrij van de ingeslagen scherven ik kan haar kloppen met een veer de lucht is stil en hoog zoals de oerboom…