Alle inzendingen over luidkeels

het einde der dagen kwam geheel onverwacht geen tijd meer voor vragen want opeens viel de nacht alle dromen vervlogen en de hoop werd gesmoord naar de afgrond gezogen het geklaag niet gehoord want in tijden van nood verliest alles zijn waarde en het licht van de dood verkleurt hemel en aarde in die bittere kilte vroeg ik luidkeels…

Ik hoor mijn eigen stem weerklinken waar ik woon in de schoot van de bergen Ik kan springen en draaien luidkeels zingen en zwaaien naar jou aan de overkant Van je hieperdepiep van je hopperdepop lievelievelottelot Kom je klopperdeklop met mij klikkerdeklak een middag spelen?…

Ik waag het niet om de wereld in te lopen, waar luidkeels mijn stem werd verzwegen. Al jaren slaap ik met mijn lichaam in langzame heesheid, verdrongen door de tijd, kapot geschreeuwd in een teruggetrokken leegte.…

stilte van het duister toen je niet meer zien kon waar je bleef nu fluistert waar ik ben daar wil ik wonen waar ik ben daar wil ik zijn hoor in dit refrein heel zacht de stem die fluistert van de rustplaats voor je pijn luister luister naar de stem die fluistert naar de stem die fluistert dat je leeft laat dan horen luidkeels…

toekomst een bruid lacht naar een bruidegom met een koekjessigaar in zijn mond haar wijn is ook niet echt de rest is puur als het goud in hun ringen er valt een zonnestraal op haar tiara de vader snuit niet voor de laatste keer zijn neus die dag ’t is feest maar toch de dochter ze heeft zijn zegen die van de anderen ook eenstemmig en luidkeels…

met wel duizend tegelijk bezongen ze de boom zo leek het en zo torende hij luidkeels hoger in de blauwe herfst de kilte brak in honderd stukken een wagenwiel vol goud verdraaide allengs alle hoeken in het oude gras langs hun glanzende stipjesjas gleed de dag ineens omlaag de hond pakte de stok en ik hielp zoeken tot de morgen…

ik opliep eerste kerstdag begint rare vormen aan te nemen, het is overdraagbaar neemt mij in beslag, roept me verleidt me neemt me mee naar toen naar concerten, geliefden, verliefdheden, slapen wordt uitgesteld want de schoonheid van de nummers wordt met het uur indringender dansend in de #Top2000chat waar vriendschappen ontluiken, we luidkeels…

Niet langer langs vlakten en zee klinkt luidkeels het `Hup Holland hup' men pakte nog een nul-nul mee, toen was 't over en uit met de club. Roem voorbij, de glorie verging; het elftal was een lichtgewicht; het trad uit de machtige kring, de beker bleef ver uit het zicht.…

En ons luidkeels verwennen vanaf hun eigen plek.…

als je even zit en wacht is het net alsof de wereld naar je lacht kraaien die luidkeels kraaien halsbanders die zitten te papegaaien lijsters zijn bedachtzaam de kleine pietjes in de veel te grote vogelkast zullen zij niet op een dag worden verrast de bonte specht tikt hoorbaar op een holle boom een meerkoet piept wat en oogt heel…

Terwijl we luidkeels vrijheid van meningsuiting propageren, lijkt de bereidheid elkaars mening aan te horen juist af te nemen. Maar het recht te spreken behelst ook de plicht te luisteren....…

mij de zomer kondigt als vanuit vijvers en poelen in de zwoelte van mei de boerennachtegaal in kwakende bende groen en onbemind het alles is liefde zingt stil tevreden geniet ik de aanloop tot paring die vanuit modder en kroos uit opgeblazen kaken van babbelende vrijersvoeten gelijk een concert klinkt dat mij de dagen en nachten met luidkeels…

die de stoelgang bevordert en helpt bij de afvoer van afvalstoffen zoals een wandeling op het strand het schuldgevoel doelmatig afweert neem ik vrede met het keukenwerk en dis gedienstig het avondmaal op want ik heb zo waar de schijn tegen kan niet even schuilen voor de kille cijfers van éclatante gozers, slimmies en voyeurs die luidkeels…

Op de gevels klinkt nu eendengesnater waar ooit de stad zich luidkeels bewoog. Hier zwalkte de zwaar beschonken matroos, maar zijn onzeker lied is voorgoed verstomd. Vader tijd heeft alles meedogenloos wat ooit gewoon was voorgoed uitgegomd.…

Maar in de bolronde spiegel van uw eigen werkelijkheid schittert de zielloze fictie in de suizende tijd, en zingt u luidkeels: ‘en we leven nog lang en gelukkig’.…

zing luidkeels mee: tot angst verdwijnt, dans , dans naar het einde van de straat, tot het vredesplein om brood te strooien voor de duiven, laat zien dat de aarde vruchtbaar is ook al vreet pijn diep, littekens zal zon doen smelten het treurige hart openbreken, wanhoopvergif laten stromen in de rivier…

Daarna begint zij te huppelen, te springen en luidkeels te zingen.…

toen zag ik jou, aan elke hand een kind, jouw lichaam krachtig, jachtig in de wind van frisse zomers wijdbeens zeker stond je daar het schoolplein vloeide terug tot waar ik enkel nog jouw blik ontving ik brak in zachter lachen uit en luidkeels klopte toen mijn hart jij zag mij ook, je keek en streek een kind wat door zijn haar, het…

Vader en ik, wij zijn de luidkeelse zwijgers. Ik hoef maar moeder te fluisteren, of daar gaan we met zestig minuten oorverdovende stilte. Hij was al een man van halve woorden, maar sinds haar dood hoeft niets meer uitgesproken.…

laat ik je wat vertellen over in stilte uren tellen over luidkeels roepen in de wind over het wachten op weinig als een kind over hoe ik naar mezelf zocht en toen ik me tegen kwam wilde veranderen hoe ik ben verdwaald op die tocht maar me weer vond in de anderen hoe ik woorden bedacht maar de stilte niet vinden kon hoe ik me gelukkig waande…

Ja, U riep mij plotseling luidkeels ter orde, omdat ik in mijn eigen dromen was opgegaan, uit vrees dat het nooit iets met mij zou worden als ik slaapwandelend naar de finish zou gaan.…

verkracht of sluimerend verlangen flarden maanlicht bij nacht is het een dichter in het duister of uren vertraagd door pijn vrome woorden, diep gefluister over het liever niet schrijver willen zijn is het een waarheid klaarblijkelijk duister en droef van vergeten verdriet laag na laag misschien de werkelijkheid somber, stroef of is het luidkeels…

Opgezweept door de muziek dans ik op de tonen van de ochtend adem met volle teugen de nummers van de TOP2000 verrassen sommige stukken mij die me nog niet eerder ter oren waren gekomen, zing ik anderen luidkeels mee verbroederen de klanken groot en klein tot een muzieklievendvolk die dagen omdraaien met de nacht om extra van hun favoriet…

Dat we samen vanuit Valkenburg in de trein luidkeels hebben zitten zingen. Dat boekwerk daar op de plank, keerde mij de rug. Net als jij dat toen deed, daarom kreeg ik het terug.…

De dagen gaan weer lengen Het voorjaar komt in zicht Stiekem komt de zon kijken En knijp ik mijn ogen dicht Ik verlang zo naar de zomer gewoon zonder jas naar buiten Zonnestralen die zacht strelen Vogeltjes die luidkeels fluiten Kinderen op hun blote voeten Rennend in het park op het gras Moeders die gezellig wat kletsen Op een bankje…

een eiland, door een gracht gescheiden van de bruid die naar je lacht die elke dag als mens met jou wil praten je wilt haar en je raakt in alle staten ontsnappen zal je, nu, je moet op jacht je toont een veel te lang verborgen kracht en snel heb je de mensaap in de gaten het oerwoud neemt bezit van brein en vaten en stemmen schreeuwen luidkeels…

de nacht was donker op een enkele ster na die leken te knipogen…een nacht, zwoel en vol leven hand in hand lieten ze de geluiden tot zich doordringen…zittend aan de markt van geluk zou ze luidkeels willen zingen maar ze besefte dat geluk in stilte meer indruk op haar innerlijk maakte deze nacht zouden ze niet snel vergeten en ze wist dat…

open, maar je kunt niet staan een ongenode gast kan binnensluipen je weigert pertinent om weg te kruipen want kruipen heb je al te vaak gedaan je hebt beslist de strijd eens aan te gaan al voel je angstzweet van je voorhoofd druipen je weet: nu is het pompen of verzuipen een engel heeft ook vleugels om te slaan de verre diepte laat zich luidkeels…

Minimale hulp loopt luidkeels op de klippen, de wissel op de toekomst niet meer betaald.…

De vrieskou van haar lippen De lentebries die ritselt in de buik Haar ogen dwalen in de schemering De zon heeft me luidkeels bestolen. In haar bloed dreven ijsblokjes (“Bloody Mary”) Wrok nestelt zich en gloeit en wacht Zij wordt volslagen knetter Nu ze haar vijand ontwijkt. De vrieskou van de stem Vuurwolkjes in de vuist.…