1994 resultaten.
Zuiverheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 creëert verwijdering in plaats van begrip
mensen kleuren zichtbaar blind
onttrekken zich van het luisteren naar
daar de voile het uitzicht troebleert
laven zij zich aan gefingeerde
waarheden tot in het avondrood…
ZUIVERHEID
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 (haiku)
de zon en de maan
waar is je hart is je schat
zie de lelie aan…
Zuivering
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 142 als korrels zand glip jij langzaam
tussen de vingers van mijn hand
spoelen jouw laatste woorden weg
als de zee vervaagt in 't zand
zoek jouw ogen in de sterren
vertroebelen wolken mijn zicht
regent het tranen uit de hemel
hoe het in de verte weerlicht
reinigt water al mijn zorgen
dralend spoelen ze in de zee
zie ineens de sterren staan…
Zuiver
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 112 [Haiku]
in modder gegrond
reikhalzend naar het zonlicht
twee lotusbloemen…
Zuivering?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 Ik weet dat de winterkou
mijn keel beslopen heeft,
dat aan mijn lied een rafeltje
rouw kleeft, liep te vaak
de innerlijke stem voorbij, dan
werd het moeilijk ademhalen voor
het wezen dat samen met mij leeft,
in de rollende wind zonder einde,
in wat vervoering brengen zou
verzamel ik de ontroering, toch
spreekt het zich niet uit, zo…
Zuiver
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 376 jouw nummer staat nog altijd
in mijn mobiel
evenals onze berichten
zul je eten
tot straks
love you
love you more
ik kan ze niet verwijderen
en lees ze soms weer door
om even te ervaren
hoe het was die laatste dagen
een liefde puur
en zo intens…
wil jij over mijn schaduw waken
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 388 dag
het gewicht was zuiver, zoals een zee
met druppels
waarvan je niets te vrezen hebt
bloeiend door het waaien
van schelpen
ik wilde jou wat vragen, ongeremd
en toen
niets meer…
De dichter is een koe
gedicht
4.0 met 64 stemmen 17.433 Gras... en voorbij het grazen
lig ik bij mijn vier poten
mijn ogen te verbazen,
omdat ik nu weer evengrote
monden vol eet zonder te lopen,
terwijl ik straks nog liep te eten,
ik ben het zeker weer vergeten
wat voor een dier ik ben - de sloten
kaatsen mijn beeld wanneer ik drink,
dan kijk ik naar mijn kop, en denk:
hoe komt…
DICHTERS OORD
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Bij al hun bezonnen waarnemingen
toeven ze op een onbewoond eiland
vol plotse ongekende belevingen.
Vanaf het zuivere, eenzame strand
zenden sterke armen omhelzingen
naar het land van zacht gevoel én spits verstand.…
Mijn eiland
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 1.402 Mijn eigen onbewoonde eiland
heel ver hiervandaan
palmboompjes en mooi wit zand
daar wil ik zo graag heengaan
snachts in mijn dromen
dan ben ik daar
even alleen om bij te komen
voor niemand meer bereikbaar
daar op dat plekje kom ik tot rust
met alleen mezelf en mijn gedachten
geniet ik even...heel bewust
en kom ik weer even helemaal op krachten…
het eiland
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 642 Ik draag het eiland altijd op m’n rug.
In nood is het een plek om naar te vluchten,
waar luide leugens dempen tot geruchten.
Ik open achter mij de ophaalbrug.
Er staat een oude hut om in te schuilen.
Verborgen tussen luchtig wuivend riet
ontdooien m’n gevoelens. Onbespied
betast ik daar m’n schrammen en m’n builen.…
Eilandgedichten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 2.091 Vrouwen van dit eiland
verkenning in kracht
voelbaar in ongelijke strijd
herkenning in geleden tijd.
Moeders van dit eiland
gevecht tegen macht
vrouwen van elke kleur
afkomst zonder willekeur.…
Eiland
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 791 De ochtend vindt de boschplaat wit en blank,
Een vroege fietser rijdt de longway
Af, het eiland krijgt een held're klank.
Zo is Terschelling in zijn dwarsdoorsnee.…
Voorstel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 561 Diep over zichzelve heengebogen
Zodat zij mij niet binnenkomen zag,
Verhief zij uit de nacht haar donk're ogen
En dromen sloten een geheim verdrag
Met alles wat men wakend moet gedogen.
Zwijgend betaalde zij het hard gelag
Een mens te zijn, die telkens wordt bedrogen,
Godin met gekortwiekte vleugelslag.
Eenzaam keerde zij terug naar het…
Eilanden
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.035 Als eilanden zijn jullie geboren.
Door golven van geluk en pijn
Als er bruggen waren geslagen
Die jullie met mekaar zou verbinden
Zouden jullie nog zo eenzaam zijn?…
het verre eiland
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 271 zó het landschap willen beschrijven
dat het dorre droog en stekelig
verhard is door de tijd
met verweerde bewoners
als verkromde olijfbomen
er middenin staan
óf hoe het land zich kussen laat
door de kalme zee, Aphrodite
naar haar hand laat dingen
de geheimen nog niet prijsgegeven
alle raadsels komen laten
zoekend verdwalen tussen de…
naar de overkant
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 585 dit strakke land
met akkers stug en stevig
en sloten als een streep
tot aan de horizon
vermoedt het kabbelende water
waar schapen wollig
grazen aan de dijk
zachtmoedig en onwetend
van deze volgepakte veerboot
die 't wolkend eiland meer
en meer in zicht brengt
op de vaart van wind…
Eilanden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 285 nog zie ik je gaan
in een droevige boot
aarzelend
met je roeispaan
net zo verdrietig als ik
kijkend naar de rode vlag
die langzaamaan
gerafeld wegwaait
in een duistere wind
hoe moet ik nog geloven
in een rozensprookje
en wie betwijfeld dat
als er niets meer is
dat ons nog bindt
dan slechts een vlag halfstok
en voor ieder weer
een eiland…
Gedroomde dagen
netgedicht
4.0 met 42 stemmen 445 Eiland van zon,zomerse bron,
koffers vol luidruchtig vertier
reizigers meren af en aan
in vrijheid...om weer weg te gaan
maar jij zei
de winter is hier
een oase van rust
en stilte....voor de storm
wanneer een boot soms niet uitvaart
of opdoemt uit een mist van verlangen
naar vrienden van vroeger
om samen te lachen, te praten
later…
waar we nu zijn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 278 langs koude kust
verwaait de wind
het vast stramien
verrafelt meer en meer
de rand van waar
en hoe we moeten
kunnen we
besloten
nog morsen met de tijd
op deze plek
ergens…
Eiland
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 277 Om aan te komen
Varen van de kant
Naar de overkant.
Om er te komen
Op het brede strand,
Voeten in het zand.
Om er te komen
Liggen op je rug
En niet meer terug
Om aan te komen
Op het vasteland
Aan de overkant.…
Eiland
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.356 zand geschreven
Mooie woorden die vergingen, door de golven weggedreven
Opgenomen in de tijd, verdronken in een zeemanslied
Hier besta je om wat is geweest, met wat de zee je liet
Zoveel schepen laat jij zingen weer, op golven die bestaan
Waar het licht van mij jouw zee verlicht, zo zal jij blijven gaan
Hier besta je tussen eb en vloed, als eiland…
Eilanden
snelsonnet
2.0 met 7 stemmen 151 Mijn spaargeld bij de bank groeit niet meer aan.
Mijn kapitaal rendeert daar voor geen meter
Dat kan toch anders dat moet stukken beter
Ik ga voortaan mijn slag in vastgoed slaan
Ik heb net Mark gemaild en nu maar hopen
dat ik Schiermonnikoog van hem kan kopen…
Hun eiland
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 Ik zou niet willen sterven op zo’n eiland
waar niet eens een vuurtoren staat
die me veilig naar de kade zal brengen.…
ander licht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 in het grijze licht
braken ganzen
door de stilte heen
de zee hield me vast
knagend aan de
grenzen van het land
twee wilde hazen
een verborgen droomboom
het andere licht…
vastgehouden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 58 hij is een eiland
vastgehouden door zijn zee
in het grijze licht…
stukbijten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 103 de koude waterarmen
van de oceaan houden
het eiland gegijzeld
gestaag vreet de
eenogige waterreus
zijn tanden stuk aan
de grillige randen van
gestold magma
in het donker groeien
de wurgende waterarmen
van de eenogige reus…
Zuiverste zuiver der zuiverheid
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 201 Het is compleet volledig zuiver
in mij,
wanneer ik toegeef
niet finaal zuiver
te zijn.…
Telkens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 395 De regen danst met mij
en ik zie
wat de regen
wegspoelt
op het eiland waar ik altijd wakker ben
en
dromen zoek die
de regen kunnen laten verdwijnen
op het eiland waar ik
een regenbui geworden
ben…
Eiland
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 730 Ik ben een eenzaam eiland
geen land nog te bezeilen
schepen achter me verbrand
geen bruggen meer,
geen enkele band
Ik ben een doelloos schip
ronddobberend op tranen
waar is het anker,
waar is het stuur
ach God- ik kanker.…