Alle inzendingen over marie

"Wees welkom, chère mathilde courlannooy Eh...marjoleine...o god nee...marie!..." ''t Is mooi, valice, met jouw triologie...' ..."Pardon chérie, je mantel staat je mooi..." ...'Parbleu Valice! Wie denk je dat ik ben? Neem alles terug van jouw polygamie Mathilde, marjoleine en marie Speel jij je poezenliedje maar voor hen!…

Hij declameerde poëzie, zij speelde klarinet, en plotseling, toen had Marie op hem haar zin gezet. Zij vleide zich presto marcato, heel dolce op hem neer, en hij verstrikt in rijm en leer van metrum en sonnetten, kreeg subito een tremolo van haar grote tetteretetten.…

Hij stond aan de kant en op de golven dobberde Marie en hij riep maar: Stop! Hou ze! Hou ze tegen! Keilde stenen voor haar boeg. Maar ja, wat wil je, na zeven jaar windkracht tien was haar ankerketting geknapt, zwaar aangetast door roest. Daar dreef ze verder weg even ontroerd als blij.…

Wanneer je Toon, nog had geleefd je ons nog meer had laten genieten Was je 100 jaar geworden, maar nu: geniet jij boven met Marie, en wij van je nalatenschap.…

mijn liefste jij bent de enige waar ik van hou mijn liefste als ik wat heb weet ik dat ik bij jou terecht kan mijn liefste ik weet niet hoe ik het je moet zeggen mijn liefste het is heel moeilijk voor me om te zeggen hoeveel ik van je hou mijn liefste ik kan wel heel veel woorden opschrijven over jou mijn…

(voor Marie Corelli) Met je wespetaille en je volle boezem maakte je bij menige man het hoofd op hol, de knikkers aan het schommelen, maar dat was niet je bedoeling, want boven je fysieke sexappeal was je oerliefde hoogverheven en omdat je een voorkeur had voor vrouwenliefde had je maling aan de geijkte sexe-omgangsvormen.…

Ik kreeg vandaag via een drone een liefdesbrief van Marie Antoinette van Oostenrijk. Je zou denken, dat kan natuurlijk niet, maar op paranormaal gebied is alles mogelijk.…

(Voor Marie-Anne)…

Zwijg daar dus over, Marie-Jeanne.' De doffe dreun heeft twee jaar doorgewerkt. Nu kan ik lachen en ik zing een lied; toen wou ik huilen maar ik had geen tranen. ----------------------------------------- uit: 'Fietsen op de Mont Ventoux', 1974.…

Tussen Pruisen en Silezië, En 't rijk der tsaren en Galicië Lag ooit het 'Congres Koninkrijk' van Polen Zo werd althans na 't Weens Congres bevolen *) Daar, in hoofdstad Warschau werd geboren Maria Salomea, naam: Sklodowska Haar vader was er mathematicus Zelf deed zij Physica, als physicus Of physica - ach, 't kan me nu niet storen…

. -------------------------------------------- MARIE, WORD RIJKER! Die Lucia speelde zich knap in de kijker Van Hollywood, in 'Million Dollar Baby' En ook 'The L Word' was voor deze lady Geen peanuts, nee, ze werd nog tienmaal rijker Kom meiden, toon wat méér initiatief Laat géén zich dringen in het defensief!…

DE LA FEMME 1791 Marie Olympe, dochter van een slager Of toch onwettig kind van een markies?…

De armen molenwieken in het water De camera die zwenkt van baan naar baan Het kookpunt wordt bereikt: au bain-marie Wat zijn ze watervlug, vooruit, wie gaat ’r Nu winnen, ach, wie tikt het eerste aan? Oh helden en heldinnen! Euforie!…

Een, twee, drie, De middelste is Marie, En als ze niet in 't midden staat, Dan heet ze nog Marie. Twee, drie, vier, Johanna volgt nu hier, Je kunt wel aan haar ogen zien, Ze heeft altijd plezier. Drie, vier, vijf, ‘En waar of ik nu blijf? Ik hoor er ook bij,’ roept Kato, ‘Al ben ik nummer vijf.’…

We zijn elkaar op een vreemde manier tegegekomen, En sindien blijf ik van je dagdromen. Ik kan niet slapen, haast niets eten, Je spookt door m'n hoofd, ik kan je niet vergeten. Ik wil bij je zijn, wil met je praten, Alles zeggen wat we vorige keer vergaten. Zou willen dat je hier om de hoek woonde, Zodat ik gewoon even langs kon komen. Maar…

Mijn ziel is in mij als een kind Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden, Van vleugels verloren, die hij, de moede, Wel eenmaal wedervindt. ---------------------------- uit: Serena (1898)…

Nu is ’t of alles rusten wil, De hemel wijd en de duinen stil, En ’t dorpje in ‘t duin gezeten, Wat nestjes bruin, ‘t kerkje in hun schoot, En wat venstertjes blozend nog van rood, Door zonne in ‘t west vergeten. En naast de duinen de grote zee, Zo droomrig loom of zij zachtjes mee Wil slapen en niet meer zingen; Haar scheepjes, gevlijd op…

De lucht hing laag in geelgrauw vale broeiing; Het land lag stil, als voelde 't dat daarboven Wolken van strijd en onrust samenschoven, Vol weerlichtvlamverzet en toornegloeiing. En over 't land bewoog - één samenvloeiing Van wrokkende gestalten, maatloos sloven Van talloze eeuwen op hun nek…

Nu wil ik niets zijn dan een kleine stem, Heel needrig sprekend van de mooie dingen, Die me op de klare zonnedag omringen In 't warmzacht duindal, waar de gele brem Zo gul haar gouden bloemenrei laat zingen. Gegroet, bruin bijtje! - riep-je bloemen, hem? - Gons zacht, dat je haar zang niet overstem Door 't zwartgetoon van je gonsjubelingen…

Niets dan de wijde, de grote rust: eenzaamheid zachtjes in slaap gekust; niets dan het sluimren van 't levend Al, dat straks weer de ogen ontsluiten zal; niets dan de hemel, die ogend waakt, zolang lome aarde het waken staakt; niets dan wat wijde oneindigheid, in Nachts zachte armen rustig gevlijd.…

Nacht is niet boos. Als hij komt de nacht Maakt hij de hemel open, En veel sterren en sterretjes komen zacht Op gouden voetjes gelopen. Ze zijn nieuwsgierig, en naar benêe Zouden ze heel graag komen; Maar ze zijn bang, voor de grote zee En voor de hoge bomen. ’t Is boven ook donker… maar zij hebben licht. De zon gaf ze allemaal lichtjes,…

Het schip voer af. - Zij oogde ’t na… Het zonlicht ging met hem! Nog hoorde zij het laatste woord Dier jonge, diepe stem: ‘Tot weerziens, Moeder!’ - En zijn kus, Die op haar lippen brandt, Zijn blik, die lang de hare zocht, En ’t wuiven van zijn hand. Zij bergt het alles in heur hart. Geen dag, geen nacht gaat om, Of voor haar ogen rijst…

De mond is verstijfd Praten is onmogelijk geworden Emoties blijven in je Je lichaam raakt verstopt Ontploft Niks kan het tegenhouden Dan opeen zie ik zwart Mijn ogen lood zwaar Niet te openen Mijn lichaam is ondoordringbaar Ik zit gevangen Voor eeuwig Gevangen in mijn lichaam…

Geen zin meer hebben in het leven Eenzaam zijn Beginnen met denken over jezelf Raken wat je dierbaar is Oog hebben voor jezelf Eenzaam zijn Niet in jezelf geloven…

Minuten gaan voorbij Minuten blijft alles hetzelfde Minuten worden uren Uren worden dagen Dagen blijven hetzelfde In één seconde heel onverwachts Verandert er veel waaraan je niet had gedacht Dagen dat je wist wat er gebeuren zou Alles blijft hetzelfde Wat het verschil maakt is één seconde Één seconde waardoor je anders gaat denken Één…

Elk jaar ga ik naar hetzelfde strand Ik heb er veel meegemaakt Op elke plek heb ik wel herinneringen Mijn eerste zoen, eerste keer dat ik zwom Het is er altijd mooi weer Geen dag zonder zon Geen dag met regen Elke dag is een dag om je uit te leven ’s ochtends uitslapen, gewekt worden door de zonnestralen ’s middags zwemmen en zonnen op…

Daar lag het dan weggedoken voor de zon alsof het bang was, om afscheid te nemen van dit winterse gevoel daar lag het dan weggedoken bij een struik bang om te verdwijnen in de diepe donkere grond daar lag het dan eenzaam in een hoekje bang om gezien te worden door die grote warme zon daar lag het dan dat laatste, kleine hoopje sneeuw…

Momenten Hoe jij, in het leven staat vrolijk, blij of even kwaad ogen,die dan kunnen spreken je gevoelens aan me laat weten. Het zijn jouw spiegels, die zeggen veel zijn echt, oprecht en spelen geen toneel als jij dan even in jezelf zit te denken over je gevoel wat je zo kunt schenken. M'n plaatsje,soms wel een hindernis er gaat in…

't Is voorbij, over, tabé en neem asjeblieft ook het verleden mee. 't Is voorbij. die vriendschap, na al die jaren, voor mijn part mag je alleen verder varen. 't Is voorbij, mijn vertrouwen in jou, hoewel ik nog steeds van je hou. 't Is voorbij, ik heb niet meer die kracht, want 't is teveel wat je van me verwacht. 't Is voorbij, 't…

Je bent er even, maar helaas ook veel te kort geen woord, dat ik met jou alleen kan spreken jammer, dat het zo echt niet koeler wordt je kunt het zo oplossen, maar ook vergeten. Koelte, regen en een onweersbui heb ik echt nodig om iets in m'n leven tot rust kunnen maken ook al denk je, het is misschien wel overbodig jou als persoon, heeft…