Alle inzendingen over meestromen

Tussen drommen mensen Baan ik mij een pad Onbekend, onbetekenend Onderweg naar een doel Een doel dat ik zelf nog niet ken Maar de drommen stuwen En het enige Waar ik mij zorgen om maak Is dat ik niet onder de voet wordt gelopen Zo stroom ik mee Met die drommen En denk dat ik toch Mijn eigen weegs ga Misschien bereik ik toch ooit Mijn…

Meestromend met het water van de zee. Zich neerleggend op het zachte zand. Onuitgesproken woorden, verzegeld in een afscheidsbrief.…

haar ogen zijn argwanend geworden eens over haar stoep de straat op is het gewichtloos zweven in een chaos het lijf doet maar wat meestromen of stilstaan het maakt niet uit wat gedaan is is gedaan boodschappen vandaag ze herinnert zich vaag hoe het vroeger was de voeten op de grond nu vertrouwt ze enkel nog bomen…

Vol overgave en vol gevoel laat je je meestromen eindeloos en zonder doel over de wolken van je dromen Meegenomen in de tijd alle dingen die je ziet Weg van de werkelijkheid toch helemaal onwerkelijk is het niet Je neemt je gevoelens mee op die stromen en droomt zo of je wilt of niet je emoties die hoe dan ook komen je geniet of hebt…

Alfama warrelt ons als een labyrint omlaag waar de stad langs de Taag stroomt de rivier staat stil op dit uur van de droevigen in de verte het geluid van de wegstervende fado hij, hij troont daar boven verbronst op het terras voor á Brasileira en laat zijn zangen bij voorkeur meestromen onder een deken van duisternis tot over…

zo de schaduw speelt met de zon zo speelt de traan met mijn lach ik dicht me dicht, zo dicht bij de vraag van elke dag kan ik dromen onder bomen als een zeilboot meestromen op een woordenzee van gedachten of dein ik in slapeloze nachten ik teken ademkringetjes in de lucht ze dansen rond in een verlangen rond een diepe zucht blijven ze…

Ik voel mij meestromen naar de dieper dan diepere zee het trekt mij ongewild mee. Ik voel vulkanen woekeren onder mij hij barst…ooit…mijn geluk, dan weer, voorbij…..…

... met open hart met de rivier meestromen richting 'wij zijn'...…

k voel mezelf meestromen met de schaduw die rond mijn hart waart hoe hij klotst, onderweg, tegen een leger wordende horizon nimmer thuisgeraakt door de wreedheid van de wind, in de avond gebaard jij beweegt naar rotsvaste gestaltes, waarin mijn lichaam vervaagt; zich niet vertonen kan omdat verdriet om ziltig vertrouwen vraagt wij verliezen…

Ik gaf me over, liet me bebeuken, me meestromen met haar kracht, er was geen verzet en veilig spoelden ze me het ondiepe op, 'terug' leken ze te zeggen, 'te gevaarlijk, blijf mens'.…

glooiend tussen een landschap van licht vinden wij elkaar schaduw heeft geen vat op ons de rivieren meanderen stilletjes terwijl wij meestromen op zoek naar de eeuwigheid beginnen de aarde en hemel ons te schenken waar een generatie mee zal worden verrijkt tederheid is niet de juiste beschrijving want dat zou de perfectie verloochenen driemaal…

het licht aan het eind van de tunnel niet kan Men heeft ruimte nodig om afscheid te nemen men kan niet tegen elkaar blijven staan geplakt Er wachten woorden en zinnen de werkelijkheid moet gevat rook uit een crematorium aarde die omarmen wil wil beschutten en bewaren of liever langzaam als klei krumelen in wormgaten meestromen…

(laat je meestromen in eigen verlangen en je komt het uiteindelijk tegen..)…

De ochtend vindt mij en wil me laten meestromen. De belofte van tijd. De radio speelt met een oude blik. Praat zich rond mijn lijf alsof ik dan meer zichtbaar word. Een onafgemaakte verklaring. Ik voel me een vreemdeling tussen de vriendelijke stemmen. Een passage. Het zou een uur van stilte moeten zijn. Vanzelf.…

Op de heuvels was het dat ik mij onbeweeglijk liet meestromen in de tijd... Daar waar mijn gedachten als bloesems werden, waar mijn geest als een tuin werd en geuren en bloemenkleuren de waarheden lieten zien van het duurzame, breekbare bestaan...…

we willen houden zo waarin we zijn verstrikt dagelijkse dingen zoals eten, drinken niet altijd gezond en slim ze zijn er ook om te doorbreken en verder op een ander spoor een nieuw landschap te creëren een stroomgebied en blauwe meren waarin steeds weer and're wolken zweven en nieuwe vissen, kikkers leven, we laten gaan, zien hoe we meestromen…

die toegenomen winderigheid hoe staat het met haar assurantie weet zij dat er alleen wordt uitgekeerd bij officiële storm met gedeelde schade dus met voorbericht van het KNMI dat verzekerd haar hele buurt crepeert heeft die club Balkenende&Bos in Wassenaar wel een ark gebouwd vorst en nagelvrij van ondergrond of staat daar iets anders meestroombaar…

verlangen Naderen we worden we schepper van een mysterieus web wederzijds verankerd met een zoet gefluister om als één enkele hartslag ritmisch elkaars lichaam te doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld, beschilderd door speelse vingertoppen vurig vertellend een passionele mythe ontluikend instinctief meestromend…

Dat is helemaal niets mis mee daar ze geen enkel vorm van geluid of ruis voortbrengen maar veeleer zich laten meestromen met emoties en/of gevoelens van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken zowaar een diep geraakt.…

Zo heb ik jouw zon elke keer weer diep in mij waar ze blijft stralen in een- en meervoud Laat me meestromen met de golven van een onverwachtheid zodat tranen vloeien over de wangen op hetzelfde moment ontvang je mij met open armen.…

Zo heb ik jouw zon elke keer weer diep in mij waar ze blijft stralen in een- en meervoud Laat me meestromen met de golven van een onverwachtheid zodat tranen vloeien over de wangen op hetzelfde moment ontvang je mij met open armen.…

Op welke wijze wel of niet zichtbare tranen van vreugde en verdriet vloeien op het ritme van hun ziel die met tijdloze schoonheid mij nog eens in vervoering brengt Ongeziene krachten laten zich meestromen op golven van harmonie en melodie.…

Wanneer de pure zuivere stralen eender welke donkere plek of schaduw innemen, gaat de natuur door met ontplooiing en ontwikkeling waar ik me laat meestromen in onverwacht en plots terwijl mijn adoratie voor haar onvolmaakt en echt nog altijd klimt; een liefde nabij.…

Hoe fascinerend het is om samen zich te laten meestromen met de golven van wind op hetzelfde moment in groten getale verbonden zijn met de open hemel waar verschillende lagen worden gekruist ver weg van alle drukte en hectiek.…

Op welke wijze wel of niet zichtbare tranen van vreugde en verdriet vloeien op het ritme van hun ziel die met tijdloze schoonheid mij nog eens in vervoering brengt Ongeziene krachten laten zich meestromen op golven van harmonie en melodie.…

Hoe de voorbijkomende wolken met hun rustgevend geluid weerspiegelen in het water, stuk voor stuk geven zij prachtige schakeringen van allerlei kleuren terwijl hun vlakken en bewegingen zich laten meestromen met de golven van stilte en expressie.…

Reizende komeet langs en van de zon vandaan moment in de tijd O Mooi lichaam, reizend door het heelal waar je de diepte van de hemel zal ontdekken Op zoek naar bestemming ergens hier ver vandaan Laat je meestromen met de kleuren van een sterrenregen.…

Dat deze nooit eerder vertoonde verschijning met inspirerend, ondeugend karakter altijd op de voorgrond treedt tegelijk wordt het omliggende landschap gedecoreerd met nuances die absoluut niet somber smaken zodat ik me laat meestromen met hun onvolmaaktheid.…

Zo heb ik jouw zon elke keer weer diep in mij waar ze blijft stralen in een- en meervoud Laat me meestromen met de golven van een onverwachtheid zodat tranen vloeien over de wangen op hetzelfde moment ontvang je mij met open armen.…

Bewonderd door hun mooie unieke verbondenheid prikkelen ze mij diep intens zodat tranen uit hart zich beginnen te manifesteren en rijkelijk vloeien Ongekende krachten laten zich meestromen op golven van harmonie en melodie.…