Alle inzendingen over middernacht OR vertrek OR verandering

Welkom klein mensenkind hier op de planeet waar jij gewenst bent verandering nodig is vandaag start jouw toekomst morgen begint je verleden in een roerige wereld waar zachtheid vaak ontbreekt jij als nieuwe generatie brengt ons hoop voor een nieuwe mensheid die het anders wil gaan doen die kan opgroeien tot een evenwichtig rechtvaardig…

De grote wijzer overschaduwt de kleine, het slaat middernacht…

Jij kijkt me met beloken ogen aan zo groen zelfs op dit middernachtelijk uur blijf je mijn rustpunt, mijn anker, mijn cesuur mijn zomerwijn, mijn mirre, mijn dagelijkse graan.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Theaters veranderen met de tijden mee. Worden opgebouwd en afgebroken. Artiesten komen en vertrekken. De lieve muze Rosa blijft. Speelt voor ons. Vernieuwt zich. Inspireert ons. Spontaan. Altijd.…

waar elke angstkreet zich aan mijn lichaam bindt en met mij de nacht ingaat staar ik steeds kinderlijk klein naar een ontwakende vrees in verzegelde ribben ik zoek godvergeten woorden op mijn onbewogen mond daar waar ik het sterven leerde in ontzielde meisjeshanden en het opgedroogd onzuiver bloed staren mijn beroofde wimpers naar…

gloeiende malheur verstrooid probeer ik te luisteren naar het raadselachtig klankdicht onsamenhangend verpakt in lucht vaag beschenen door wat maanlicht brandende ogen zouden liever capituleren maar haar onderbewustzijn laat zich niet kalmeren ze spiegelt zich in mijn blik die de koorts wat verzacht tot ze eindelijk in slaap valt ver na middernacht…

Middernacht klikken mijn ogen open Camila hangt erboven en strooit een handjevol teken met de zwier van een Sint Een decemberspook dwarrelt trosjes bramen die mijn borsthaar binnenvallen en daar knetteren knapzakjes kanker of knagende knalerwten ze mijnen daar de griep en bloeien tot builen Dit is vergelding Spoot ik vanmorgen…

als het rusten overbodig lijkt doen gedachten hun werk over verwachten en verleden over smachten en rede toch leidt mijn pad langs universele klanken die diep mijn ziel ontroeren of woorden uit dat grote land geschreven in Tsaren sfeer op zo'n moment wil ik de stilte danken en behoeft slechts een cracker de haast eeuwige leegte van de…

Wat is het doel van ons bestaan? Misschien naar Mars of een verre Maan? We zien al licht van miljard jaren oud. Per raket naar een zwart gat klinkt reeds vertrouwd. Wat is de zin van ons bestaan, als wij het aardse verlaten. Als er mensen naar Mars zullen gaan, of zwarte gaten? Deze aarde heeft toch genoeg om ons te geven wat wij wensen…

Kort voor zijn dood noteerde mijn vader zijn toekomstvoorspelling Hij schreef er boven REEKS maar er kan ook staan KEUS Verantwoording op mij nemen schouderpijn hoer in omgeving korte duur vertrek kan met vrouw niet opschieten andere beheerst mij voorjaar verandering finanacieel alles opgelost nieuwe connecties helpen jan(uari) uitstel…

Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

Als de regen nog lijkt te vallen en de zon al dagen schijnt laat de lach dan gaan en je geluk niet verbazen. Het regent vaker dan je denkt maar de last die van je schouders valt is meer dan vrijheid is ook nog eens geluk. De zon schijnt stralen en een nieuwe wereld is daar nergens is het gras groener dan het gras bij jouw thuis...…

Bedwelmend rankte de winde naar zijn gezicht. Hij ijlde over welvende zomervelden. Onbegrijpelijk brandden de tranen in zijn keel. Hij droomde van wouden en wolken. Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te…

dan zal ik niet met deuren slaan of een raam kapot achterlaten ik zal met opgeheven hoofd zoals je wel op foto's ziet recht in de camera het huis uit gaan dan heb ik je verlaten als ik vertrek.…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Het blaft tegen een man die staat te kijken, Die ziet dat de verte aan het vertrekken is, Dat de verte zich traag maar zeker verwijdert, Dat de armen van de verte de kade loslaten En verdwijnen in het rimpelloze water. Maar het hondje op de kade blaft onhoorbaar.…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Heel tevreden wachtend Op vertrek naar bestemming Zonder aandacht te besteden Aan de dingen buiten jouw bestaan Herinnering van zoet verleden Wordt verdrongen naar het heden Door jouw kloppen op het raam Ik volg je naar de uitgang En zie achter je verlegen rug Een bosje onwillige bloemen Geef het maar, maak ik een gebaar Terwijl de trein…

Vlucht vijfviertweedrie is vertraagd Mind your steps, mind your steps Dat geldt voor adeldom en plebs Verschil in afkomst is vervaagd Het heeft de vluchtleiding behaagd Te staken, dus zitten wij vast Zijn ongewild te lang te gast Maar kaaskoppen zijn onversaagd Wij, stammend van de Batavieren Wij, dijkenbouwers, handelsvolkje Wij, boeren…

ze komen je halen je weet, je wacht ze nemen je mee je geeft je over ze lopen naar beneden ik hoor je droeve, aarzelende tred ze plaatsen je in een auto ik zie je tengere, weerloze rug…

(20 maart 2008) de laatste dag mijn laatste trein ik voelde al een beetje pijn dit was het dan zo moet het zijn wat sentiment een vleug chagrijn een beetje weemoed voor de vaak iets van berusting in de maak doch naar verluidt in zekere zin 'is dit vertrek een nieuw begin'…

die dag vertrok ik met de wind in mijn rug ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee mama zei, jongen neem een boterham mee als het zover is dan moet een man gaan niet twijfelen en naast de kachel blijven staan maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek dan het pad oplopen met…

de uitgestorven straat. ik zwaai maar wat. het is of alle licht verbleekt. of alles vekilt. of ik diep vanbinnen van geen schuld wil weten. harde verwijten over en weer. na elk vertrek zin ik op woorden. om het helder te krijgen. hoe ik voortaan.…

Waar moet ik naartoe Om diegene te zijn En daar en hier te staan Zonder mezelf te verliezen Ik besluit te gaan Rein te worden Geen schuld meer te dragen En op dat ene moment Mezelf mee te voeren Tot ik daar kan zijn En hier te weten Ik vertrek…

ik wilde een ark in mijn armen scheppen waarin je voortdurend gaaf kon zijn waarin breuklijnen konden verzachten tot de fluwelen ongereptheid van een olijftak waarin we je ogen weer inktglad konden strijken je bedremmelde beentje in glans konden laten overtreffen waarin we je huilbuien en woedeaanvallen voor altijd konden afwenden. uit het…

Zoals ze daar te bedde ligt kan ik haar slecht verlaten maar wil ik haar niet verder storen Haar ogen half nog dicht, slaapdronken en niet verstaat zij half mijn woord en laatste vleierij Voordat ik sluit heel zacht de deur draai ik mij nog één keer om en zie op haar gezicht het prille ochtendgloren…

Scheren over land over water naar de grenzeloze horizon, met een overstemmend geluid Zij gaan en staan naar waar het gras groen en sappig is daar ergens op Zuid, Vertrekken in het ledige luchtruim zij zijn vrij, dat zit hen onder de huid.…