Alle inzendingen over mijn tuin

Winterheide bloeit het maakt de tuin wat stiller en warmer het oog…

elke dag een feest afrikaantjes vorstelijk bloeiend in mijn tuin…

magnolia bloeit in buurman's tuin - hoe rose mijn Japanse kers!…

mijn tuin is verrijkt er bloeien lentebloemen zo voelt schaduw zacht…

Een tuin uit duizend een waaier vol van bloemen rozen in de knop…

Een tuin vol regen onverkleumbaar staan ze er vier stokrozelaars…

Twee duiven baltsen in mijn buurman's tuin van hardop tot luider…

in de stille tuin klinkt op bruine stapstenen geklos van klompen…

Een kwestie van tijd wind en regen jagen door mijn tuin bij vlagen…

Een tuin voor dieren, Ieder dier haar aangezicht. En wij, het onze.…

Elke dag plukte ons moeder zelf de bloemen uit haar eigen tuin.…

de tuin in verval het seizoen drukt zijn stempel alles gaat voorbij…

Terug in de Tuin van de Liefde, loop ik rond -- tussen grafstenen.…

Mijn tuin een stille winteraquarel waarin de zilverspar zich koning waant der bomen nu maagd’lijk witte sneeuw op hem is neergekomen en mezen bij hem schuilen voor de koude hel.…

Er was een zondag Waarop ik bewoog Met liefde in mijn zog De tuin was groen Ik waste en ik droogde Wapperende lakens Terwijl alles zong Ging ons samen In mij rond en rond Het bezorgde me Keer op keer Extase…

we zijn veroordeeld om ook deze tuin te verlaten: voor ons ligt de wereld.…

de tuin zwijgt de eerste leugen toen ik nog uit bloemen dronk rode tulpen op mijn suikerwitte huid een wereld die eeuwig zou blijven onder de kleine appelboom en zwaluwen, zomerrijp ademde de overvloed breed het onuitwisbare beeld dat ik zo zacht strelend vertrouwde tijd is tastbaar ook de tuin om wat geleden werd…

“Wij allen zijn als bloemen van één tuin”, Tot welke god je bidt kan mij niets schelen, Geen eigenschap of kleur mag ons verdelen, Al ben je gay, straight, wit, geel, zwart of bruin. Zo’n tuin, welk aardig mens wil dat nou niet? Maar zorg dan wel dat je het onkruid wiedt.…

Al zijn we jong en onervaren, al voert de weg eerst nog door veel heuvels en dalen, al is er nog de tuin met de klaprozen, de pioenen en de zonnebloemen, al duurt de zomer nog maanden in deze tuin, nog maanden.…

Al zijn we jong en onervaren, al voert de weg eerst nog door veel heuvels en dalen, al is er nog de tuin met de klaprozen, de pioenen en de zonnebloemen, al duurt de zomer nog weken in deze tuin, nog weken.…

verwilderde tuin schildert zonder verf en kwast een feest van kleuren een schitterend meesterwerk van wonderbaarlijke Hand…

Nu jij er niet meer bent Is alles veranderd Ik kijk in jouw tuin Waar jij hebt gewandeld Het is koud en stil Leeg en verlaten Zelfs de vogels kregen iets in de gaten Geen kruimels Geen water Ik kijk in jouw tuin En zie je weer gaan Afscheid met een lach en een traan Ik kijk in jouw tuin En denk dan even Over de zin van het leven…

Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin inzwevend langs het glas in lood Hij nestelde zich vleiend op mijn schoot Of ik zijn zoete zwaarte wou bezingen Voor boeren, buitenlui en stedelingen Liefelijk hij, mij, hofdichter, ontbood Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin inzwevend langs het glas in lood Al ‘t andere wist hij even…

Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin in zwevend langs het glas in lood Hij nestelde zich vleiend op mijn schoot Of ik zijn zoete zwaarte wou bezingen Voor boeren, buitenlui en stedelingen Liefelijk hij, mij-hofdichter, ontbood Bedwelmend was de geur van de seringen De tuin in zwevend langs het glas in lood Al ‘t andere wist hij even…

Ze zetten grote ogen op de huizen witgepleisterd met hun rode kruinen Ik wierp steelse blikken in hun tuinen waarin onkruid streed met kruid een strijd zo ongelijk Want zon en regen maken tuinen rijk aan groen dat welig tiert zich slingert naar het licht licht in aller ogen.…

een kind staat stil en zacht in de tuin van donker zwijgen een stoet van beelden trekt dwars door het kinderlichaam voorbij in de warreling van de zwarte nacht scheidt het stilzwijgen haar van de dingen het barsten tot scherven de waanzin van woorden een kind gehavend in de tuin van donker zwijgen stil en zacht…

Mijn gaap in de tuin ademt frisse lucht, ik hoest – een vlieg uit mijn mond.…

Traag dwarrelt een blad en valt in een tuin van herfst die zich bruin schildert.…

in mijn kale tuin huist een oase van rust bloeit louter stilte…

De dagen gaan van kort naar korter de zon landt niet meer in mijn tuin moet ik verhuizen…