Alle inzendingen over minnenden

Zinnen oplaaiend door minnende zon Lijf en leden geprikkeld, totaal ontwaakt Het hart dansend van puur jolijt Zin te zwemmen, fietsen, springen en sjansen Ik tel mijn zegeningen Dorstig ziltig en gulzig tot aan de einder Intens warm geluk koesterend en strelend Song Despacito zindert in cadans door het ijle hoofd Een schattige sms van zoonlief…

Het is gelijk dat uur, waarin twee minnenden zich aan het duur werk der liefde herinn'ren en de bron van 't leven. Elk of hij niet anders kon, staart naar de ander met een zacht getuur. Zo ligt de aarde stil in het azuur, en 't gouden bed waarin de zon haar won. Zacht speelt de wind.…

Daarom vervloek ik het prudent gekozen woord, waarmee het minnend hart met zoet gezang beladen door denkraam, brein en wijsheid werd vermoord.…

Maar een minnend paar wordt door haar donkerte welwillend bijgelicht, want in haar waag in liefde voor elkaar beschut brengen zij de dag terug op haar aangezicht, varend in haar weer een weidse vlucht.…

Witgrijze slapen omarmen een lief, levendig gezicht een speelse ruwheid verraadt vele onverschillige dagen van ontwapenende ongedwongenheid, zuiver welbehagen verlangen naar weerstand, overbelicht Ogen van zonlicht dagen, half toe, de minnende schemering om een aandeel te houden in vergeten verdriet in leven te houden wat het licht niet ziet…

Samen wandelen over lommerrijk pad langs beek en kreek door het smaragdgroen struweel genietend van de bloemen in zonlicht gevat vleien wij ons in het gras, zacht als fluweel, minnend als de tortels in hoge bomen maken onze wereld tot ware dromen.…

En 'k wou zo graag de minnende armen breiden en weer het ganse leven benedijden, met al zijn smarten nog in kracht zó zoet.…

Als een minnend musketier die hier zijn wereld had vergroot zong hij verliefd in bloedend rood nog eenmaal van haar schone ogen Haar schone ogen die hem dreven tot zijn laatste ademnood en aan de eeuwigheid beloofden wat hij zelf had ontbloot Gij kwam in licht en lachend leven met uw ogen die steeds bleven en in tederheid mij streelden…

Onder klokgelui knielt het meisje vroom naast de schapen, geeft zich aan mijmeringen: "Vet gras, goede kudden, hechte woningen: meer dan ons toekomt, geeft Hij, die 'k minnend schroom." Op de vertrouwde hoeve kneedt haar hand ruwe wol, dikke wrongel en weke kaas, terwijl ze koningsgedachten doorziet.…

Vrees, moeite en achterdocht bespringen, Met felle woede, 't minnend hart. Al vaak zijn kleine beuzelingen De bronnen van de grootste smart. Soms zwijgt de sprekendste bewustheid, Wanneer de vrees haar stem verheft, Daar 't hart, gefoold door ongerustheid, Zijn eigen toestand niet beseft.…

's Heren wet wil zwervend én honkvast waren, ruim denken en minnend gevoel ontvangen, zich groter dan de rede verklaren.…

waar liefde hen leidt tintelt en bruist het verdubbelt zich hun geluk in delende vriendschap die dromen doende de vreugde vermenigvuldigt waar man en vrouw zacht en toegenegen zich in samenspel verbinden ringt zich hun verbond doorheen decennia tot veilige thuishaven waar doorheen de jaren in vindtocht naar elkaar zo de liefde minnend…

gebleven omgevallen koffie met een doek opgeveegd dat is wat voor mensen weegt hij is daar waar hij nodig is De gesprekken met zijn moeder zijn heilig daar zit hij veilig zijn positie loopt als een trein hij is welbespraakt gecontroleerd De macht past hem goed Het zit hem in zijn bloed Europese vrienden schudden zijn handen cultuur minnende…

Wat wij hebben, wat wij zijn, Daaglijks brood en zonneschijn, Minnende ouders, ziel en leven, Alles hebt Gij ons gegeven!…

Om langs rozen mij te leiden, Om mijn leger zacht te spreiden, Als dit minnend hart moet scheiden Geef o God! geef mij die beiden: Levenslust en stervensmoed.…

Niet minnend aan het leven in de kolkende mensenzee weet de vliegeraar dat hij zijn hoop aan het lijntje verbindt. Hij is de vliegeraar, dat eeuwige kind. Een nietig element onder de zon, voor wie het leven ophield voordat het begon. Speels neemt de vlieger hem op sleeptouw mee, en geeft hem de levensruimte die hij elders niet vindt.…

Zijn zoenen prangt De bloem op het beeld, waar minnend Hij over hangt. En de leliën lispelen droeve, Dat nog steeds met des jongelings lust De bloem zijne beeldtnis Op 't water kust...…

De kilt kenmerkt zich door een Bijzondere geruit patroon door De vader gedragen of de tartan Minnende zoon. De mannen rok Ontdaan van onzedelijke trekken Zal de drager tot net iets boven De knie bedekken. Vanuit de Schotse Hooglanden tot Ver daar buiten identificeert de Kilt drager zich met zijn ruiten.…

Ook 't minnend hart heeft ras genoeg: Hij liefde 't minst, die 't meeste vroeg. Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô! Maar zacht als schoon, en even bloo, En met die needrigheid bekleed, Die harten steelt, maar 't zelf niet weet.…

keren terug naar oude waarden, de kikkers blaten in hun glorieuze uur, waarin ook de hazen ruimer ademhalen,het schemeruur verzamelt uilen,hun geroep op de zachtste treden van de nacht, de wind verlegt haar schreden in de trouwste tonen in de smetteloze vacht van veulens bij een waterbak koppen bij elkaar, ogen kool getint om met minnende…

'k Zag in de verte in een donkere laan Naar 't stille kerkhof twee minnenden gaan, Peinzende vroeg ik mij glimlachend af Waarom de liefde zoekt 't sombere graf....…

Kersverse kleine poes dribbelt en wil mee, ronkend en spinnend Meis, blijf wie je bent, kozend en minnend. Nooit vergetend dat er echt pijnlijkje voetjes bestaan Dankend dat deze kelk aan jou voorbij is gegaan. Kaars gaan branden voor mensen.... zonder schoenen....…

vind ik geen gelijke, geen magnitude of corona van een onsterfelijke grootte Met nevels, die ik als melkwitte armen om mijn moede schouders dragen zou ver weg van zwarte gaten Zoek mij en vul mijn kraters met jouw stratosfeer van liefde met de halo van jouw ziel Werp nieuwe zonnevlammen naar dit dovende vuur en ontmoet mij dan dromend, minnend…

hopelozen huppelend door een leven dat struikelt god werd door niemand meer vervloekt wie zal hem nog zo hartstochtelijk schoppen eenzaam wordt onze god bij zijn dood hij moet hem wel bij zich nemen en voor deze keer bestaan tegen wil en dank onze vriend in hemelen goed verzorgen en laat hij dan voor de gelegenheid gelijk zijn aan een minnende…

We schreden zacht, langs kronkellanen lavendelbloesem, zilvere duiven sliepen met griffioenen al dat baltsend zoenen, minnend wuiven. Een ben ik met de onderdanen sinds ons hart is losgescheurd. De boze fee houdt mij geketend, doch steelt nooit al, dat is gebeurd.…

Slechts door een minnend paar wordt ze willig bijgelicht zich leggend in haar waag beschut in liefde voor elkaar brengen zij als enigen de dag op haar nachtelijk gezicht ...…

Dit is mijn staf dat alle dingen zijn gedachten van een dierbaar, minnend Wezen gans wáár, maar anders dan hun schijn. Weet ik dat goed weg - zijn mijn vrezen. Dan glijdt de vracht van dat onrustige van mij af. Dan voelt de blinde weer zijn staf. Dat is de kus die moeder gaf aan 't kindekijn.…

de steile wand slim-gegraven nestgang voor vervolg van kleur Met lichtbruin-oranje gevederde buik witte hals en scherpgepunte snavel is het beestje, opvallend, verdwenen van Rode Lijst Als echt één van de mooiste vogels die werkelijk zeer fascinerend, door zowel zijn levenswijze als baltsgedrag, zeker ook nestelen in ons laagland water-minnend…

leek als vastgeklonken Tenslotte ging ik naar buiten stond op de heuvel, oud de stronken zag het dal beneden mij wijd spreidden de bergflanken een bedding Plots, als een verschuiven, was't alsof ìk dat dal de Rhône rinnend naar Rijn, mijn heim, vruchtbaar de aarde en het land aan weerskant abrikozen en ranken van druiven alsof ik minnend…

Het verlangen naar jou kan zonder grenzen verder, er is geen toen of nu of dan; er is altijd de tijd die me gaf die jij was en likte en slikte, die mij zag en tot droom verhief, het minnend overspelen troefde met de zalig zeeuwse meidenlach. Die droom droom ik elke nacht. Elke nacht wil ik weten wat ik voelde.…