Netgedichten

netgedicht (nr. 58.820):

waar liefde bruist

waar onuitgesproken
het wéten en het zíen
de ander bewegen laat
ieder langs eigen weg
is sterk het fundament
voor het levenspad

waar de een de ander
volledig en aandachtig
proeft en verslindt
worden gretig volhardend
de jaren van passie
gekauwd en verteerd

waar liefde hen leidt
tintelt en bruist het
verdubbelt zich hun geluk
in delende vriendschap
die dromen doende
de vreugde vermenigvuldigt

waar man en vrouw
zacht en toegenegen
zich in samenspel verbinden
ringt zich hun verbond
doorheen decennia
tot veilige thuishaven

waar doorheen de jaren
in vindtocht naar elkaar
zo de liefde minnend rijpt
verzilvert zich de tijd
gebielsd op koper
tot gouden toekomstspoor