Alle inzendingen over mist OR zicht

En dan is er mist je ziet nog net een hand voor ogen Mist kent geen mededogen het komt plots je mist zicht Duur komt het je te staan als 'witte wieven' je de weg versperren Geen enkel gedicht mantra noch wachtwoord doet hen wijken ze blijven-hologig-naar je kijken Gesluierd, gehuld in witte gewaden ze wenken, reiken naar…

er zij licht denk ik even en word zonder zicht voortgedreven als passief verwijlen in de draaimolen van oneindig ijlen ik zwaai naar omstanders in de mist zie slechts schimmen waarvan de armen zijn uitgewist er zij licht vaak door schaduw ontwricht…

zoek in de mist naar kleine sluierdruppels voor mijn aquarel de fijne lijnen en de krullen van de letters heb ik wel in lichte kleuren vloeien woorden uit hun stilte tot een mooi couplet ze bloeien helder zicht declameren op een vage achtergrond mijn aquarelgedicht…

de schemer verheft zich de nevel sluipt al rond in geen tijd doet mist alle zicht teniet de late wandelaars gaan voet voor voet voor ... voet hun stille zwijgende stap wordt in de smoor verborgen van de eerste dolende winterschimmen…

danst, vliegt en trekt Op graven, voorbij en soms Vaker dan ooit vermoed lacht hij schizofreen En profil: morsdood vanuit alle posities donker Grijs zonder licht Gelaatstrek onaange- naam In wolk boven gepeu- pel Gebracht, de laatste groet Fresco vol van haat zijaanzicht niet groot Bivakkerend tussen al dit volk Schare met zicht…

geluid verdrinkt in de verte dichtbij mist benevelt het zicht het leven verdicht het is hier en nu kijk ...…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

bekend gegeven Dat goede in Nederland opgeleiden Wat aanzien wachtte en enig gewicht En keerde men weer dan was men verheven Dus meer dan koelie en inlandse heiden In een waas van traan kwam thuis dan in zicht…

Haar jas met blauwe knopen sluit zelfs praten buiten breekbaar uit het zicht spelen ogen met honger en armzalige warmte wanneer hij met blote voeten op vochtig gras danst en nevel hem kleiner maakt ziet hij haar de hoek omgaan het verweer is zwak als hij mist…

ik sprak de zon aan in haar stralen deelde in de schijn warmte kon ik zacht vertalen door even in haar licht te zijn zij is deel geworden van mijn leven opent zicht voor dag en dauw verdrijft de nachtelijke nevels, mist en ook de kou ik ben geen bruiner meer mijn ongeduld is veel te groot, maar zij zal eeuwen schijnen ook…

Was wat ik zag op klare lichte dag nu echt of was het zicht zo slecht omdat het mistte en ik me mitsdien wellicht vergiste? Midden op een anders drukke straat neemt een oude hond zijn kont de maat krabt zich aan een korstig rechteroor sjokt dan welgemoed en zonder op of om te kijken door. Hoeft die ooit nog uit te wijken?…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

woorden zijn krom en leeg zij vormen en misleiden steeds verder van de onzegbare werkelijkheid zij verstikken en maken onzichtbaar als een sluier van dikke mist boven de nevel is de leegte: klaar en helder er is geen zicht en niets is er te beluisteren geuren zijn er nooit geweest, en ook de smaak voelt weldadig afwezig hier wordt de…

Het zicht ontroofd de muziek gedempt Eenzaamheid hangt als een klamme deken om mij heen Voetstappen verlaten verdwijnen in de mist bewimpelen onuitgesproken woorden In dit van god verlaten land loop ik in de wolken met mijn gehele zijn Versluierd voor elkeen slechts vergezeld door fragiele flarden als stille getuigen…

bij het pure naakte van alle ruis verlost juist dan geeft de mist mij een helder zicht op wat ik zie en wie ik ben wat wezenlijk is en onuitwisbaar blijft ooit behoedzaam op mijn huid geschreven…

die Mij in het wooncentrum Op komt zoeken die Druppel die van mijn Wenkbrauw op mijn wang Glijdt - en jij vertwijfeld Bent en niet meer weet of Het vocht van buiten komt Of van de mist die in Mijn hoofd mijn zicht Tot een minimum beperkt…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

In wazig zicht zie ik blauwe ogen ongelogen zeggen zij ik hou van jou in mist verloren woorden wil ik horen zachte klanken in de ochtenddauw waar de herfst zachtjes haar weg baant door gevallen letters op weg naar de ijzige kou van weer een nieuw seizoen in het onstuimig leven…

met koude vingers kneep kille mist het leven uit de dag wolkte langzaam omsluitend hield met valse intimiteit de herkenbaarheid buiten alleen op een eiland zonder zicht en geluid kroop beklemming van binnenuit eindelijk in opluchting thuis de angst is voorbij en geeft in dwalen de wildste verhalen…

stilte gaapt in de rood bezoedelde straat koude mist benadrukt rust met beperkt zicht een vage fietser zoekt als vroege vogel zijn bestemming op volgt de wakkere kater in zijn aangeschoten kop nieuwjaar ligt nog op een oor maar de wekker geeft aan goede voornemens al luid gehoor…

We voeren dezelfde strijd jij en ik we houden elkaar vast ik jou en jij mij en we beseffen allebei wat niemand weten kan ik zoek mijn betere ik omdat jij zegt dat dat het beste is de woede die ik voelen kan jij vindt dat niet oké jouw pijn is meer dan ik kan dragen als niet zo lang geleden woedt er die onmacht weer mijn kracht…

Het regent … druppels van verdriet Ik neem afscheid Af en toe breekt licht door de mist heen nog een paar mooie plekjes zichtbaar en warm door de zon Ik ben er en koester ze 2018 De mist wordt hardnekkig Sluit de zon buiten En ontneemt het zicht op het strand Het is er niet meer Ik kan er nooit meer komen Alleen nog in mijn hoofd…

Voor even vertoef ik in een kleine wereld, waar mist zijn sluier om me heen vlijt. Kristallen hangen aan de struiken, als pareltjes schitteren ze om me heen. Loop voorzichtig door mijn glazen wereld, waar stilte in mezelf zo voelbaar is. Grijze nevel laat mensen uit het zicht verdwijnen, in de verte klinkt een scheepshoorn.…

naar beterend zicht…

de hand door je haar de mist in je ogen alsof je het wist maar niet kon geloven je hals is zo zacht in zijn neiging naar schouders je armen zijn kracht mijn hand langs je kin omhoog naar je lippen het bloeiende rood geloken als wijn om even te nippen je neus is gewelfd in de boog naar je ogen je wimpers gekruld uit het zicht ik…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant…

hand door je haar de mist in je ogen alsof je het wist maar niet kon geloven je hals is zo zacht in haar neigen naar schouders je armen zijn kracht mijn hand langs je kin omhoog naar je lippen het bloeiende rood geloken als wijn om even te nippen je neus is gewelfd in de boog naar je ogen wimpers gekruld uit het zicht ik ga…

je lacht en het oppervlak golft mee in een deining van plezier in het groenblauw van je ogen weerspiegelt zicht een zee van mededogen maar je woorden zijn een koude mist we gaan van strand en niemand neemt je bij de hand je klaarde op in verder lopen ik weet niet wat je heeft bewogen de zon was terug je sprong weer op…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant van…