Alle inzendingen over moed OR moeder

zoals de honkvaste grijze haas heb ik niet de moed om de kust uit het oog te verliezen de duizend smaken van de zee door te slikken om het zand zacht uit de ogen te wrijven de aanblik van de doden te verdragen nu het smeltwater het sneeuwveld verlaat niet de moed om de de slinger tussen aanvaarding en verzet stil te zetten…

Iedereen is moedig, echt waar want alle mensen hebben een hart waarin vrienden en wensen wonen en geheimen, en hartstochten misschien niet alle vier, maar nooit staan de kamers leeg Harten kloppen voor hun gasten en heel het lichaam bestaat om hen te beschermen met moed die moet Dit is een onbekend geheim dat slechts weinigen begrijpen…

Het leven of het verraad? De boom /overwint, des levens amen.…

waaier uit over de wereld maak vuur van bevroren bomen leer op zee schaatsen duik diep in de oceaan omarm het onbekende laat niemand meedogenloos verdrinken haal je schouders niet op beschut en bescherm als een aarden wal…

De schijtlijster voelt zich vrij: hij of zij, poept alles onder met eigen schijt; schijt dat hij heeft aan schijt. De lijster fluit niet meer, doet een ander alleen nog maar zeer. De schijter schijt voor zijn eigen weten in geweten: schijterd als hij is! Gemis aan beheersen van de kringspieren, verloren van werkelijk mensenmanieren gereduceerd…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Om zoveel goede wil en hartverwarmend kijken; om hier en daar wat blauwe lucht en moed die niet wil wijken, een glimlach naar Hierboven. Om 't kind dat speelt en ademhaalt, dat drentelt rond zijn moeder; om 't vallen van de avond nu, een vriend zijn broeders hoeder, een glimlach naar Hierboven.…

Dat was de bede van mijn moeder, ze was een pracht vrouw, aller hoeder. Ik hoor mijn broer daar nog voor bidden, Heer geef die nood niet in ons midden. Mijn moeder mocht lang bij ons blijven, tot aan haar dood zou z' blakend blijven, Dat dachten wij tot 't laatste toe, toen zei ze mij:"Daar is mijn moe:".…

eindelijk de moed het te vertellen dat ik niet meer van je hou eindelijk de kracht het niet meer uit te stellen eindelijk de kracht en moed verzameld om dat te doen wat nodig was eindelijk de moed verdeeld over mijn hele leven en het had weinig gescheeld of ik had jou het voordeel van de twijfel gegeven maar ik heb de moed niet opgegeven…

braaf soms in oproer vol zelfvertrouwen en moed lijkt niks op dat kleine kindje dat is nou dion mijn kleine broer…

elk jaar biedt 8 maart ons weer een reden om de vele vrouwen in ons leven te vieren de dochters de moeders en de vriendinnen die wij liever toch dagelijks fêteren zouden met diep respect en de oprechte waardering die hun moed hun inzet en inzicht verdient met een lach weten zij de wereld te keren veranderen zij somberheid in waar geluk brengen…

geen pardon in gedachten zal ik als moeder alle dagen mét jou gaan als troost en bemoediging…

Hoe je vooral buiten weleens zei die couperose zo vervelend zichtbaar te vinden, want ijdel tot het eind. De snottebel die tijdens een wandeling soms aan je neus kon blijven hangen, ergerde je, want 'van oude mensen'. En nu is het drie jaar geleden dat je ontleefde lichaam onder een zwart granieten plaat verdween. Agnus Dei, dona nobis…

Ook dán zoekt God Zijn moede kind, dat klein en stil op Hem blijft wachten. En wie zichzelf zo machteloos, zo moe voelt en zo vol van zorgen, Die troost Hij zo een moeder troost, die houdt Hij in Zijn hart geborgen.…

ik schreeuwde pijn liep rond waar nooit een eind kon zijn ik was het kind ben gestopt met weg te lopen verzamel moed en maak met scherp mezelf bang open een wiegend kind ver in de hoek gekropen ogen dicht de rug heel licht gebogen ben zo terug zeiden mijn moeders ogen ik keek haar aan en heb het nooit kunnen geloven ik wiegde…

Het licht baant zich een weg door de spelonk Wat windselen, maar verder is het leeg Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg Van razendsnelle deeltjes zonnevonk Eerst sterven om weer op te kunnen staan Dat was wat mij al eerder overkwam De appel valt weer niet ver van de stam J.C raadt mij mentaal herrijzen aan Staalblauw en strak vandaag…

Een diep geworteld verlangen, om gevoelens te uiten. Een dwingende noodzaak, om het onvindbare te zoeken. De urgentie, om ontdekte inzichten te delen. Verlangen, noodzaak en urgentie, maken van een gedicht een gebed, dat ook door atheïsten wordt gebeden.…

Moed in de vreugde en moed in 't minnen. moed in de deugd, moed in 't gevecht, en help mij om de strijd te winnen voor eer en recht.…

Je mooie gezicht in het licht, geeft me moed. Moed om door te gaan, om niet te blijven staan.…

Voor moeder kwam een eind aan haar pakketten. Zij streed, zolang Jan zat, met eigen wapen, stond aan 't fornuis haar moed bijeen te rapen, zond zeven broden, zeven tegenzetten. En ook het reizen was achter de rug. Ze gingen met de trein. Daar ligt het kamp. Daar zit hij in. Daar woont die ramp.…

een luisterend oor en verder is het wachtend wachten Wat méér kan ik als moeder doen dan er gewoonweg voor haar zijn samen lief en leed te delen haar bijstaan in alle leed en pijn.…

We voelen ware liefde, wanneer moeder kijkt. Ons lijden overlijdt éénmalig. Liefde begint steeds opnieuw. Angsten veranderen in moed. Ook haat in verwonderd goed, wanneer alle ramen openstaan.…

vandaag is het zo'n dag dan is het mij te moede een tijdgenoot is uit de tijd het bange en de twijfel ontneemt je, zij het even, de dagelijkse moed…

Je laatste nacht oud op nieuw om kwart voor 1 verliet je mij De vrolijkheid van het leven is eraf Vaarwel Mijn lieve moeder...…

tachtig ze schrijft het blijft zo prachtig haar lezen is een waar genot echt, ik smeed hier geen complot in stilte lees ik haar gedichten zo laat ik ook mijn geest verlichten mijn inspiratie slaat dan aan kan ik ook terug wat schrijven gaan ze is mijn held en toeverlaat wanneer het soms eens moeilijk gaat dan denk ik vaak aan haar gedicht moeder…

telkens weer ons moeder staan…

Er is moed voor nodig om door te gaan, om achter je eigen mening te staan. Er is moed voor nodig om ondanks alle ellende op je benen te blijven staan. Ik mis je lieve Mama…

In onze vaders en moeders. In onze dochters en zonen. Zo reizen onze genen verder, eeuwen nadat we zijn gestorven. De reis die onze genen maken, zal nooit meer eindigen. En wat is het lot van ons stervelingen? Wanneer ego's eindelijk durven zwijgen. Wanneer moed het wint van blinde angst. Pas dan begint een Never Ending Voyage.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…