Alle inzendingen over moeder OR ontsteltenis

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

gedragen klonken de koralen alsof de dirigent daarmee de sfeer van pasen wilde verhalen een sopraan vertaalde stilte van het graf en een bariton de zwaarte van de steen die daarvoor lag tot in de ijlte van de hoogste tonen de ontsteltenis van vrouwen zichtbaar werd door de ontdekking van de lege tombe opgewonden stemmen gonsden keer…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

totaal gespleten immense pijn ik was vergeten wat het is om alleen te zijn koude nacht van binnen leeg niemand wacht groot gemis en jij die zweeg woorden stil mijn hart verscheurd ijzig kil vol droefenis na wat is gebeurd jij bleef maar liegen was steeds ontrouw opnieuw bedriegen ontsteltenis en geen berouw verloren dromen…

er vallen druppels zwart niet ver van het pad waarover wij gaan de eerste schrik diepe ontsteltenis over wie er zo plotseling niet meer is geen afscheid of gebaar waar leven stopt in ontvallen leegte voelbaar door allen in langzaam besef hechten weer banden door de pijn van verlies in gezamenlijk verdriet het zwart vloeit weg…

de kilte van de straat ijzelt in mijn botten gaat met steken door mijn lijf en op mijn brillenglazen beslaat het warme vocht waarin ontsteltenis een uitweg zocht de kou in een bekende stem ontneemt mij de balans en ik verschans mij ijlings in het thuis van een weldadige herinnering aan warme woorden van begrip die mij tot in de tenen…

Jij vulde mn hart met het licht van je ogen Jouw eeuwige lach liet mij niet onbewogen Je zaaide je liefde diep in mij een nieuw hoofdstuk, een nieuwe bladzij Maar toen kwam de duisternis de droefenis, de ontsteltenis Jouw liefde bleek een leugen vastgelegd in mijn geheugen Jij vulde mijn hart met de haat van je ogen Jouw sarcasme liet mij…

Hoe je vooral buiten weleens zei die couperose zo vervelend zichtbaar te vinden, want ijdel tot het eind. De snottebel die tijdens een wandeling soms aan je neus kon blijven hangen, ergerde je, want 'van oude mensen'. En nu is het drie jaar geleden dat je ontleefde lichaam onder een zwart granieten plaat verdween. Agnus Dei, dona nobis…

(burgemeester Aboutaleb Rotterdam) De Lichtstad is de Lichtstad nu niet meer Begaafde cartoonisten zijn gedood Ze tekenden satire voor hun brood Er kwamen mannen, elk met een geweer In de vergaderruimte ging men neer Ontsteltenis alom, alles werd rood Ook buiten waren er in stervensnood De godsdienstwaanzin ging razend te keer Parijs…

Poëten dwingen tot betekenis ze maken water hard en stenen zacht ze forceren ruwe steen tot smaragd modelleren taal uit verdommenis Gewone bijen worden grootgebracht en zoemen aldoor in de vensternis ze zoeken buiten zien ontsteltenis en nieuwe beginsels worden van kracht Steekhoudende gedachten geel als lis vergroeien uit versteende dorst…

een zwoeger zwelgt in diepe droefenis verhult zijn leed in stevige kritiek waar blijft de echte voetbalheroïek de geur van gras, de lach of ergernis nu openbaart zich wat ik node mis en grijnst men om mijn stroeve motoriek de lucht van plastic sprieten maakt me ziek zo’n veld is altijd groen en lentefris de technicus kent geen ontsteltenis…

Ik loop naar het venster en sluit de duisternis buiten tegelijk met de room gekleurde glanzende gordijnen van satijn het binnenste van mijn ziel de woonplaats van het nimmer uit te doven licht de adem van Zijn Woord waarvan wij woorden maken in een gedicht in blijdschap, wanhoop of ontsteltenis schrijven bij Uw licht…

Je laatste nacht oud op nieuw om kwart voor 1 verliet je mij De vrolijkheid van het leven is eraf Vaarwel Mijn lieve moeder...…

tachtig ze schrijft het blijft zo prachtig haar lezen is een waar genot echt, ik smeed hier geen complot in stilte lees ik haar gedichten zo laat ik ook mijn geest verlichten mijn inspiratie slaat dan aan kan ik ook terug wat schrijven gaan ze is mijn held en toeverlaat wanneer het soms eens moeilijk gaat dan denk ik vaak aan haar gedicht moeder…

telkens weer ons moeder staan…

noem mijn liefdesdebuut openbaring kan ik als leugentest mee prijken wij bleven van jongs af gedresseerd elkaar recht in de ogen kijken om goudeerlijk alle gevoel samen te delen niet knipperbliks kunnende verhelen puur vleselijk te zijn geïnvolveerd wie schetst dan ook beider verbazing tredend uit het woud onzer afspraken dat wij met een…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

de dagen schuifelden voorbij zonder jou en zonder mij- ik was mezelf niet en zocht naar kalmerende woorden voor het kindje in de wieg. ik kon haar niet troosten hoe zou ik dat moeten doen? ik had geen middelen om te wiegen- ik had alleen mijn armen die ik als een mandje vouwde. het gekrijs werd als maar erger want het kind had pijn-…

Van Boxtel heeft El Moumni diep geraakt. Eerst dacht men dat de tolk hier had gefaald, vervolgens werd er nog veel meer vertaald en de imam voor liegbeest uitgemaakt. Wie in ons land als leidsman opereert lijdt minder als hij taal en mores leert.…

In dreven en valleien geklommen en gedaald in schaduwen geloken in open licht bestraald En onze zielen togen naar nieuwe zaligheid in het voorbij voorbije wankelend ingeleid Waar lillend lichtaanbreken en ochtendhelderte is met parelende vreugde en met ontsteltenis...…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

een moeder ontluikt de moeder ontwaakt een moeder besluit de moeder kwaakt een moeder rent de moeder vliegt een moeder verwent de moeder biecht een moeders instinct de moeder verzorgt een moeder die zingt de moeder waarborgt een moeder luistert de moeder bedenkt een moeder fluistert de moeder wenkt een moeder verschoont de moeder…

gelijk een kwal met vele tentakels omsingelt hij mij speelt hij spelletjes ongezien gumt hij mijn geheugen uit onzekerheid maakt zich meester hoe ik ook controleer vastgrijp aan wat ik net nog wist, versterkt de kwal zijn greep en raak me kwijt…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

Haar moeder was een triest figuur, bolle wangen, onderkin, dijken van dijen en verder onderin, spataderen die als eilanden op haar benen lagen. Haar moeder rookte als een ketter, zoop als een tierelier, haar moeder was een zuipschuit niet minder en niet meer!…

Ik kan geen bloemen of bonbons meer aan haar geven simpelweg omdat ze geen deel uit maakt van mijn leven de dingen gaan zoals ze gaan en zo is ook zij gegaan ik wilde haar slechts zeggen dat ik haar mis en dat ze niet vergeten is.…

liggend in een bed dat niet langer wordt, wel klammer danst de depressie rondom haar hoofd een pas de deux in de sluimering belt de hersendokter om te bevestigen dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels en belt ze…

alsof de duvel ermee speelt vertragen data waar ik bij sta kunnen dagen mij gestolen worden zo ook het dwingende advies van hen die het, zogenaamd, beter weten ik bepaal zelf wel, altijd al gedaan net ontvangen pasjes krijgen benen spelen krijgertje met mijn onzekere brein uren lang zoeken ogen naar hetgeen ik zojuist nog in mijn handen…

met mijn vlindernetje, dartel ik achter je aan in de hoop je te kunnen vangen vangen op gepaste afstand, opdat ik niet in de gaten loop in de hoop je te kunnen vangen vangen vrolijk dans jij door het leven, plots verdwijn je in het grijs kijk uit, ze willen je gappen ze willen je snaaien hoe ik ook roep, of schreeuw, horen doe jij mij…