Alle inzendingen over moeder OR ontsteltenis

zoals een draad dat door het oog van de naald zou moeten passen er geen punten meer achter de zinnen kromme zinnen, die niet recht te breien zijn zitten de tranen hoog, viert frustratie hoogtij is het geheugen één grote gatenkaas waar alles uitvalt, maar dan ook echt alles namen die niet meer worden herkent de bril die wordt neergelegd zonder…

ik verleid je tot het luisteren naar radio 4 daar waar de mooiste stukken worden gedraaid hopend dat je de rust vindt om je mee te laten nemen op de golven van de snaren, die jij vroeger ook beroerde en zou je mee willen nemen op een reis naar ver van hier, naar daar waar kruiden geuren bloemen ons verwelkomen, vogels je toezingen daar waar…

neem mij mee naar ver van hier neem mij mee terug naar daar waar ik de tred herken vogels weer hoor fluisteren bloemen zachtjes dansen in het schijnsel van de maan wolken tikkertje spelen huizen weer kleur krijgen zand mijn voeten liefdevol omhelst daar waar ik gekust word door de wind toe neem mij mee en hou me vast een leven…

tussen vergetelheid en het grote niets staat een koffer vol boosheid en verdriet de kunst om haar daar uit te halen uit het sombere, negatieve zoek ik naar verhalen uit de oudheid die ze zich nog feilloos kan herinneren een naam, een gebeurtenis tot de naald weer blijft hangen in dezelfde groef, en ze wederom in herhaling vervalt, bevestig…

Waarom mocht ik geen moeder worden? Waarom moest ik jullie allemaal laten gaan? Waarom konden jullie niet verder groeien? Waarom hielden jullie op met te bestaan? Waarom blijven mijn tranen vloeien? Waarom voel ik iedere dag nog het gemis? Waarom is het zo moeilijk om uit te leggen, hoe leeg mijn leven zonder kinderen is?…

Ik neem mij voor, om je vanavond te zoeken zoeken in de langste nacht, neem het baken van licht mee in de hoop, ergens een sprankje van je te kunnen ontdekken in de Bijenkorf liggen onnoemelijk veel voetstappen, die men onmogelijk zouden hebben uitgewist, al kwam er géén reactie op de kaart die ik hen stuurde, of ze jou gezien hadden, of van…

Kom in, mijnheer, ik stel u voor aan moeder. Hier wonen soms de kinderen. Hier komen ze thuis, ontluiken, laten in de kamers hun warme nesten. In brooddozen schimmelen de harde korsten met wat ooit choco was. Onder het bed schuilen halve sokkenparen. Hier slakken de uren over de dag.…

hen aan door een snelle en gruwelijke manier van verslaggeven wist men zich verzekerd van vele miljoenen volgers op een sensatiebelust net de sociale implicaties van het gebeuren vielen buiten de restanten van normen en waarden over medeleven en treuren die men ooit had meegekregen een categorie heeft er wel bij gevaren bij ontsteltenis…

mensen plotseling terugdeinzen in verwarring voor dat wat ik zelf ooit was ook omdat ik geen afstand genomen had kon horen zien en voelen zonder onderscheid het leek wel op gedachten lezen was ineens op alle plaatsen tegelijkertijd mijn gevoelens waren transparant en licht in energieën vol verwondering en verbazing zag complete chaos en ontsteltenis…

de aflossing van karma, niets tegenstrijdigs verhaalt het verleden in het lijden van telkens het ontwijken ervan nochtans laaf ik me aan de wijn die me in geschonken wordt door de rechterhand, dezelfde hand die tesaam in een verbond met de linker de hoek verstond waarin ik mijn tegenstander dreef ach, tijdloosheid is het wonder van ontsteltenis…

verzorging gaven zijn verwondingen nog hun afdrukken zij fluisterden in voelbaar gewijde stilte rolden met vereende krachten de afsluitsteen in de nauwe nis en gingen ieder bedrukt hun weegs met de afspraak om de volgende ochtend nog even samen te komen om ook zijn laatste dromen uitgeleide te doen groot was echter hun ontsteltenis…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Hei sit alenug ma tu zuipe bei ut swembat fan et hottel, as me moeder en me sus leggu te baken op ut strant. Op fekansie vurveel ik mu eigu alteit kepot, dan mis ik me frientjes uit de strat bes wel, dus. Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Je zou mijn moeder worden en je hand naar me uitstrekken: je kleine, blauw-dooraderde hand.…

MIJN MOEDER Zij was het die mij baarde Toen ik kwam op deze aarde Zij was het die mij voedde En voor veel verdriet behoedde Zij was het die zich zorgen maakte En toen ik jong was over mij waakte Zij was het die liefde kon geven En deed dat haar hele leven Zij ging tenslotte heen…. Mijn moeder liet mij toen alleen.…

En dan datzelfde kijken, zoals ook mijn moeder kijken kon.…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Als je moeder gaat dementeren kinds wordt weer kind wordt zorg dan dat het jouw kind wordt wordt de moeder van je moeder een goede grote zorgzame moeder: "een grootmoeder" Je moeder zal dan haar eigen moeder ervaren die haar baarde haar het leven gaf haar weer wil ontvangen Nader tot haar Benader je moeder nader haar dan komt…

Ik heb mijn moeder niet verloren, daarvoor gaf ze mij teveel, wat zij mij zei dat blijf ik horen: 'van wat ik ben, ben jij mijn deel'. Ik kom haar overal nog tegen, in wat ik doe en wat ik laat, Ze is en blijft voor mij een zegen, waarvan het spoor steeds verder gaat.…

Mijn moeder is gestorven ons mam, zij is niet meer nooit meer een ontmoeting en dat doet zo zeer. Het is al lang geleden zegt bijna iedereen maar voor mij was het pas gisteren toen kon ik er nog heen.…

Mijn lieve, mijn prachtige moeder! Vandaag heeft de bruine aarde jouw bruine ogen uitgewist. En de spin van de grote leegte heeft in jouw haar zijn web geweefd. Ik word alleen verwelkomd door een jaren oud verdriet.…

hij zei jullie praten nu precies als je moeder ja dat was dan ook precies wat ze wilden zeggen maar niet durfden zeggen tegen een vreemde ook al omdat ze het nog niet aan hun moeder verteld hadden…

Moeder, mijn Moeder, o hoe váák zal ik Nog tot de vrede komen van uw woord, Dieper ellendig dan uw hart vermoedt? Met geen gebaar, geen blikken en geen snik Durf ik verraden want mijn hart vermoordt… En dit is vreeslijk, want Gij zijt zó goed!...…

Een zee van lichtjes, koele ruimte, bloemen die de tolk zijn van de dank, weemoed die hier rondhangt in de stilte, vragen, twijfels, vroomheid ook, haastig even binnenlopen, kaarsje aan, een vluchtig kruis, of wat aarzelende stappen, weg uit al dat groot gedruis..., eventjes hier wat verpozen schuifelend met zware tas... Kinderogen die zacht…

nu ze niet meer wist wie ik was keek ze me beter aan ze wist niet meer waarom ze keek men zag het haar zo aan ze keek en zag iets anders en als ik haar iets vroeg zei ze steevast dat ene ja vanzelf vroeg ze niets er was ook niets meer dat ze vragen moest dan keek ze door het venster alsof er nog een verte was maar tussen dicht…