Alle inzendingen over moeder OR verdriet OR familie

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ik ben gelukkig met een moeder als jij, Want al jouw eigenschappen maken me blij.…

schemerlicht de auto in Alle gaten volgestouwd, mijn moeder heeft haar zin En al schreeuwt mijn koortsig lichaam sedert uren om een broodje Gekromd lig ik tussen mes, servies en een of ander vaag cadeautje…

Hoe kan een persoon die nooit tijd heeft alle tijd voor jou nemen Boos op je zijn en toch liefde uiten Niet bij je zijn maar je nooit alleen laten Een normale vrouw zijn… maar ook mijn moeder…

ik ruim de keuken nog wat op ik zie mijn moeder gaan ik pak wat op en zet het weg ik zie haar handen aan hoe zij het deed verleden tijd wordt heden in de tijd nu net als toen mijn handen gaan als die van haar met vlijt haar vingers zijn nu krom beleefd haar handen zo vertrouwd de mijne zijn nu net als toen al moederhanden oud .…

Als ik aan haar denk kan ik zo erg verlangen dat zij mij nogmaals aanraakt, met zachte hand mijn lokken wegstrijkt uit mijn wangen. Als ik aan haar denk zie ik het reeds witte haar in het lief gezicht, de zachte bruine ogen die zich heel teder over mijn bed bewogen. Als ik aan haar denk ben ik nog steeds geroerd, denk aan de boze…

Als in een aquarium ziet alles groen. Tegen het glas kleven de algen en belletjes dwarrelen omhoog tussen het wier. Om mij heen lauwe schemering. Ik hap naar adem en proef de lucht als zwembadwater in mijn keel. Zo dobber ik rond en kijk naar ze. Vanachter beslagen brillenglazen zijn ze nog mooier dan in het echt, mijn kinderen. Kunnen…

Ik ben niet je moeder en jij niet mijn zoon Ik hou van je vader en ik ben er gewoon Ik ben niet je moeder en jij niet mijn zoon Je hebt een warm plekje, dat kwam er gewoon Ik ben niet je moeder en jij niet mijn zoon Ik ben wel een moeder, dat ben ik gewoon Ik ben niet je moeder en jij niet mijn zoon Mag ik trots op je zijn en met je lachen gewoon…

Zodat die kinderen hun moeder nopen Hun navelstreng weer aan haar vast te knopen.…

Ik begrijp je niet Je hoort je altijd spreken Alsof je de wereld anders ziet En wat vroeger is gebleken, Niemand die het zag Je masker was een lach Geen woord tekort over het beeld Verklaringen voor wat er scheelt Heb jij recht op wat er speelt? Is het mijn waarde die je steelt Ik lach ook, een echte charme Omarm me Met hun zicht…

het acherkleinkind ook hij slechte vrienden of slechte genen ik kijk naar de stoel die haar moeder betaald heeft bij de open haard de stapels boeken uitgezocht door haar broer waar zijn de platen? het huisje gewit familie- en waterkringen zakken door de vloer uit de oceaan vissen worden vogels - ik word geroepen…

Mijn moeder huilt op zondagmorgen -ik mis hem zo en als een kind neem ik haar wiegend in mijn armen mijn moeder heeft verdriet en ieder woord schiet -stil maar, stil maar- nu te kort…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Moeder... mag ik nog een maal bij je schuilen uithuilen op je schoot Moeder, met je armen om me heen open en bloot Moeder, ik ben nu verweesd jij die me leest als verdriet achter m'n ogen brandt en lachen, kiespijn.…

samen je leven krijgt een fikse knauw Als moeder ben je soms machteloos verdriet van je kind doet je pijn er is maar één ding wat je kunt doen en dat is gewoon er voor ze zijn.…

in schoot beginnend kozen moeders strelend troetelend moeders drogen als tranen sijpelen alle kinderlijk verdriet grenzeloos verduldig luisteren moeders naar liefdes en smarten moeders hartstochten met warme omhelzing hun bakermat van leven wereldwijd voelbaar koesteren moeders met altijddurende liefde moeders antwoorden…

Woorden hagelen een witte waas over het doodgeboren kind, lang geleden Moeder borduurt - half blind – haar littekens, op een huid van Indisch goud Vader bouwt zijn onzichtbare Bersiap met een ondoordringbaar doodzwijgen Hij drinkt zijn verdriet van harde tranen verslikt zich en barst Hun oudste dochter is reeds het huis ontvlucht Bekleed…

Een familie, aangeslagen, kapot geen toekomst in het verschiet. Blijft nu eenzaam achter leven met zielsveel verdriet. Bij wie ligt de schuld, het blijft misschien altijd een vraag, wij willen even stilstaan bij die familie vandaag.…

Dus lieve dochter, bij een andere moeder geboren, ik ben blij, dat je bij deze familie bent gaan horen!…

Zijn moeder Beatrix haalde hem in huis Huis ten Bosch voor de zomer Zijn vader Claus onthaalt hem thuis in 't Huis des Heren voor de eeuwigheid (s)amen!…

met de wind meewaaide naar het westen of met de zee meevoerde naar het zuiden naar overal en nergens Terug naar mijn land, zag ik mijn familie naam niet meer Ik zag alleen een steen, die boven het graf van mijn moeder stond Hier rust...…

moeder van mijn tere kind, verteerd door liefde maar ook verdriet, zal haar einde tekenen grillig en zwart…

ik heb nimmer antwoord gekregen mijn verdriet, strijd en pijn ondergaan maar kan iemand mij soms wél uitleggen waar komt toch plots die rust vandaan een rust die ik nimmer heb gekend in de zekerheid van mijn bestaan het is goed zo, familie, vrienden ik heb geen angst meer om te gaan vreemd, het is heel vreemd, weet je om zo gerust met de…

Want hoeveel familie's zijn er nú voorhanden, die alléén maar praten over dóórgesneden banden?!…

Jij bent familie dezelfde rang, dezelfde stam. Jij bent familie zelfde inwoner van dezelfde tijd. Jij bent familie, laat ons leven zich van tijd tot tijd kruisen. ----------------------------------------------------- Vertaling van Franstalig lied : 'famille' van Jean Jacques Goldman…

mijn familie heeft zich behoorlijk vertakt, mag ik u deswegen voorstellen aan kraai een onverbeterlijke dief kaapt, als hij de kans krijgt, alles voor ieders neus weg kauw, ook wel ka ingetogen, schrikachtig maar wel lief met dat grijze dotje op z'n kop is het oogappeltje van roek zit immer op de hoogste tak kijkt minzaam neer op…

Ik zou mijn leven Niet kunnen voorstellen Zonder familie om me heen Vooral met verjaardagen En partijen Ik zou me echt eenzaam voelen Zonder familie Ben je zo heel alleen...…

en zie daar zijn we weer tezamen om de afstand af te leggen met een steeds zwijgzamere verbeelding misschien zullen we weer vertrekken en verder leven achter het gebarsten raam van de stamboom het schateren hebben we immers achtergelaten in kinderlijven, geen kus meer die nog vruchten schudt uit het koele water dat tussen ogen…

(de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht) er werd een glimlach om me heen gelegd heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde het mijn haar ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou je droeg me door het bos in zusterhanden, broederhart, zo zeker als de bomen levend over bladgroen…