Alle inzendingen over mol OR blind date

Dank je wel dat je mij mijn leven teruggeven hebt Mijn toppen en mijn dalen Mijn gevoel van liefde, lijfelijkheid Mij deed trillen alle dagen Jij die alle mannen bent Die met mij deelden hun verlangen In woorden weliswaar en soms een kus Dank je wel dat ik tot leven weer kon komen inclusief de tranen en verdriet Het heeft mij iets…

Het was Zandvoort en zomer de watertoren het punt alles kon nog gebeuren, ik in mijn eentje naar strand jij niet opdagen. Ëén minuut maar dat ik er stond, zag je opdraven als een jonge hond, ik niet geloven dat jij het echt jij was en we verloren ons in de zee en opnieuw in een golf in de zachtheid van zand, de warmte, de zoen, in het…

we verhalen levens in een notendop foto’s en etalagewoorden met weinig zeggingskracht je lacht het kunstgebit met gelig waas komt bloot ik verberg de apparaten in mijn oren zonder welk ik niet kan horen wat je zegt ik weet nog de lange vrouw die oma heette, grijs, doof en schimmig in haar ouderdom waar ik nu niet van wil weten want…

Ik zou wel eens willen weten wie van de familie Mol het was. Zie de grond, op en neer bewegen ze laten zich niet zien. Waar gisteren nog twee hopen waren, zien we er nu vier, zouden ze 't erbij laten? Ik denk van niet en zo kijk ik telkens weer naar de grasvloer, die gaat op en neer....…

Nickelodeon De Mol brengt landenvoetbal op kinderniveau…

in de aarde boven hem Met onvaste stem: 'daar bij die molen die mooie molen daar woont de jongen waar ik zoveel van hou'.…

De zee ruist, bruist. Golven spatten uiteen, bedekken mijn gezicht. De zilte smaak, van tranen, van water. Herinneren mij later, van wat eens was geweest.…

Alle schoonheid is weerloos thans weet ik het zeker door ontvluchting van de werkelijkheid voel ik mij reeds beter een walm van tabaksrook dwaalt door mijn donkere kamer als een droom die kapot is door een klap van een hamer Ik fantaseer dat ze hier is en we het samen gaan doen geen liefde uit een wijnglas maar een echt gemeende zoen…

het zand is nat, suizend helm vloekende meeuwen rotte planken drijven op het zoute water langs de oude weg een zoekende man gevonden met zilveren lantaarn leidde door donkere dalen smachtend naar gemoedsrust van alle woede, laat hem varen en hem in golven van liefde verdrinken om het ongeloof te bezinken en zijn bescheidenheid te openbaren…

Kronkelende paden, met zijwegen naar het niets, lopen langs de bergen van Emotie. In het land waar zielen eenheid vormen en harmonie bewaren als een schat van duizend prachten, komt het pad met de waarheid als doel, tot een einde. Haar zijwegen sterven af als een roos onder de wintermaan. Volmaaktheid is bereikt.…

mijn voet verzakt doorgrondend nog steeds niet de gang van een mol…

De kleine winkel is donker, de voorkamer – van een oude mol.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

de mol graaft zijn gang maar als de boer zijn hoop slecht moet hij zich bergen…

gedachten draaien rond en rond en rond in de molen van de geest…

de man bekijkt sip zijn omgeploegde tuintje de mol ziet het niet…

Listig denkt de mol onontkoombaar ondergang de reiger verslindt…

Als ik de moord heb aangezegd, mol: gedaan met leven. Mijn spa en ik houden de wacht. Hij wroet. Ik zwik. Zwart glanst en spartelt bovengronds de onderkruiper. Korte reflex. De spa met één steek breekt je rug. Je ligt. Je ligt gelaten. Slap in mijn hand je dood. Ik sta en kijk. Slechts de verklaring is ontgaan.…

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon - goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? ------------------------------------------- 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

De wieken van de molen Een kind laat ze aan moeder zien De wind waait ze in rondjes Jij bent mijn wind…

Tussen de graven Blind en diep onder de grond Oud was hij nog niet…

ginds voorbij die flauwe bocht waar het riet naar het oosten buigt en de oever rijkelijk ligt in glanzend gras, daar, waar het water schittert met schaduweffecten in haar golfslag, dáár voorbij vind je de molen, die onverstoorbaar al honderden jaren het graan vermaalt tot meel tot welzijn van de mens…

de wind zucht de wieken bewegen het hout slijt, en de tijd draait er als altijd omheen.…

mollen moeten opgetild, in elke rechter, als u links bent linker handpalm past er één, zo heeft het beschikt, overtuig uw kind, maar blijf ook zelf proberen tot u de uwe vindt, ze zijn zo licht, zo licht dat men wel zegt dat zij het zijn geweest die alle wolken ondertunnelden tot ze implodeerden, hecht maar geen geloof aan die bewering, ze groeven…

Er woont een minnaar in mijn tuin, een kompel met fluwelen handen. Hij klopt, betast en streelt de rulle wanden, breekt met zachte vingers de vochtige aarde aan. Zij laat begaan. Zoals hij stijgt en daalt, hardnekkig al haar gangen gaat, lichtvoetig kruipdier van genot dat in haar bekken sluipt, kleine doodgraver van verlangen, blindganger…

Een molen in rust een met het polderlandschap een bewaarde schat Wanneer tijd is gekomen dat het prachtige blauw van hemel vermeerdert waar zon gezelschap krijgt van steeds minder donkere en grauwe wolken gelijktijdig zorgt een opkomende wind voor aandacht en verstrooiing.…

De Mol verkoopt een hoop...it’s quite a deal Een mediagigant in ‘Good old Britain’ ziet het met Talpa Media wel zitten. Eén komma één miljard...it’s truly real. But ITV...gaat dat je niet berouwen? Who is De Mol? Ik zou het niet vertrouwen…

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon – goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? ------------------------------------------ uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

Wie is de mol? Vraag het de mollenvanger maar. Zij willen weten met hoeveel we zijn, en waar! Wat wij onbezoldig doen, is het graven van ondergrondse wegen, We beluchten weilanden en gazons. We produceren rulle tuinaarde. We bestrijden schadelijke insecten. Wij zijn geen plaag! Wie is de mens? Dat is voor mollen een grote vraag.…