87 resultaten.
inzicht
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 1.128 jouw zwijgen
maakt mij monddood
alsof ik geen recht van spreken heb
mogelijke dialogen
sterven in monologen
die in mijn radeloosheid
tot wartaal verworden
jouw zwijgen
maakt mij klein
alsof ik onzichtbaar ben
dus geef ik grotere porties
van mijzelf
en word zo de dramaqueen
die jij steeds al dacht te zien
jouw zwijgen
geeft…
ook morgen
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 442 til mij op
in een nog niet gehechte toekomst
waar angst geen vorm krijgt
in een spiraalvormige monoloog
waar heftige windvlagen
zich ontdoen van zwarte gewaden en
een stoet van haast rituele wendingen omver
wordt geblazen
aarzel niet, breng me
tot waar ik zijn moet, leg jouw kinderen
in mijn armen, tussen de bloemen
en dat plekje,, aan…
vrijheid op kleine schaal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 140 kou
heeft zich ontkleed en nestelt
net iets te dichtbij zodat de
korenmolen de wieken moet
bijstellen om toch niet
te worden beroerd door het
beste moment van deze dag
leef, leef schreeuwt een stem dichtbij
zo dichtbij dat het hart complimenteus
telkens de derde slag als een
applaus laat voelen – maar de
ontvanger zwijgt en stemt het monoloog…
Kort verlangen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 116 in jouw stem gaat het water traag
van lip naar mond, maartgrijs in een
ijswitte monoloog je drinkt mij niet
maar maant me tot het verdwijnen
in mezelf
gisteren waren jouw zinnen nog de regen
vandaag spreken je woorden zon, de polder
leerde je lopen en het Wad bracht jou
het tij waar de ganzen snavelen aan je geur
de tred van wat komen…
monoloog van de dood III
netgedicht
1.0 met 19 stemmen 1.045 Het spel dat wij spelen
Vanaf uw geboorte
Is reeds vastgelegd
De tijdspanne die u heeft
Ik speel met uw lot
En dat van anderen
Soms belieft het mij
Eerder op te eisen…
Soms wat later
Ontlopen kunt u mij niet
Beetnemen kunt u mij niet
Tja, wie bepaalt de regels…
Het spel dat wij spelen
U en ik
Eist een tol, zowel…
vuurvlieg
gedicht
3.0 met 53 stemmen 32.917 zou mijn monoloog van een glim-
worm willen houden voor jou
je als een zonnebank vol energie
laden en de aanmaak van vitamine
D bevorderen tot je humeur opnieuw
straalt als een pasgeboren zon
met jou is het leven te verdragen
zonder jou verlang ik je te zien
en och ik ben er ook niet knapper
op geworden, de winter knaagt
aan mijn merg,…
Brechtje (deel 7)
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.750 In de kamers van mijn hart
Dicht liefde passionele monologen
Sterven vereenzaamde gedachten
Onder druk van een leger gevoelens
Voor de vrouw in mijn psychologe
We eindigen het consult
Ik weet wat er nu komen gaat
Want voordat ik naar huis ga
Geeft ze me weer die warme hand
Terwijl ze heel dicht voor me staat
Kortstondig lichamelijk contact…
Podiumparket
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 929 dan
komt de monoloog
naar voren, zet zich
en staren vele ogen
hun monden open
zo klinkt de luister
soms onderbroken
en kucht de stemming
zich vervelend droog
want de podiumparkiet
kwettert zijn verdriet
soms gezwemel
naar de sterren in de hemel
zijn gebeden
uit een ver verleden
worden hier nooit verhoord
enkel verstrooid aanhoord…
Jij bent de weg
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.295 stilte moeizaam
in iedere zin bewaard
jouw handen zijn zo moe
beschrijven elk gemis
berusten zinloos zwevend
in kilte van betekenis
de stilte draagt het lijden
voegt zich bij de tijd
schaduw breekt jouw glimlach
verminkt doorheen de strijd
och wacht niet tevergeefs
woel niet in lege dromen
steeds smaller wordt het pad
door zilte monologen…
Ik Wil...
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 673 'k Wil wandelen in het grote bos
Waar bomen staan, heel hoog
En vogels zingen op een tak
Dan fluit ik er ook op los
en houd ik in mijzelf een monoloog
'k Wil zwemmen in een heel groot meer
Waar vissen zich vermaken,
en ik zwem daar dan tussenin,
om me daarna weer droog te maken
Dan wil ik liggen in het gras
en staren naar de zon
Die…
Bloem en Perk
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 543 op zondag in het dwangbuis van de kerk
twee jeugdigen als vissen op het droge
verketterd door verblinde demagogen
en angstig voor de zwaarte van het zwerk
de leraar met die lange monologen
verbood ze om te lezen in een werk
met op het kaft twee blije vinkenogen
ze moesten naar de burcht van Bloem en Perk
ze droegen stil hun last, ze waren…
Lyrische loftuitingen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 146 mijn gedachten
dwalen af
terwijl wij wachten
jij op een stoel
en zonder tekst
alleen je ogen spreken
ik een blanco blad
omdat woorden hun
geboorte nog niet weten
een kaal decor maar
de reacties van jouw gezicht
worden strak uitgelicht
het openingsapplaus
werpt meteen zijn
schaduw op de eerste scene
ik start mijn monoloog…
HET BLOED KRUIPT
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 643 Houdt hij, begraven onder humus’ dril
Een winterslaap, of ligt hij er te beven
Trillend van faalangst niet in staat te weven
Webwoorden, interpunctie, want zo stil
Maakt hem de grote dosis informatie
Zo nietig maakt hem elke monoloog
Zo moe de velen voor zijn geestesoog
Die voor en met hem vrijuit verzen schreven
Die zullen blijven schrijven…
bij me achterop de motorfiets?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 139 jouw handen om mijn lichaam
geklemd, de ogen half geknepen
tegen de harde wind, het monologe gebrom
van de motor roept een extase op
waarin de snelheid ons langs
onbegrepen plaatsen voert
vertrouwd hangt jouw lichaam
tegen dat van mij, de warmte
maakt ons één, je wang streelt
mijn leren jas terwijl je armen
mijn contouren bespieden vanaf…
eenakter
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 622 ik schuif langzaam de gordijnen toe
en sluit de wereld buiten
zie nog even het licht van een lantaarn
dat zacht schijnt door mijn ruiten
de eenzame schemerlamp in de hoek
werpt schaduwen op de muren
als decor van mijn eenakter
waarvan ik nog niet weet
hoelang mijn monoloog zal duren
ik fluister woorden
op dit wazig toneel
verbeeld…
Dromen in een Droom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 227 ik droomde dat ik droomde
en in die droom
was ik vrijer en blijer dan ooit
helemaal los van de aarde
elke spanning verwaterd
alle ijs ontdooid
de zon blonk en klonk zó prachtig
geluiden gonsden, glansden hoog
woorden, gevoelens vol en krachtig
monden in één monoloog
ik droomde dat ik ontwaakte
maar herinnerde mij mijn droom
normaal…
De lichtste woorden.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 88 andere betekenis geeft
we dragen de sleutels die ieder koestert
afdruk in de modder van vrijblijvendheid,
een drijvend wiel gevoed door eigen speling,
misschien door afgunst
soms onzichtbaar vaag, gefilterd uit de
kleuren uit de wereldboog, waarin
de realiteit helderheid vraagt en elke
idee van liefde wordt weerspiegeld,
in die monoloog…
Gun me, gun me maar even
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 45 Gun me, gun me maar even
na te denken over je vraag
natuurlijk ga ik antwoorden
maar nog niet meteen, nog niet
ik wil er even over nadenken
gun me, gun me maar even
en antwoord niet op de door
jezelf gestelde vraag voor mij
ik ben jij niet, jij ben ik niet
mag ik er even over nadenken
gun me, gun me maar even
bespaar me je spreektemperament…
ontmoeting
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 143 Het onbekende
bereidt zijn invallen voor
geen schreeuw
niemand loopt te fluiten
achter de ramen
kamers vol monologen
iedere stap wordt bespied.
Een man loopt door de straat
alleen
hij komt op mij toe.
Wie is hij?…
Merktekens?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 In die matrix speelt de zon met zijn
onbegrense vrijheid, boort gaatjes in de
eindigheid zonder zich voor de herkomst
van de waarheid te verantwoorden,
merktekens van de tijd kleuren holle
spiegels donker waarin we kijken,vertekent
het oordeel van de werkelijkheid, een
monoloog van herkenning en aangeboren spijt.…
Laten gaan
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 2.331 Verdwijnende beelden
Uit mijn geheugen vandaan
Wat we kwijnend deelden
Vervaagt langzaam aan
Als een hartendief in de nacht
Die oordeelde
Dat nu,
Met al je deuren op slot
Hij geen recht heeft van bestaan
Gebogen buig ik voor het oog
Kritische veroordelende blikken
Duale beoordelende dialoog
Verandert in een paar snikken
In ‘n manisch monotone monoloog…
Tineke Schouten, heel erg aan te raden, een goede keus.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 Het was leuk
Het was theater
Het was spektakel
Tineke Schouten
Ik heb moeten lachen
Spontaan en ad-hoc
Typetjes om te proesten
Maar om nu te zeggen
Dubbel gelegen of te Schuddebuiken
Neen ik zat niet te schuddebuiken
Tineke Schouten
Het was ook kennismaken
Met haar monoloog
Die voelde als een dialoog
Ze sprak, ze zei veel goeds…
Viswedstrijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 407 Er zat een visser in het park
op leeftijd, bontmuts op het hoofd
de grijze poedel die hem vergezelde
was op de kou gekleed in rode trui
'Waarom laat u uw hond niet los'
beginvraag van zijn monoloog
'Omdat hij vast zit aan de riem'
maakte mij klaagmuur en publiek
de wereld kende geen geheim
hij had het hier nu wel gezien
zoon van zigeunerin…
Resomerend...
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 53 niets
Naar een opgeborreld tweede leven
Verloren zijn dan woorden en gebaren
Leidraad in het tijdelijk bestaan
Waarin constant passanten zich verdringen
Hun stemmen nolens volens om mij heen
Beschermengel, mijn vox ex nihilo
Doch of dit aggregeren mij nu baat
Als onverdachte nieuwerwetse raad
Schuilt op de tong van schrijver's monologen…
Septembermiddag
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 597 mijn gedachten eenzaam klonk
alsof een vreemde mijn bestaan volgde
mij vanaf grote afstand iets toefluisterde
wat tussen muren besloten, en niet
voor dove oren bestemd, zijn ingang vond
in wat we later verdwalen noemden
en niet meer konden herstellen
de reden dat het universum bestond
middels communicatie, was ver te zoeken
en niet alleen monologen…
Brueghel's carne vale
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 2.251 grimas die alras verdort
tableau vivant van genot en gruw deez woeste pantomime
onbezonnen vlucht uit een leven in verval
verboden vrucht dit intermezzo in gebarsten grime
murw van veil vermaak daalt de machochel af in dieper dal
de danser eens luimig metgezel
doldriest van kannen schuimend bier
nu drinkebroer deerniswekkend in zijn zotte monoloog…
Dichter bij haar
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 2.042 een prachtige dag leek het, zo op het oog
ééntje waarin je zomaar kunt verdwalen
dobberend in een zee van zonnestralen
en op dát moment begon haar monoloog
mijn God, hoe heb ik zo stom kunnen zijn
ik, de nuchterste meid van het noorden
gevallen voor een paar mooie woorden
gevangene van een Frans Bauer refrein
ik, de trut, met mijn contactadvertentie…