Alle inzendingen over monument OR herinnering OR water

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

In roze ochtendlicht langs water, grauw en grijs. Een geel bord dat bericht: het monument is dicht. Je maakt wat mee op reis...…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Herinneringen vergaren steden, als men dat wil met gouden tempels en porseleinen straten, monumenten die voor altijd de gedachtenis aan wie hier leefden blijven bewaren, substraten van dat verleden, veranderd in afbraak, wanneer men ze prijs zal geven, maalt puin tot nieuw cement voor metaforen, die nog niet zijn verkend.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

het huis tekende witter tegen donkerende wolken een monument van onverzettelijkheid nog licht zon de kracht van muren uit schuint het dak in fel contrast vastgelegd op foto opgeslagen in herinnering het huis waar ik eens leefde met zoveel liefde binnen ging…

boven de bergen De geur van cederhout Wordt door de zachte wind gedragen Daar rond die stad van goud De stenen liggen kaal te rusten Zij zien al eeuwen lang Hoe mensen deze stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Siberische koude / de school ingestort telt de oude clown / zijn dagen op het plein Pak sneeuw op zijn pak / de kinderen ver weg hangt alleen zijn adem / om zijn neus van peen Bloed is gegijzeld / lach volgde op de voet en die witte pop / lijkt een strafloos kruis mummie van een koning / in een koud koninkrijk [3 september 2004 - 2006…

Omgeven door land, dat verdeeld is door water, staan in staat van paraatheid (de mensen tot vrind), als getuigen van vroeger en monumenten voor later een formatie van molens met hun kop in de wind.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

wij zijn vergaan tot stof opgelost is ons bestaan in vuur en chaos onherkenbaar zelfs de naam is gissen pas uit dierbare herinneringen weten ze de wegen die we gingen waar we waren tot ontbinden in de val van torenhoog nu rest het monument dat tranen vloeit langs onze namen die geen afscheid hebben gekend…

Doordrenkt drijven mijn gedachten terug naar een plek als Wateringen Naar een dag van herinneringen aan flirt en vertier waarbij de liedjes ons als muziek in de oren klonken en het bier in het vochtige gras vergoten vloeide en de massa naar testosteron en transpiratie stonk Ik verloor geenszins mijn wilde haren met krakersgloed en hanenkam…

M'n ouderende vriend verkiest crematie familie haalt hem over tot begraven graf als monument voor 'n geliefde plek om herinneringen op te halen De stervende mens wil het graag geloven hij wordt begraven, sneeuw bedekt z'n graf de tijd schrijdt voort, niemand komt langs ik sta alleen aan je graf op je sterfdag Het graf gekozen om te laten…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik zal jou een monument van woorden weven dat daarna elk moment als een stille deken warmte zal geven. Als je ooit moet gaan. Dit stille standbeeld zal zijn als herinnering aan wat je hebt gedeeld, geweven tot een teken van eeuwige verering, als je ooit moet gaan.…

Tot leven komen bewerken en monteren een wereld van het begin hard en mistig veel later een oude beschaving monumenten niet als herinnering maar als buiging naar een tijd zelf de onmeetbare tijd niet gericht zoeken maar dwalen om de rivieren planten bergen dieren heen draaien vliegen wandelen halt houden op een plek landschap laten woekeren…

ik zie je staan een monument van kracht je voeten in het water geen rimpeling verzacht standvastigheid nu en ook niet later jij vlagt banieren eerlijkheid zonder knieval aan de tijd eindelijk gaan zij weer samen lopen transparantie doet ons hopen jij brugt het overleg verbindt de woorden die in jouw stilte zijn gezegd…

Bijna elke zomer naar de brug over het water van het Nieuwe Kanaal schepen, zwemmers, boze schippers mee laten sleuren door binnenschepen buiten en haast altijd mooi en warm weer.…

Richt voor mij een monument met de loop op heel de schare welk om`t even graven schendt.…

dood is aan z'n eeuwig end, het open graf staat als een monument.…

de vingers knoestig zij schreeuwen naar de lucht spieren als gedraaide ijzeren balken hij roept met brakende mond het onwezenlijk gerucht terwijl gewone lieden rondom hem hene zwalken gepoot op het altaar van stenen blokken blijkt zijn hart al vroeg er uitgeschoten doorzeefd met kogels en licht hij staat verstijfd doch zie…

in het park staat een man bij het monument hij prevelt namen achter hem op het gras blaast een kind bellen elke draagt een jonge dood boven het loof wieken vleugels verschrikt het luchtruim open…

door het lila-paarse knopen-veld Gideon slaapt in het groene knopen-gras Een goudgele zon schittert gaaf op zijn jongensjas Uit grote en kleine knopen dansen Aliza En Aviva in eeuwige lentedagen Met opgetrokken knieën zitten Noam en Chaya Mijmerend onder de Ilan-knopen-boom Duizend-en-een dode kinderdromen Tot leven gewekt in een monument…