Alle inzendingen over muziek OR kinderen OR opera

Het kind dat een wonder baart Vond de weg naar ontvoering Liet het woord dansen op zijn tonen In een virtuoze klucht De keizer luistert en verwacht het slot Of hoe een cadens regelmatig dalen moet Naar de verlossende grondtoon Tot een ander toontrap tussenkomt De melodie opvangt Het slot opslokt Zo liep ook zijn leven Toen ergens in een…

Uw heilig heidens hooglied van volmaakte harmonie Omhult mijn hele zijn in een perfecte symfonie De eerste aarzelende streling luidt een nieuwe ouverture van zacht en teder liefhebben dat mij eindeloos mag duren Maar jouw regie van het libretto trekt onweerstaanbaar mee naar de hoofdact en zijn aria in de triomfboog van uw Elysée Die…

wat kon ons gebeuren ons huis was van staal totdat we in een hemeltergende explosie van vuur in het hiernamaals verdwenen de Walkuren zij lieten ons links liggen hun zilverkleurige vleugels schitterden vervaarlijk het Walhalla: alleen weggelegd voor de ware held piepschuim-rotsen lichtten dreigend op…

In klassiek of in goede pop Jezus raakt niet in het slob oud geloof of nieuwe opera altijd in voor mensenmassa! 4 APRIL 2012 wordt op het Willemsplein in Rotterdam met de Erasmusbrug op de achtergrond The Passion opgevoerd; Danny de Munck speelt Jezus!…

het Vlaamse Belgenland een constructie gebaard als misverstand koopman koning Willem Eén gaf de zuiderburen wel erg veel subsidie daar krijg je narigheid van na een opera zijn ze uit de hand gelopen in La Monnaie relletje rond La Muette de Portici de Hollanders snel via hazenpad afgedropen Van Speijk sprong zelfs een gat in de lucht…

Het regende in de stad, toen kwam er wat muziek van straatmuzikanten, die bliezen naar de kanten. Toen voelde ik de leugen van vrolijkheid in 't geheugen, die men als kind eens heeft, te dansen omdat men leeft.…

Een molen met muziek. Jij en ik, als kinderen van was die nog niet dachten aan tegenslag en het omen dat in onze genen lag.…

En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren, een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert, muziek, die als een blauwe zee bewogen werd, wijl - ster der hoop - uw oog er pinkelde op de baren. O!…

En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren, een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert, muziek, die als een blauwe zee bewogen werd, wijl - ster der hoop - uw oog er pinkelde op de baren. O!…

Was het geen nachtegaal die mij verleidde met haar zwoele klanken en lyrisch beroerde in de opera van de nacht. Geluk fluistert een zee van musicerende dromen laten wij allen drinken verstillen in rustieke nachtmuziek.…

Als ik morgen niet opsta moet je niet schrikken: per slot, elke opera en alle toneelstukken hebben hun ogenblikken, het vallen van gordijnen of andere ongelukken. Dit is dan het mijne. Sluit dus mijn gezicht, doe die mond en twee ogen maar netjes dicht en ik ben voltooid.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ze fantaseerde zich een diva die haar bonzend hart verstilde in de stilte die zij zocht bedacht ze liedjes -magistraal die bijenzoemend in haar hoofd haar steeds weer gaven wat ze wilde ver voorbij de exodus van het verkommerde kabaal Ze ouvertuurde hoge noten onverdroten -tot ze gilde geinballorig als ze was verloor ze weer een andermaal…

Veel te bang om weg te rennen veel te klein te blijven staan in een huis dat niet van hem was maar van onbegrepen liefde Liever hield hij hier zijn mottengang in nissen tussen steen en bedekte hij zijn potten om een schande te vergeten leefde hij het eerstgenoemde in vanzelfsprekend weten ook al was dat nu verborgen en van engelen ontdaan…

ik heb de muziek van wolken gehoord zij vertolken in dans en kleur de partituur van wind spelend als kind na het slapen in de choreografie van een rode zon in het vroeg van ontwaken om later de stralen met een prisma te breken door vallende regen tot een expositie van bogen met kleur in het decor van leven heb ik die muziek…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zijn we fantomen van onze eigen opera? De boeddha zweeg bij vragen over het zelf Alles is vergankelijk zei hij Voor ieder is er een pad naar bevrijding…

jij concert je muziek op papier preludeert uitbundig op a-vier dirigeert het zwart van inkt op maagdelijk wit dat eindelijk conceptie vindt ontsluit met onverwacht akkoord de symfonie van negen maanden woord de partus was een generaal pardon omdat het kind niet huilen kon je muziek wordt veel gelezen de melodie voegt warmte…

moegespeeld rozig zacht en uitgeteld luisterend naar muziek over een kindje schitterende oogjes in het kaarslicht de overweldigende tederheid van een kind eens in een voederbak nu in ons midden de engelen zijn nog bezig gloria in excelsis deo…

je wilt me lezen met je vingertoppen in je ogen die bevreemde blik je trage stem vraagt wie ik ben sjjjj stil maar sluit je ogen en luister naar muziek van toen ik wieg ons met het kind, dat geen weet heeft van wat leeft in de diepte die ik ken…

oogwenkt De golven wuiven horizonnen nader De man wast zijn bloedende handen 3 De adem van het sluimerende kind…

Die zich nergens aan afmeet Dat ongeschreven boek Daar ben ik naar op zoek Het kind dat lacht en huilt Die zich in de kast verschuilt Het kind zonder tactiek Die danst op de muziek Het kind dat nog niets weet Niet eens weet hoe ie heet Dat onbekladde doek Daar ben ik naar op zoek Daar wil ik graag naar toe Maar de vraag is alleen…

De vader kijkt naar zijn kind hij ziet hem naar boven staren vraagt zich af of hij wat in de wolken vindt laat het kind zijn gedachten gaan zoals hij ooit heeft gedaan schepen die voorbij varen of hoort hij de muziek van de man met zijn viool die speelt voor een groot publiek wolken drijven voorbij hij loopt weg van de dromen zijn…

zachtjes strelen innig kussen met poppen kroelen in schoot geworpen dankbare gevoelens oproepen geboren schoonheid Mozart laat klein groot klinken kostbare momenten koestering intens genot schat zo waardevol aan handje naar sprookjesbos ongereptheid kort in jaren gelukkige ogen niets kapot teder zoet klein zieleleven omhelst Mozart eeuwig kind…

zoveel verder deel ik jouw muziek repliek, tot in het uiterste een tranendal een bal vol vreemde passen en de teksten van jouw werkelijkheid ik ben het kwijt hoeveel ik in mijn eigen woorden wilde gieten steevast nieten zich jouw woorden in mijn eigen wil en wat zij ook niet weten kan ik hoor jouw frases en ik hoor jouw lach…

Donkere muziek in leisteen kleuren. Ook verwondering als van een kind in een sprookje. Bossen, feeën, trollen. "Tapiola".…

ze legt het huilende kind zacht over haar schouder als ze kalm maar vastberaden langs de rijstvelden loopt het wuivend gewas als fragiele muziek in de wind de hartslag daalt het kind wordt stil geeft zich over aan de tere aanraking van de moeder zij neuriet in harmonie met het rijstveld de wind beroert hun haar een bevrijdende regen…