Alle inzendingen over muziek OR ritme

vermeden to be or not to be, that is ...…

Ik zoek naar een ritme muziek niet in noten maar in woorden en klinkers letters die dansen op de vloer van mijn scherm. Wat ik hoor is getik. Waar is de muziek gebleven? Waar is mijn muziek gebleven?…

Kom liefste, dans met mij de tango van weleer nu de bandoneon weerklinkt weemoedig maar hartstochtelijk de tonen zingt van ons gevoel toe, leidt me weer dicht in je armen naar dat ritme nog één keer voor de muziek zwijgt en jouw schaduwbeeld vertraagt vervaagt verdwijnt…

onzichtbaar neemt het mijn hand en trekt 't me dichter, dan duwt het me weer, totdat de beperking voelbaar is vers geboren bladeren voorzien het van muziek, hoewel er geen dirigent te ontdekken valt is het ritme zonneklaar gevederden vallen het bij het zondags orkest is geboren…

In natuur zit muziek, voor wie het horen wil, voor wie het spelen kan. In het fluiten van vogels, ritme kabbelt uit een beek, donder rolt als solo, het krijsen van een arend door merg en been. Noten die gevonden willen, nog niet ontdekt, ontsnappen uit een eikelhoedje, een sprietje gras, met levenslucht als kracht.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

verbazingwekkend is de aantrekkingskracht van de muziek die ons allen ter wereld verbind die ons ritme in de war schopt, ons aan huis kluistert, ons doet beperken tot het hoognodige ons van onze slaap beroofd om broederlijk te genieten van de muzikale schoonheden in grote getale en genres waarmee de top2000 ons heeft betoverd ~*~…

Heel even in zijn armen als vleugels om je heen Een warme deken voor jou alleen Luisterend naar zijn hart het ritme van het Zijn Alle antwoorden klinken als muziek in jouw oor. Zie je innerlijk Licht een stralende Zon Jouw hart verwarmt de liefde van je Ziel.…

ik kende de muziek van het leven nog niet pingelde af en toe nootjes veelal tot ieders verdriet zomaar zonder melodie in een verkennen van ritme en maat kwam de klank soms tot een akkoord maar vaker bleek het een dissonant van de ergste soort tot ik jou hoorde spelen sereen en zuiver wees jij mij de weg om ook wit en zwart respectvol…

Door eigen prachtig haar Sensuele bewegingen In ritme van muziek Jij lief Muze van mijn leven.…

Laat je gedachten zweven op klanken van heerlijke muziek vingers die dansen over toetsen als vleugels die glijden op thermiek van stuwende en stijgende tonen scheer als een zwaluw door ’t zwerk zwenkend zwierend in de compositie en het ritme van de wind gehoord in de snaren van de bomen drijvend op genieten van het geluk schrijf op heerlijke…

geeft je dan geheel over Zwevend over de vloer draai jij in het rond in een zee vol met noten O, muziek laat me niet alleen In jouw aanwezigheid Ben ik bevrijd…

we hebben gerust in samen ontspannen ons ademen in muziek gevangen hoogte en ritme zoals wij altijd al wilden zijn met liefde als eeuwig refrein in het tonig vlechten van emoties die nog moeten hechten met een heerlijke lach omdat ook de ander zich zonder gene eindelijk weer totaal bloot gaf…

Het ritme van het leven wil ik horen in klanken van muziek maar dat is me niet gegeven want ik, ik hoor ze niet. Een menuet van woorden zijn dansende letters op papier o kon ik het maar verwoorden echt mijn doofheid is geen plezier.…

Innerlijke klanken van mijn ziel vallen als gekraakte noten in mijn inmiddels geschoren voorjaarshoofd Mijn hart klopt in ritme op tonen van muziek behorende bij een ondergesneeuwde winter Inmiddels worden nestjes gebouwd van restjes halfbakken wintergoed. Voorbij de tijd, vliegen jonge vogels zomer in…

Fantasie je wulpse vormen bewegen sierlijk op het ritme van jazz muziek je straalt van passie emotie en mystieke kracht je ogen grijpen vast verlamt blijf ik staren maar heupwiegend verdwijn je mijn gezichtsveld nabij ik blijf alleen … er rest mij enkel mijn wilde fantasie!…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

dein ik solo mee op ijle tegentonen volg de lage echo’s terug naar het koor grijp het trage stokje van de oude dirigent loop ik over water in een soepel ritme van kabbelende stemmen murmelende fluistermonden tot ik eindelijk meezing met de muziek in stemmen nog net op tijd voor het slotakkoord…

Langs de bevende, de zacht ontroerde Luchtspiralen, lopen fijne ritme- Draden, waarop de gestalten dansen, Ener teder dromende muziek. Slechts voor deze die fijn luisteren, Vloeit de kleurengolving van het ritme; En begint de melodie haar loop, Onbekommerd, door het lochtig ruim.…

Daar, waar de decibel de wals tenslotte toch heeft beetgenomen en de muziek het ritme van de heimachine al lang heeft aangenomen.…

Luisteren naar rust in akkoorden van muziek adem van instrumenten die ritme brengen in balans en lijnenspel vanuit evenwichtig denken dat noodzaak hierin ligt. Horen hoe het leven niet altijd metrum aanneemt voor evenwicht zo goed maar in eenzaamheid zoekt naar kromme noten die de tonen breken waar de noodzaak in ligt.…

je loopt op tonen in het zuchten van de wind danst op de melodie van scheiden en lijden vrijheid herwinnen kans om opnieuw te beginnen veert balanceert op muziek van vandaag springt in het ritme van geven en nemen landt op twee benen lopen dansen en springen op toekomstmuziek ja dat maakt jou zo uniek…

Muziek droeg de stoet en we hoorden wat muziek doet met een nauwe straat en een hart dat te ruim zit - Acht droegen zijn beeld op een baar.…

in een eeuwige beweging verpulvert mars de lente slaat de slinger van de tijd in hersens en weke lijven stille velden beplant met witte kruisen verschijnen na gas en massale dood stenen doodsbloemen met namen de hete tranen van hun geliefden druipen langs koud kil marmer in de beschaamde aarde…

in een enkel ogenblik fiets jij voorbij de lucht trekt open boven mij alsof de ketting breekt in enkel nog wat scherven ik laat de zomer niet bederven zwerven door de tijd heen wat een hard gelach wat een lach wat een dans cadense…

mijn hart slentert de dagen voorbij het heeft geen ritme en ijlt zich naar de nacht alwaar het beddengoed een schijn van rust creëert nu maart het voorportaal van de lente heeft geopend, het leven zich groent aan de wetenschap dat het maar kortstondig zal wezen huist er in mij een klaaggezang dat alle driften die ik ooit bezat nu als…

zoals mussen van tak tot tak hiphop ik met mijn vingers rond hetzelfde plekje je glijdt naar beneden vangt mij op terwijl ik al weer vlieg met een strootje uit je borsthaar geplukt ik vraag nog meer terwijl je de lucht loslaat leen je lange benen om te klimmen verlangen, zeg je zacht en krult je zinnen tot een nest…

De druk even weg, een ritme beteugeld. De geur van ontspanning voltrekt zich in getemd ademgeluid. Louter weelde in het ochtendblozen. Intens geluk zorgt voor een zichtbare glans.…

Maar voel ik dan het ritme, hoe gelukkig ik dan ben... Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…