Alle inzendingen over naald OR stierf

zoek naald in hooiberg google speldt je op de mouw de 'wie wat waar heid'…

in de coniferen begint het goudhaantje te kwinkeleren dennen spitsen de naalden hier en daar glinstert er hars…

Hij was op weg een moordaanslag te plegen Op Beatrix, zo heeft hij nog bekend, Alleen hield Wilhelmina’s monument Hem op zijn dodenrit ten slotte tegen. Het zal niet vaak gebeuren, naar ik wed, Dat je zo door je oma wordt gered.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Vandaag is alles anders. Het is een vreemd gevoel. Alsof er telkens tranen komen en wist ik maar waarom. Ik woon hier bij bejaarden, omdat ik er zelf één ben. Er is er eentje heel erg ziek, één die ik heel goed ken. O, eigenlijk weet ik wel waarom. De dood heerst immers nog als koning. Ze volgt de weg van al het aardse, de weg naar haar…

het muisje is dood hij stierf in de val door hongersnood…

er was ooit een stad zij stierf in het verlangen vereeuwigd te zijn…

De ploeg gleed door de aarde als een naald over een plaat, maar de trillingen kwamen niet verder dan de boer en die sprak dialect.…

zonder zich te storen aan een wereld die vechtend verkloot blies hij de laatste adem uit en stierf de hongerdood zonder zich te storen aan een wereld zonder brood blies hij de laatste adem uit en stierf de heldendood maar de tranen in hun ogen, uitingen van angst of pijn, glinsterend verdampend op hun wang, zouden dezelfde kunnen zijn…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

De hooiberg toonde mij mooi hoe het noodlot ons steeds achterhaalt: ik vlijde mij neer in het hooi, en natuurlijk precies in de naald.…

Een oude grijsaard bekeek de wereld lachend maar stierf van verdriet…

* ik herken die mens in jouw lach zij stierf eerder dan ik zag **…

hij was in eenzaamheid geboren ongewild en onbemind zo stierf hij ook met een zucht van verlichting…

Alles is zo nietig, waar het voorheen groot was, alles is ineens zo klein, waar het voorheen volgroeid was, alles lijkt ineens zo niet ter zake doende, waar het voorheen ontzettend belangrijk was, alles lijkt ineens zo niks, terwijl het gisteren alles was! Alles is anders, alles is onbelangrijk, niet ter zake doende, miniem…

het was najaar toen hij stierf en haar achterliet ze treurde de tijd voorbij zorgzaam getroost door wie haar liefhad ze ruimden zijn verdorde blad de kleuren verpulverend tot herinnering en ze wachtten op de warmte van de eerste zonnestralen en haar lach maar ze miste het voorjaar en zijn eens zo statige stam waar ze altijd tegen…

Jarenlang zijn wij al vriendinnen Je bent zo'n bijzonder warm mens Je raakt me vaak diep van binnen Deze vriendschap is zó intens Je bent mijn soulmate, al die tijd We begrijpen zonder uit te leggen Nu raak ik je aan een ziekte kwijt Ik ben verstomd, weet niets te zeggen Mijn armen sla ik om je frele lijf Het afscheid komt steeds dichterbij…

Wees maar niet bang, m’n lieve kind wees maar niet bang het is de wind... Het is de wind die fluistert naar de bomen dat jij, m’n lieve, lieve kind mag gaan zo als je bent gekomen Het is de wind die, ademloos, jou zachtjes weg zal dragen, dus laat maar los, m’n lieve kind en adem, met de wind... de wind die met jou,…

Ik zou de liefde mooier vinden als jij hier nog zou zijn m'n liefde stierf niet na jouw dood iedere dag voel ik nog de pijn Ik voel alleen nog de stilte van het intenste verdriet toen jouw hand koud werd en mij op dat moment verliet Ik hou van jou, niet van 'n ander en dat zal ook niet snel gebeuren niemand kan dat wat jij wel kon, jij…

[Senryu] De koekoeksklok sprak, aan het eind van zijn Latijn, 'Hora est' – en stierf.…

kunst met naald en draad gaat niet gemakkelijk op tussen twee regels maar door het oog zelf te gaan werpt wel zijn schaduw vooruit…

1992: zeer kort verblijf in Lochem. Fietsen door de Achterhoek. Misschien wel langs de boerderij van A.L. Snijders, me toen totaal onbekend. Vorig weekend las ik in De Standaard der Letteren, wat gisterochtend zijn laatste zkv bleek te zullen zijn. 'Verdrongen verleden' was de titel. In zijn stukje een opsteltitel van 56 jaar geleden…

Ik stierf en er was niet ver van mij het hart, waaraan ik in volle geest, de laatste kus had willen geven, geboorte van de dood, verlangend naar die laatste stoot, die mij de vrijheid bood.…

De dag dat jij stierf in de handen van God. Hielp de reddende engel jou door de poort. De dag dat jij stierf in de handen van mij. Was mijn gevoel met emoties gehoord. Uitgesproken woorden voor jou geschreven. Leven beschermd dierbaar voort in een cocon. Beschermd kan ik deze met jou blijven delen.…

Een geur van hars een tapijt van naalden een dreef vol plassen een beukenhaag van hoog karaat een miezelregen een krasse wind een schuur van tijd en niets van haast…

toen hoorde zij en viel in twee uiteen de een liep weg en stierf daar woei de wind doorheen de ander bleef met opwindmechaniek danste als ze dansen moest lachte, liep leefde, sliep nu vele jaren later zoekt zij naar haar, die stierf maar vindt haar niet want langzaam is zij teruggekomen zwerft bloedeloos, ergens rond haar hart wachtend…

die stierf in volkomen eenzaamheid hij had hier tussen kunnen staan…

En stierf ik op jouw lippen..…