Alle inzendingen over nacht OR eenzaam OR maan

Maan en aarde zijn verbonden in een eeuwigdurende wals. Als planeten praten konden reikte Moeder Aarde haar hals: “Leve de Maan die niet voor de duisternis zwicht.”…

ik heb de maan alvast op je hoofdkussen gelegd ze bloost vannacht goudkleurige wangen maakt je slaap wat zachter in het hemelbed van haar dromen glinstert ze tedere blikken haar huidgedicht nestelt zich gemoedelijk tussen je lakens het is geen toeval dat ze juist nu de zachtheid van haar ik aan je wil geven tussen het steengruis van…

de hand is waar het om gaat is geloof open je hart voor de liefde voor onszelf, de maan, de wind, de sterren.…

Er biggelt een traan over zijn wang, een eenzame traan net als die eenzame man, die zijn achterkleinzoon niet meer zien mag, hoe droevig is dat dan? Wat doen we onszelf in al het egoïsme aan en wat doen we aan die eenzame oude man?…

Donker en kil lang duurt de nacht. Koud en eenzaam donker en zacht. Stil en verloren, alleen en zo bang. De nacht is zo donker, de nacht duurt zo lang. Ga nu maar slapen, veilig warm thuis. Beschermd door liefde, beschermd in je huis. De sterren, de maan verlichten de kust. Dromen verlichten de nachtelijke rust.…

de zon zonder ooms en tantes alleen in de eenzaamheid van de nacht in de oude stad.…

de stille nacht omgort mijn mantel van eenzaamheid en pijn van afgesneden zijn de stille nacht neemt op mijn tranen en kleine Beer kijkt teder op mijn huilen neer de stille nacht luistert geduldig de nieuwe Maan is zelfs zichtbaar aangedaan de stille nacht kalmeert mijn twijfel en grote Beer maant mij probeer het mog een keer…

De halve maan dwaalt eenzaam over zomervelden zwerft in stilte over onstuimige zee onze meest mooie dromen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat alle schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan een glorievolle letterloze waan dwaalritme van de halve maan.…

bevroren door de tijd verloren door onzekerheid de nacht maakt dat haar ogen sluiten de vorst vormt bloemen op de ruiten zomers en toch winters koud vrolijk lachend en toch eenzaam een man die in alle stilte rouwt verraden door die ene traan…

op een open plaats verscholen in een bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Eenzame man met je standaarden zo hoog maar je moed zo diep gezonken. Waarop heb jij voor ’t laatst gedronken ? Het kost je moeite, maar je houdt je ogen droog.…

ik schilder en trek strepen geen benul, geen gedacht sluit mijn ogen zonder weten en zie een gezicht dat naar mij lacht. ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan…

In het voorbijgaan Ze zien je niet Als je langs hen loopt De woorden die je spreekt Ze horen je niet Als je zachtjes met ze praat Anders dan zij graag gezien en zelfbewust Vrij om zichzelf te zijn Diep verscholen stille tranen Als je intens verdrietig bent De kwetsbaarheid Gevoel van onvermogen Omdat je anders bent Anders…

Was het virus eenzaam, dat ie mensen zocht, was ie ‘t alleen zijn moe stond daarom onze vrijheid op de tocht? Was het virus heel alleen in ‘ t prille begin, dacht ‘t soms waar moet ‘k heen tegen alle waarschuwingen in?…

op een open plaats diep in een oud bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

Een blauwe maan dwaalt eenzaam over nachtelijke velden de strandjutter vertelt zijn zeewaardige verhaal over woeste golven merkwaardige helden avonturen in de nacht had hij niet zijn trouwe vrienden was hij misschien net zo gek geworden als al die vreemde kinderwensen of liep hij door verlaten straten in plaats van over eenzaam zand…

ik was eenzaam oh zo eenzaam oh mijn prachtvrouw in het blauw ik was eenzaam oh zo eenzaam ik hou zoveel van jou kan deze nacht nog lang bestaan zouden wij dan samengaan in een dans voor het leven zal ik jou mijn liefde geven oh mijn vrouw in het blauw dans nog één keer met mij kom, dans en voel je zo vrij alsof we dansen op de maan…

Uw ogen waren er niet, Uw stem was zo ver, zo ver, Het was een avond zonder lied, Nacht zonder ster. De stilte was zo diep, zo groot, Boven en onder en overal, Dat iedre windeval Moest brengen dood. Mijn ziel was als een bloem naar u Grootopen, Weerloos als doodschaduw Ze had beslopen...…

zoals in alle nachten wanneer ik naar jou verlang voel ik me eenzaam en alleen gevangen in mijn eigen ban zoals in alle nachten kruipen uren traag voorbij alleen de gedachtte aan jou maakt me even gelukkig en blij zoals in alle nachten wanneer de slaap niet komt huil ik zachtjes en niemand die me troosten kan of me in de armen…

zoals in alle nachten wanneer ik naar jou verlang voel ik me eenzaam en alleen gevangen in mijn eigen ban zoals in alle nachten kruipen uren traag voorbij alleen de gedachte aan jou maakt me even gelukkig en blij zoals in alle nachten wanneer de slaap niet komt huil ik zachtjes en niemand die mij troosten kan of me in de armen sluit…

De nachten zijn vaak zo eenzaam zodat ik mijn eigen adem hoor net of ik alleen op de wereld ben met soms het treingeluid op het spoor En dan opnieuw is het weer donker lijkt het of de dag niet komen wil dan kijk ik even naar alle foto's en nog steeds is het stiller dan stil De eenzaamheid, soms niet te harden het maakt me moe en vaak…

het licht van de zon en de maan…

Slaap krult haar wimpers haar oogleden zwaar ze gaat naar bed vlijt zich in morpheus' armen vergeten is haar eenzaamheid als de nacht haar wegdraagt dromerig…..loom….sluit ze haar ogen de maan waakt met een gouden glimlach de wind fluistert 'slaap zacht' kleurt haar dromen…

De maan dwaalt eenzaam over dode velden muzikale stilte dweilt langzaam over onstuimige zee, onze meest mooie mannen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat mijn schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan.…

Zo doolde ik uren door de eenzame nacht om zonder angst mijn reis te vervolgen, waar ik aan 't eind de zon op zag komen en de nacht door de dag was verzwolgen.…

Ik open het venster en de deuren tegenover elkaar totdat het overal tocht in huis om het denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht…

De lucht wordt donker, de tegenwind maakt me moe – was er maar een maan.…