Alle inzendingen over najagen

De avond voor het duister breekt het zwijgen van de dag omwoelt haar donker denken schenkt bezield die ene lach de nacht voor altijd eenzaam onder het schijnsel van de maan verwoest gesmolten zinnen verdrijft gewonnen waan de ochtend voor het weten tikt zware uren naar het noen op jacht naar nog een leven vergeet zij het verloren toen…

Ze verspeelden voor ons triljoenen Aan het najagen van visioenen, Waarvoor onze hartelijke dank. De zandbank keert Als geld, als water wordt vereerd.…

Ween ik om liefde die niet is weggedoken in de schaduw van mijn smart zal ik de hemel niet najagen want die is in mij nergens anders zoek ik hem daarom loop ik hem nooit mis maar jou wel Het schilderij is een eigen…

dat alles louter lucht is, slechts het najagen van wind, lees ik in ruisende woorden van een wijsgeer die bevlogen waarheid spreekt sla de bijbel nederig dicht, sluit de oude Prediker in mijn rusteloze ziel…

een zweetdruppel perst zich uit de porie mijn vingertop neemt op brengt hem naar de tong papileuze sensatie ontploffing van smaak zo proeft existentie bevochten in krijg met het dagelijkse, sikker strompel ik verlangend najagen sla stenen over…

Na het wakker worden Vandaag voel ik een Windvlaag zachtjes Langs mijn wangen gaan - Het is de wind Die langs alles gaat Zonder werkelijk Ook maar iets aan te raken, Die de hand legt Op het hier en nu Dat mij dagelijks Te veel en te vaak Ontkomt…

ze vergeet dat wat ze niet vergeten wil ze weet wel wat ze niet weten wil namen gezichten vervagen ze blijft ze al niet eens meer najagen want wat ze wel weet is ze staan nooit meer stil ze kan ze niet goed meer bekijken en langzaam sluipen de dagen dichterbij dat ze voor zichzelf zal gaan uitwijken…

ik ben een danseres met vleugels donzig wit je warme licht streelt me mooier dan ooit snaren trillen, alles golft ik beweeg op jouw gebaar magnetisch glijdend door dimensies elk moment immens najagend, herdenkend, erend de explosie…

ik zie ze vliegen samen vormen ze vrijheid victorie ganzen laten zich horen lijken te lachen kijk ons ze eens samen dragen en ze hoeven niet eens te liegen victorie vrijheid hoog in de lucht wat jullie beneden altijd zullen blijven najagen…

ik heb mijn armen vol dromen naar het water gedragen en laten varen voor de kaper die ze vindt geen vogel zal ze najagen geen mens zal ze horen alleen de mooiste wens ligt diep in mij bewaard en zal pas vervliegen wanneer warme armen liefde wiegen…

Op de schaduw leven, voorbij de stappen die onze dromen najagen. Het lichaam verzwijgen. Tot tien tellen (in stilte) en dan tot honderd schreeuwen. Je naam schrijven in gedachten en dan voor eeuwig ronddolen. IJsberen maken hun rondjes steeds klei- ner. Hoe dicht komen we bij ons zelf?…

Eén slag de bal gemist, gevangenis volgt Eén wijd niet geslagen, rustig aan gedaan Raak vliegt hij over de muur, paranoïde als altijd Rennend van base naar base, het geld najagend Een homerun, mensen bang ontwijkend sliding makend door de eigen psyche Zichzelf zwerend nooit nooit meer.…

De ruimte van geluid strelen met gedichten, stilte niet bruskeren, wat verder doordringt in de geest, verwekt tot verwarde beelden die uit hun schuilplaats springen als roofdieren passief schijnbaar, ineengedoken wachtend, klaar voor een nieuwe sprong, zich te wagen in een maalstroom van woorden die mensen op een fictieve weg najagen…

Velen vullen hun bestaan met bezit en verlangen dat een gevoel oproept van euforie waarin ze graag blijven hangen maar dat is van korte duur en verzanden in melancholie dan is de cirkel weer rond en begint de zoektocht opnieuw naar het volgende verlangen maar daarin zit levensvreugde niet alleen zij die tevreden kunnen zijn en niets najagen…

In een eenzaam huis behangen met schijncoryfeeën Waart rondt een jager Hij graait naar elke schaduw Als een rusteloze tijger op zoek naar duidelijke sporen Op de trap en in de gang glijdt hij als een moordenaar langs de koude muren Zelfs onder het bed op zoek Naar dromen die zijn jachtterrein Al jaren hebben verlaten…

Men tracht de kundigheid het snelle werken en het stromende geld der samenleving steeds groter te maken met eer en geldingsdrang de enkeling wil zien hoe zijn wensen en eisen naar almaar meer streven de menselijke geest omvat een sterke boom die snel de hoogte zoekt het wolkendek tegemoet een wiebelige top krijgt zijn bast misschien…

Najagen van het Hoogste, de knapste Te willen zijn Van allemaal Dokter op een Voetstuk, dat Wil ik worden 'k Heb er zelfs Mijn naam voor Laten verdubbelen Dat past wat beter Bij een neuroloog Dan dat simpele Jansen, dat zou Iedereen kunnen zijn - Nu ik ontmaskerd Ben, mijn status Te grabbel heb gegooid En heel het…

kabouter in het grote mensenland ja ik ben stouter omdat mijn zonde hun dimensie niet kent zij reuzen in stappen wieken met armen om de hemel te vatten graaien met vingers hun hebzucht bijeen voor ons is er slechts steen en been wij klagen in klein paddenstoelen een kring en voelen ons fijn in een wereld vol dwazen die spoken najagen…

Ons leven is voorbij gegaan in schaduwen van stille hoop wij hebben nooit de kunst verstaan te zwichten voor een kwaad verloop het najagen van groot geluk heeft onze liefdeskans verkleind wij maken meer dan goed is stuk en blijven daarom ongerijmd in het voorportaal van afscheid vinden wij elkander terug gebroken door benepenheid in pijlers…

Als ik mijn gevoel zou najagen, dan reed ik op mijn fiets alsof het een paard was. Dan ging ik door regenplassen, alsof ze een wilde rivier was. En dan ging ik naar die stille plek, tussen al het groen. Die plek, mijn plek, tussen al het hout en gebergte, waar de zon blijft hangen. Alsof je mijn geliefde was.…

Krijgen wat we najagen. Overmoedig als het allerlaatste woord door haar naverteld. ------------------------------ uit: 'Navel van 't land', 2005…

voor het te laat is en het beton reeds gegoten vragen naar het uur waarop tijdens welke of de kamer dan nog verlicht is door kunstlicht of een schuwe zon het veld betreden en plat gras achterlaten soortenrijk maar schrale grond waarvoor weinig bewijs is daarmee instemmen lichtjes gebogen gadeslaan iets laten gaan of blijven najagen…

Tot weerzien zeggen, weten dat aangezichten vervagen als verloren dagen, wissen en stilleggen Vaarwel vrienden: schimmen moet je verjagen, opbergen, vergeten en in kerkers leggen Wees gelukkig en bemin zonder najagen!…

Het leven van een ieder is vervuld van wensen voor wat nu en later komt. Of toekomst blij lacht, dan wel dreigend gromt, menselijk denken schiet voort, keert en krult. Door dichte of ijle nevel omhuld, hoeveel het aardse streven ook opsomt, tijd en werk snellen, in elkaar gekromd, om voor God te staan, Die eindeloos duldt. Eens zal Hemels…

Najagend de onwaarschijnlijke Snelheid waarmee ons brein De wereld van vandaag steeds Maakbaarder maakt en opstuwt In de waan van elke nieuwe dag Waarin grenzen worden verlegd - En vooral overschreden - Is daar de geboorte van Zo maar een bijzonder kind Dat in een voerbak te vondeling Wordt gelegd voor het heil Van alle mensen…

Aan Uw zegen is toch alles gelegen En niet aan al het aardse najagen Daarom willen wij U er om vragen Heer, geef ons Uw onmisbare zegen. Amen…

(naar Cicero) Najagen van wind... Als voortwaaiende blaadjes zijn wij mensen, vechten én werken samen met die snelle luchtstromen. De mens roept God aan in kleine, verloren ogenblikken, spreekt vluchtig tot Hem, Wiens oog het wereldwoeden als een stofje langs ziet gaan.…

bos En de mens voelt zich mens het leeft tussen de bomen Er zijn voor veel levende wezens een onderkomen Ritselende Geluiden Tussen stilte door Prachtig Toverachtig Het bos Het woud Hoe de mens zich daar voelt Is al eeuwenoud de elf en de uil Houden zich schuil Als je loopt in het bos Uit de chaos Van alledagen Van alles wat we najagen…

Toch haal ik, ook al is de hitte schroeiend, de top van deze kaalgeslagen berg: ijdelheid en het najagen van wind. -------------------------------------------------- uit: Fietsen op de Mont Ventoux (1974)…

Ik houd mijn handen tegen de jouwe aard jou met mij, in stille verbondenheid ik zie het koord van jouw leven de lijn tussen goed en slecht, iedere dag voorzichtige stappen, om het lot niet te tarten En toch, als het even kan, een zijstap maar nooit terug, nooit heel en altijd minder dan de vorige keer dromen najagend in de nacht, kleur bekennen…