Alle inzendingen over natuur OR fietsen OR wind

trappen zijn ingegraven doordat de wind ze voorzag van een zandportaal…

de wind raast en de wind blaast ze verwaait de zorgen uit m’n kop ze bolt de rokken op doet jassen omkrullen honden veegt ze van de stoep de wind raast en de wind blaast ik heb haar uitnodiging tot dans maar wat graag aangenomen…

Al breekt de herfst nog zo hardhandig los, ik voor jou: klein schild van licht, Al slaan depressies nog zo stormalarm ik voor jou: wind in de rug, hulpmotortje van je fiets, duwtje.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

mijn fiets verroert zich in stugge verbazing, koud is de weg druipende bomen werpen druppels langs mijn pad; de wind speelt mee totdat ik zeg dat het genoeg is mijn fiets loopt warm en aan mijn arm likt - schuchter nog - de zon hoeveel kon ik hebben geweten toen ik – in een godvergeten tijd – een barre tocht ten spijt me wel van…

ontzag een diepe zucht om die grillige tekeningen in de lucht Oh hoe fascinerend en hoe puur is de bliksemse kracht van de natuur!…

Voor broze fietsers aandacht genereren… Ageren in je allerblootste niets… In weer en wind en ook nog op de fiets, Maar na een tijdje stopt dat protesteren. Want noodgedwongen houdt men zich dan koest Door blaasontsteking en een droge hoest….…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Het is alles of niks het is niet meer dan dat en dat is alles wachters in de nacht wachten op alles en alles is niets meer dan niets ik zie je wel een keer als ik fiets tegen de wind in het wordt vanzelf lente dat alles weer opnieuw begint zo wordt een kind een volwassen mens en heeft iedereen zo zijn wens en sommige mensen fietsen tegen…

schor schreeuwde mijn keel de laatste kreet ver weg was ze al haar haren door de wind gespreid en op een fiets naar ver geleid zij wilde niet meer keren en zien hoe zij mij in het zeer liet teren…

schor schreeuwde mijn keel de laatste kreet ver weg was ze al haar haren door de wind gespreid en op een fiets naar ver geleid zij wilde niet meer keren en zien hoe zij mij in het zeer liet teren…

Ik ga nog als een vorst over de stang Maar op de fiets ben ik in het verleden Nog weleens van het zadel af gegleden Een tegenvaller voor de scheppingsdrang 'n Echte man kan daar natuurlijk tegen Toch is mijn stem wel een octaaf gestegen. (Een heer die langsreed zei me desgevraagd: 'Ik voel me door dit nieuws op stang gejaagd.')…

te grote voeten in krappe gympen fiets je tegen wind bepakt en opgezadeld tussen velen Mij valt als jij voorbij komt en ik langzaam optrek jij zo je best doet lief....…

Zij bestaat op gratie van... Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon. Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor. Als…

Voor het open raam voelt ze de wind in kleine gedachten, die als bladeren fluisteren in de ochtendzon. De bladeren spelen en dansen en schrijven haar handtekening in tranen met woorden............... Liefde voor altijd.…

Ik houd van het wilde gewentel der zee; Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee: De kiel is met wakkere zeelui bemand - En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land. Ik houd van het dreunend gedaver der zee; De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee: Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand - En 'k droom…

Pak de fiets en ga naar buiten. Nederland kent, exclusief, fietspaden waarop men mag zingen en fluiten. Hierop wordt men niet voor gek verklaard, wanneer men uitbundigheid aan muzikaliteit paart. Wat is er mooier dan die opgewekte gezichten die zich op hun fiets op de zangkunst richten.…

De banden van mijn fiets Rolden over de weg Naast mij stonden bosjes Aan de andere kant een heg De lucht was pikdonker Het was ook al wel laat Ik had nog niks door Van die vreselijke daad. De bosjes bewogen? Er stond geen wind!…

door weer en wind altijd op weg met zijn tweetjes mijn brik en ik…

ik draai in die ochtend achtervolgd door dubbelbock en medefietsers de eerste hellingen weer op bossen vol met bomen beloven me hun goede wil wolken mist en dunne druppels, flarden roes versterkend, vleugels en ik dans omhoog met volgezogen benen bovenop ben ik verloren vast gegrepen glijd ik door tussen resten sneeuw de muren…

Als een reveil van gerecycleerde vergankelijkheid, somptueus in idiotie maar sober vol onbegrepen gratie, als een vicieus vibrato van dolgedraaide stilte, smachten zeven - ja, zeven! – gracieuze gratiën naar een streling, een onooglijke blik. Naar een aai van onverholen bewondering, vol verwondering. Het aftandse tandwiel grijpt de ketting…

Een novemberse zaterdag kaatst zonnetjes van schaterlach. De wei glooit glanzend, onberoerd, terwijl het water parelmoert. Ik zie een hand tot groet geheven. Ons 'goedemorgen' duurt maar even. Stiertjes staan glazig in conclaaf. Een veldmuis vlucht. Schaduw van raaf. Een boze buizerd krijst: "Van mij!" en daar draaft een 'hallo' voorbij. Een…

vliegen naar zo'n ‘natuurlijk’ strand Ik weet wel dat er natuur is van de schapen op de kinderboerderij en af en toe loop ik door een park ik zie wel eens een vogel en jaarlijks gaan we naar een dierentuin Dan gaan we fietsen door de Alblasserwaard langs de Graafstroom over de Lekdijk naar Schoonhoven langs de Vlist naar Haastrecht…

glinsterende dooi drupt van katjestakken, wollig glurend uit opengebarsten bruine velletjes een summiere geur van lente vermengt met nog klampende friskou ijs en sneeuwvermoeden paalzittend de snelle slechtvalk muisstaart bungelend uit zijn bekje borstkast nahijgend van de jacht ziet op het bospad fietser met muts en handschoenen, zijn fiets…

Er waren zekerheden in het leven: In schelpenpaadjes school een groot ‘gevaar’. Je wist wel dat je lek reed maar nooit waar, Maar daar beton op is zwaar overdreven. Nooit meer een knal, nooit meer een lekke band, Verdwenen is wat hoort bij Ameland.…

In gedachten verzonken, fiets ik over het niet geasfalteerde pad. Ik zie en hoor hem niet, de wind, hij fluistert, niet hard genoeg voor mij. Ongehoord hard kwam de klap aan, de realiteit werd verdrongen. Gisteren was jij er nog, zal ik nu geen vreugde meer kennen.…

Een dikke jas met een capuchon, tegen weer en wind Zij was er vooral voor anderen, maar nu: nu staat er een fiets tegen het hek.…

Daarna fietsen. En dan de fiets verliezen. Vele keren wachtte mijn fiets niet op mij. Ze was weg, verdwenen en niet naar huis gegaan. Is mijn fiets alleen, is ze eenzaam? Aan een andere fiets bond ik haar. Maar nog wachtte zij niet op mij. In Nederland is mijn fiets mijn fiets niet en mijn vrouw niet mijn vrouw.…