Alle inzendingen over netels

Vandaag ben ik geprikkeld, een netelig geval. Dat hondje in de Hoogstraat doet er verstandig aan vandaag zijn bek te houden, wil het nog voortbestaan. Vandaag ben ik een nare en laat me lekker gaan. En kom ik jou soms tegen, maak dan je borst maar nat. Let heel goed op je, woorden. Ik ben op oorlogspad.…

Een netelige zaak? Maar sinds de kinderen! Die eten ook werkelijk niets van wat wij vinden dat zij te eten hebben. En al die oude koek, daar lachen zij om. Courgettes, jij durft! Of aubergines, het moet niet gestoorder worden.…

Kinderfantasie bespelend... elfenbankjes Etend eekhoorntjesbrood met eikeltjes thee Kabouterstoeltjes rood en witgestipt van kleur Natgeknakt rietgras, randend het heide ven Sompig.... schaterlach kwakend kikkerlol, Slisssss glijdend grijsgeruit addervel Plekken vol... dove, brand en gewone netel Ik wil hier blijven, nooit meer weg Ik hoor hier…

Ayaan is gisteren wel honderd keer geplant Haar zwarte tulp zal in de nieuwe lente bloeien Maar ik hoor Wilders in de Kamer alweer loeien Over 'n linkse bloem, een ongewenst migrant Dus haal ik hier meteen de druk maar van de ketel Ik noem ze; 'Geert', mijn bereklauw en dove netel. ----- AMSTERDAM - Het Rijksmuseum…

bewaard in de bloesems van de linden, in een geknutselde populier boven onkreukbare schermen van de vlier, ontstaan uit hachelijkheid en angst van het verraad van alle spitsvondigheid, waarin de tijd het evenwicht bewaard op de vlakten van bos en akkerrand, felheid bestreden in klare zinnen van een oogopslag aan de waterkant, waar dove netels…

Ik bewaarde het laatste en het mooiste, voor mijn beminden, de gestolde tranen van de vergulde regen, goud of zilver is mij om het even en de geluiden uit de vlier, de momenten van twijfel, opgelost door spitsvondigheid tussen dove netels uniek in hun soort werd het wankel evenwicht bewaard in een mager onderscheid in de lange sleet…

schuilplaats tussen adolescentie en volwassenheid, die te ontglippen, te ontlopen, onderstut de stam waarin de eerste jaarring mij bij de hand nam, tussen netels en zwammen door, het labyrint van de realiteit te ijken, angsten te foppen door bij de oude stam weer aan te kloppen, me te verstoppen in mijn bevrijde en zwijgend deel…

gevlinder bij de spijsvertering je bent er mooi klaar mee lieve hemel bewaar me let eens op de dames met teer gevoelsleven veel liefde te vergeven die krijten 't weer uit de eerste heeft er één tegen Allerzielen zie je de laatsten erg laat aan de rups gegaan geven doorgaans vrij baan aan de fluwelen dagpauwoog de vrouw wordt netelig…

poëzie is een dans van woorden rond een vuur van verbeelding schrijven uit de maalstroom van het leven het verbloemen van taal bloesems schetsen met een bleke pen en verspilde inkt gebruiken om rozen kwekend tussen wrede netels wraak te nemen op de lege wereld woorden zijn de balsem voor de ziel verstoten in gepleisterde strofen verzen…

als je me wil leren kennen op den duur integreer naar jou als goede buur, zal niet weglopen van geaardheid of geboorte grond, achter muren wortel ik niet gezond en indruist tegen ongedwongen natuur, wil ik u laten weten dat deze soort bestaat wat wij in staat zijn ons te laten zien, dan nodigen wij u vaker uit voor een kopje zoete netel-thee…

Tussen distels fladderden de witjes Leverkruid en wilgenroosje broederlijk ineen Kamille roerloos op het pad afgewisseld met gedroogde paarden keutels Ganzen vlogen op en krijsten, pispotjes kropen hoog in netels, in riet, in wat maar houvast bood Oudgerimpeld de wilgenstammen, waaraan toch altijd tak en zilverblad Rood al, 't blad van vogelkers…

Het klimmen van de jaren Zorgt voor netelige kwalen Barokke kwabben, groezelige haren Een veldmuis kan in het lillend vet verdwalen Bijsluiters van Viagra en Valium Verwar je met een boodschappenlijst Het is jouw geheugen dat vergrijst En je bladert snotterend door je herbarium In een vlaag van heimwee, verrijst Het kind dat zoekt naar een…

het lint De pinksterbloem is ook in aantocht daar glinstert al een boterbloem het fluitenkruid komt zo in optocht met de fanfare van bijgezoem Eerst nog wat madelievenkransjes wat paardebloem en gladiool de klein- en grote hoefbladdansjes op maat van de oude bosviool De hondsdraf alom paars behangen omhelst de klaver en margriet de netel…

Door een wereldse oogopslag, ontblote handen de kansen tellen maar altijd doorslaan de andere kant, waar de dove netels, onverwoestbaar blijken in hun soort, waar oudste wetten in emotie zich herhalen, zittend op de blaren van onzin die kritiekloos wordt aangenomen, de willekeur herboren wordt tussen de rails van geboorte tot de dood…

Zo weinig als men wijn uit netelen kan drukken Zo weinig als de moor* kan bleken zijne huid, Zo weinig als de los* zijn vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag* van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten* kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig…

Ik bewaarde het mooiste tot het laatste voor al mijn beminden, gestolde tranen van de vergulde regen, goud of zilver mij om het even, overstemt het geluid de bloeiwijze van de linde, moment van twijfel, z’n geur gelost in spitsvondigheid tussen dove netels uniek in hun soort werd het wankel evenwicht bewaard in een mager onderscheid…

Ook distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Floraas zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uwe ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên zich verspreiden; ’t Is niet al voor hand of mond.…

Te midden van het zwarte woud naast eeuwenoude eiken Beoefende een oude heks geheime schrijfpraktijken Haar toverwoorden vlogen rond een donkergroene ketel Al pruttelend op 't grote vuur met soep van pad en netel "Met jambe!", riep het heksenwijf en maakte zich wat groter "Met lettergrepen twee dozijn en veertien lepels boter!…

Ook de distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Flora's zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uw ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên zich verspreiden; ’t Is niet al voor hand of mond.…

Aan de zoom van bos en akkerrand, ongelijkheid rug aan rug op de mentale barricaden gestreden in de vele zinnen van een enkele oogopslag, uiteindelijk met lege handen de dotters tellen aan de waterkant, waar dove netels, uniek in hun soort, zich naar nieuwe wet en zin vertalen en zittend op de blaren zijn achterhaald, ergens tussen de…

Hij heeft er van geweten noch mij tot netelige handgrepen genood. Zijn queeste van het ‘weet ik veel’ is thans geleden. Op naar de verre velden vol vergeet-mij-nietjes. Wat rest van Queetnie wordt er in de grond gestopt, op een speciaal perceel – er staan daar weet-ik-nietjes. De zerken halen er gestaag hun schouders op.…

zijn neus snuiten -Als een grimmige nar zonder vrees- In de bruidssluier van hun moeder En van zich af bijten met klare taal ‘Wacht tot ik uw dwergparkiet voeder Met buskruit, een pittig avondmaal’ Hij dacht Ik strooi zweetparels voor de biggen Ze laten me voor joker staan Ze haten me Ze laten me met een verbeten traan Tussen distels, netels…

Wat zou ik weer graag een bloempje zijn, in plaats van een netel vol venijn. Dan zou ik weer openbloeien kunnen en mezelf zoveel meer geluk gunnen!…

(Als het leven niet meer geneest) Op het kronkelige pad van het gezond verstand liggen segmenten gestrooid tussen doornen en netels tussen het kiemende ontwaken met een open geest en de lichtheid van het bestaan die in het hart zetelt Met het innerlijk oog gericht op waakzaam dromen over fragmenten vervaagd door wat niet geneest in weerwil…

van huis ons tot school meenemen zal waar wij moeten springen omdat nooit hij stoppen wil bij een volgend glas stoken wij opnieuw naast in de tabak het vuur van herinnering waar in het stro pa zijn aardbeien kweekte in moestuin met konijnenhok struinen wij doorheen de heg terug naar de ruïne van ooit de dorpsschool waar tussen netels…