Alle inzendingen over niemand OR geluk

niemand die vertellen kan hoeveel ik van je hou niemand die meer bij me is alleen hier in de kou niemand die weet hoe erg ik je mis niemand die ook weet hoe pijnlijk dat voor me is niemand die weet dat ik niet meer de enige voor je ben niemand weet dit niemand die ik ken niemand die weten kan hoe erg die pijn voor me is niemand…

Er komt een dag dat je alleen bent nooit meer ben je iemands kind, Nooit was iemand je zo dierbaar niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand kan de leegte vullen, die ze achterliet bij mij.…

En waar wordt door de mens op gerekend als niemand, niemand de vrede tekent?…

Jij staat zo licht daar in stro zo in lichterlaaie zag ik niemand later later zag niemand as…

Niemand die hem zag. Niemand die hem zag staan. Waar gaat het heen? Niemand die hem zag. Niemand die hem zag staan. Niemand maar ook niemand deed er wat aan. De jongen zo alleen. De jongen zo eenzaam. Geen familie geen vrienden. Onzichtbaar en alleen. Niemand die hem zag. Niemand die hem zag staan.…

NIEMAND zo mooi om te zijn niemand die je kent niemand zal ooit weten wat ik denk niemand zal mij begrijpen niemand kan mij troosten niemand zo mooi om te zijn verdwijnen in het onbekende!! alleen over straat NIEMAND weet wie ik ben wat ik voel ik weet een ding ik ken niemand ben NIEMAND…

ik was niemand in die oorlog niemand die mij zag niemand keek om naar een jongen die toch niks te zeggen had tenminste zo leek het van buiten van binnen was ik anders maar dat zou niemand weten omdat ik toch maar niemand was van binnen had ik een eigen mening iets te zeggen, iets te geven maar de enige die dat wist was ikzelf, als mijn…

Zo vaak wil ik met je praten om alle vragen die je liet en dat gevoel van niets en niemand zijn maar voorgoed ijzelt de pijn nu jij er niet meer bent terwijl ik mij vertwijfeld afvraag of ik je heb gekend er is geen weg terug en zelfs niet eens een brug naar daar waarheen jij reisde en voorgoed ijzelt de pijn van niets en niemand zijn…

Waar zou ik zijn als ik mijn eigen weg zou nemen? dood of levend? alleen of met vrienden? nu ik jou zo zie lijden denk ik waarom? zelf wil ik niet meer doorgaan! de wereld gaat door, maar de rede om te leven is weggevlogen voor mij. ik zit thuis te denken. wat zou de minst pijnlijke manier zijn? wie zal me missen? wat zullen anderen…

warmte aandacht en attenties maar krijg geen bevestigende blik wel ogen die niets anders zien dan lege vertes slechts gefocust op het eigen ik hun lente is geweest het grote feest van zomer heeft de geest gegeven in de herfst van het virtuele leven nog maar 50 tinten grijs voordat wit zal overheersen in gelijk zijn aan elkaar niemand…

verlangen niemand maakt mij tot zijn bezit ik laat mij toch nooit vangen want ik dans, droom en ik zit veilig als een kind op de schommel van de wind en ik zorg dat niemand mij vindt...…

Niemand kan mij zeggen hoe ik leven moet of het nu verder zal gaan. Leef in mijn eigen wereld waar ik de stilte omarm zoek daar naar de grenzen. Maak mijn eigen keuze goed of fout zeg me niet hoe ik het zou moeten doen. Laat me in mijn waarde dit is mijn strijd zo alleen kan ik de angst overwinnen.…

Niemand die jou hoort schreeuwen midden in de nacht, je bent alleen op straat en er is niemand die jouw pijn verzacht. Niemand die ziet dat jij kapot gaat van de pijn, niemand die voor jou een luisterend oor wil zijn. Je kunt bij niemand terecht, terwijl jij weer een nacht voor je leven vecht.…

Nu word je dan op handen gedragen en door bloemenpracht omringd Nu de mensen eindelijk zwijgen Horen ze je naam die door de ruimte klinkt Nu eens gaat de aandacht naar jou En luistert men ademloos naar wie je bent Ik zie tranen van verdriet, of is het van berouw Dat niemand jou ooit écht heeft gekend?…

als niemand luistert naar niemand vallen er doden in plaats van woorden -------------------------------------- uit: 'Geen hemel zo hoog', 1983.…

Soms ben ik zo verdomd alleen dan doet m`n hart zo`n zeer vraag ik me af, wat doe ik hier en wil ik het niet meer niet meer leven, niet meer zijn geen verdriet meer en geen pijn maak ik een foto van mezelf zo stralend en zo blij wil ik worden herinnerd maar niemand kende mij...…

Eens bloeide hun naam met de gloed van de periant de kelk in smaragd de bladen geweven goud en het lied dat zij zongen boven de doornen de rand van de leegte De duisternis boetseerde hen In klei leefde de droom Niemand herinnert zich nu hun as in de urnen van de tijd Niemand…

Ik voelde me als kind al niemand en ik wist dat ik nooit iemand zou worden. Dat is uitgekomen, maar weet je, ik ben er trots op om niemand te zijn, want alles is opgeklopte nonsense.…

Soms denk ik dat niemand me mag Dat niemand om me geeft Wat er ook gebeurt Maar gelukkig zijn er ook mensen die wel om me geven Dat zijn mijn echte vrienden Love you my friends!…

er is hier niemand meer en er klinkt niets behalve dan het gorgelen uit de schuimende mond van de zee en jij in mij ...…

Niemand niemand is er over ik heb ze weggejaagd een voor een er is niemand meer tegen wie ik kan praten bij wie ik kan huilen naast wie ik kan schreeuwen niemand die mij nog kan verdragen bij wie ik mezelf durf te zijn in mijn bangste dagen…

Niemand ben ik zeker niet.…

niemandshuis beland in niemandstijd en niemandsland Het bed is koningin- nebreed, plaats genoeg voor een koning als hij goed is voor meer dan slapen, dan vrijen voor meer dan een keer In de lege hotelkamer is het raam een gebod om naar buiten te kijken Smalle siergordijnen altijd uitzicht, altijd gezien kunnen worden Gek dat er niemand…

bij het opstaan verlies ik telkens meer een beetje zin, de dag ondergaan en om je heen kijkend door de borstelige wenkbrauwen van dit bestaan niemand is echter dan de persoon die wankelt alvoor hij zijn evenwicht laat omkopen door een smeuïge samenleving die deugdelijk zijn verward met oprechtheid en gedeelde smart er bij willen horen…

‘niemand zijn wij’. ‘wij gaan voorbij’.…

Ik heb momenten van intens verdriet kruip in een hoekje waar niemand mij ziet. Ik heb momenten van heel groot geluk en dan kan er echt niks meer stuk. Ik heb zo die momenten zoals iedereen ze heeft en verdriet en geluk op eigen manier beleefd.…

een zachte glimlach kleurt herfstdromen ze werden werkelijkheid niemand maar dan ook niemand kan dit geluk van me afnemen fluistert ze met blije stem in de wind die haar maatje, haar schaduw en o zo vaak haar troost is een mens is niet perfect dat mag je ook niet willen zijn maar zegt ze zachtjes ik ben een goudvinkje met zoveel liefde…

Ziet niemand dan hoe zij krampachtig -voor even is zij haar tranen machtig- onder haar lach tranen verschuilt en ’s nachts misschien om zichzelf huilt om het verdriet dat in haar leven gekomen is, om haar geluk dat zo onbereikbaar is. En misschien wel is haar grootste verdriet dat niemand door haar lach haar zorgen ziet.…

Ingesloten in een rondedans van beweging, neuriënd op golven van geluid met de naar binnen gekeerde glimlach, grijnzend van geluk. Dans maar mijn kind naar je eigen wolkenwereld, waar niemand je raken, niemand je kwetsen kan.…

de gek gooit kleuren stuk zoekt scherven van geluk hoort stemmen in zijn kop smijt zijn spiegelbeeld kapot speelt met schaduw verduistert licht de nacht leugens klinken sluw zijn waarheid heeft de macht hij heeft verdriet dat nooit een ander ziet omdat hij niemand kan bereiken zijn tranen kunnen niemand spijten…