Alle inzendingen over nieuwbouw veel glas

Steen en stoffigheid. Betonnen blokken worden woning. Kooi verrijst op kooi. In de volte waar wij zullen hokken loert de leegte nu al op haar prooi. Krantenschrijvers fronsen. De neurosen druipen straks als vocht de muren af. Kroon der schepping, wilt gij hier verpozen Op uw speurtocht…

Zwevend achter de ruit zijn wij in onze slaapkamer vissen in lamplichtwater, kleden ons schichtig uit. Betasten angstig het lichaam, buiken, ruggen en benen: nog niets gebeurd. Behoedzaam durven wij ons weer te kleden. Op een avond, vroeger of later, als we ons lichaam zien is het zover: vinnen, water- vingers. De eerste kieuw. ---…

Hijskranen, zand Een bord en muren Nieuwbouw Stegen, lanen Een kerk en klinkers Oud centrum Daartussen: ik Een huis en een tuin Overige…

Ze deed het Tot ze een ons woog Het zoog haar leeg Het balanceren Het doorslaan van Haar schalen soms Twijfelen, weifelen Muggen, olifanten Zout, zoet, liefde Haat, leven, dood Ja, nee, vasthouden Loslaten, angst, moed Aanvaarden, versmaden Waarheid, leugen Lichaam, geest, engel Beest, hemel, aarde Oorlog, vrede, ziekte Gezondheid…

In Diepenbeek (parochie Lutselus) Vraagt men zich af hoe straks de nieuwbouw wordt Sinds plotseling de kerk is ingestort En daar iets soortgelijks moet komen dus Welk plan loont hier de moeite van het pogen? Een kleine kerk die sneller vol zal ogen?…

Ronde na ronde vliegen ze de duiven in een vlucht Ze hebben weet van zon blauwe lucht en vrijheid Ze hebben alle tijd hun cirkeling te maken Acrobatiek tegen een herfstblauw decor en de nieuwbouw aan de IJssel Ze zitten goed in hun vel deze gevederde vrienden.…

wij leggen aan, trekken landinwaarts laten herinneringen voor anker gaan die horen bij een periode, bij een plaats vandaag is zo'n opgediende dag waarop je anders dan anders eens echt ouder wordt geen drama, ten hoogste de gewoonte dat vroeger stil verder van je vaart wat was heeft zich genesteld genoeglijk met iets van weemoed wellicht…

steriele straten ogen niet alleen verlaten de bewoners verslapen in haastig opgetrokken wijken jaren die zonder betrokkenheid vreugdeloos verstrijken in weekenden rapen de gapende massa’s moed voor verplichte werkweekritten ontladen dan het onbehagen door zich stevig te beklagen vittend op verzuurde buren uren turend naar de buis…

Doorleefde bomen wisten niet van wijken Die glashard hun geboortegrond bestrijken Het grauwe vergezicht groeit zienderogen Een groen verleden is voorgoed vervlogen En platgewalst tot aan het laatste blad Gaapt dat hiaat in mijn geliefde stad.…

Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas? Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats, Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om, Vast peinzend: tot alles is zij wellekom. Wit van de hagel, maar warm trots de kou, Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw; Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier Een mutserd, en 'k dacht…

De wolken spelen er hun spel met wind als kornuit Fluit vals door de kieren van nieuwbouw die op oud moet lijken Nieuwbouwwijken aan de rivier zorgen op terrassen voor stemming en vertier Het Ridderbier vloeit rijkelijk langs oevers lage wallen Hier weten rijkaards hun rijkdom 'in blik' uit te stallen ondergronds…

ze heien stampen nieuwbouw uit de grond waar slechts één generatie het bestaan in een naoorlogs leven vond ze groeiden bloeiden in de tijd van flower power beattles en de rolling stones krakers en het maagdenhuis zijn nu een mooie droom de huizen zijn gesloopt waar eens de muizen op de tafel dansten bij vertrek worden nu de duurste…

De maas vertelt er van bruggen tussen verleden en heden De maas verzwijgt niet de nieuwbouw die uit wil torenen boven de oude kerken waarin God nog huist in 'bovenkamers' Op het Vrijthof hebben ze er blijkbaar vrede mee Op de terrassen nemen ze een pint slobberen hun wijn nippen aan hun thee Of peinzen er uren-met…

De kamer verrast door mijn aanwezigheid mijn ogen gericht op iets dat dood was, althans voor mij Het glaswerkmanifest nog in haar hand geklampt de conversatie met flessen, glasgeworden tranen Elke keer weer niets en telkens minder Ik vergaderde ook met hen, de glazen conversatie maar ik ben gestorven als gevolg van het leven Ik en m'n grootheidswanen…

de simpele val van het geheven glas is niet onderstreept onderschat maar het is klaar dat de comedie stokt wanneer ik op maat de dans die ik helaas niet in me heb ten uitvoer breng wordt zielig doordat mijn inspanning oprecht en eerlijk is en belachelijk.…

In de vitrine aan de muur, tussen de vaantjes en medailles staat als eerbetoon zijn lege glas. Jaap is niet meer en missen nu al zijn verhalen, maar één ding staat wel vast, hij moest ook het gelag betalen…

gebarsten druppels blijdschap vloeien traag voelbaar sijpelend weg het glas eens zo helder van klank is dof geworden kan de wijn niet meer omvatten, die door de scheuren weggelopen is. door de spleten dringt de wijn de droesem blijft dit sterven doet geen pijn…

in de stil gebleven lucht bewoog iets niet vanzelf, niet zonder kleine voortgezette trillingen door tijd en de glans van weergaloze weerschijn uit kortstondig licht gevangen, kleurrijk tussen bladeren en een oud gebaar aangeraakt door zachte adem gleed een klein kristal tot aan een ander, tikte tinkelend en daar opende geluid een…

Er is hier een groot verdriet geweest Nee, het is geen verdriet het is een tafel vol lege glazen Waar een avond lang alles doorheen is gestroomd Fragiele blikken snel vergeten woorden Verglijdend vragen hoe het afgelopen uur het leven was - als glas Alles ter wereld als glas Alles vol, dan leeg, vreemd gespiegeld Hoewel alles glas…

overal is braak van landschap boerderij natuur pleinen geschiedenis vaak nog in wording nauwelijks nog kristal geen vorm in herinnering men ziet 's anderen daags aanleg van grote leegten voor de toekomst grote kantoren glas grote planten men wurmt zich door storm en wervelwind glazen draaigevallen die mensen vangen onzichtbaar daar…

op de zolder van het kasteel honderd stukjes glas in lood eeuwenoud kwetsbaar en dun één vergissing en je hebt al een barst kijk naar de zachte kleuren het getemperde licht dat door de ramen valt dit raakt aan iets hogers de liefde voor oude dingen de koestering…

Nieuwbouw steekt zijn kop uit de terreinen op. Wij gaan langs het skelet, de stalen reigerpoten. Het land dat wordt ontsloten begint een stil verzet. Allerlei groen venijn - distels en chichorei, hondroos en varkensgras - loopt in ruigten te hoop tegen bouwplan en waterpas, koop en verkoop.…

langzaam verdwenen dat deel uitmaakte van mijn jeugd en leven nog zijn er muren dak en schuren buren waren al gegaan welig onkruid bleef hoog op de paden staan het familiehuis van meerdere generaties bewoond met werk en deugd het spelen van de kinderen in een toch zorgeloze jeugd die horizon van vele jaren wordt nu snel geslecht nieuwbouw…

Wind had er vrij spel speelde met plastic bekers en verpakking snoep-wikkels, rietjes achteloos weggeworpen In steden en dorpen vind je pleinen en plaatsen waar nieuwbouw aarden moet Meer zuur dan zoet de woorden eraan gewijd, gesproken in dag- en weekblad Een vloek, een kat aan het adres van bestuurders & ontwikkelaars…

Rechts, een paars-zwarte asfaltweg Met evenwijdige witte strepen en lijnen, Met nog meer rechts modale kubistische nieuwbouw. Terug naar de duisternis van het bos is geen optie. Om mij heen is het rustig, warm en zonnig. Ik realiseer mij dat ik eindelijk thuis ben.…

Het leven sloopt de geschiedenis van een polder en bouwt zichzelf een slaapplaats een sprinter passeert onderbroken grijs De Wadden een half affe verzameling woonblokken waarvan zelfs de voegen rood zijn gekleurd op de grens van vertier liggen sloten aan de erfgrens straks achter elke woning een boot heet wonen aan het water als…

heimelijk verkent een kind het nieuwe woonterrein op zoek naar een belofte vindt er laffe grauwe bouwsels van koud beton en ijzig staal eigen geluid klinkt hol en kaal vanuit een puiloos huizenblok beklommen langs dofgrijze trappen lijkt leegte om zich heen te happen bedroeft de bodem zonder kleur waarin geen plant wil groeien en geen…

Alles wat van het vijfjarenplan kwam ligt hier verloren Stilgevallen wat hydraulisch werd aangedreven wat mechanisch Het valt niet mee de overgang te verlichten het staal te plooien als weleer Zou dat kunnen beton afgrazen de koepel opengooien en de was drogen in het neon? --------------------- uit: 'Thuis', 2014.…

in lege huizen waait de wind in fluisterende tonen soms hoor je nog de gil een kind dat daar ooit lag te dromen zie de vlekken op de muren een schande voor de buren voel het stil gekraak dat generaties weer volwassen heeft gemaakt op kale trappen die nu zwijgen en hun geheimen nooit verklappen samen met de stilte in portaal…

er zijn geen sloten meer vol kikkerdril en stekelbaars het schepnet ligt te rotten hoor alleen de nieuwbouw weer na sloop nu voor de tweede keer geflipt was ik door tiel het etiket hadden we afgeweekt natuurlijk niet het punt dat uitgeknipt en opgestuurd iets heel verrassends voor ons deed wat kroos en waterblad we dachten zo de wereld…