Alle inzendingen over ochtend OR regen

de vogels ze zijn me lief ik voel wat ze mij zeggen willen zo vroeg in de ochtend en omdat het nu nog donker is omdat de grote, hoge bomen de nacht geluidloos torsen zonder het evenwicht te verliezen wil ik vliegen in het licht dat zal groeien in de regen tussen vleugels en vinnen op de zomer van jouw mond in wel meer dan duizend vluchten…

waar wateren zich voegen lijken oevers op elkaar gaan tranen naar zee als vogels over dunne huizen vliegen, wuiven wolken schrilheid weg met regen en wind ruimt het vuur, rest de warmte van het tastbare woord om elke ochtend dezelfde dingen te doen, het water te koken, dagen te lengen…

De haan die kraait de dag kriekt dauw bedekt de aarde…

De eerste zonnestralen schijnen naar binnen We worden wakker en de pijn kan beginnen Vandaag de laatste dag dat je hier ligt De allerlaatste dag dat ik wakker word Met naast mijn wang jouw prachtige gezicht Die ik elke ochtend kus en streel en aanschouw Een verlangende herinnering is wat ik er aan overhou Dus hou ik je stevig in mijn armen gedrukt…

een fabrieksschoorsteen penseelt grijszwarte vegen in oranje lucht.…

Ik probeerde mijn armen maar weer om de wereld heen te gooien Het kindje dat werd gesmoord De vrachtwagen die de bocht veel te hard nam De maan die op de straten kapot kletterde De dooi die inzette En die piano, prachtig Oude man Amos die de zang op zich nam In die pijn had ik mijn doel bereikt Dan was daar de tijd Ik zei maar niks…

Het zong van verre stranden, vol van vrolijkheid en dans; het was of enkel het vogelwijsje de ochtend vulde met zonneglans. Ik huiverde onder de dekens, kroop met tegenzin uit mijn bed, ik heb mijn raam stilletjes gesloten en daarmee die stomme vogel geplet. Ik ben geen ochtendmens.…

Door de kieren van het overgordijn Glijden zonnestralen binnen Fel verlichtend alles onthullend Brengt herinnering van de nacht Ontwaakt zie ik het eerst Jouw achtergelaten boodschap Drie hangers en wat kleding Ongeordend verspreid over de vloer IJlings verberg ik mijn hoofd Onder het bezwete kussen…

als ik de houten luiken omzichtig open zie ik nog door vitrage de dag dient mij voorzichtig te dopen opdat wat gaat komen aan mij verschijnt in vertragende lagen stel dat ik u direct zou ontwaren de ogen op mij gericht daar een etmaal op varen is als het doven van licht…

Waar is de ochtend en het voelen van de avond het opblinken van mijn blos. Vanzelfsprekend is de nacht waarin wij slapen naar de sleur van weer een dag Waar is de melodie waar is het koor, en het crescendo Aahh oouii! Wij slaan slechts toonladders en kraken de noten.…

vurige vingers lekken aan de rand van de wereld de nacht doet een stap terug…

en als hij zich in water legt krimpt zijn geest vele ochtenden zijn er houten balken waaraan een haakje met een hemd elke ochtend ruikt hij de avond…

De zon staat laag het is nog fris maar aan de kleuren zie je dat het bijna zomer is ik ga uit bed en doe zowaar mijn best je bij het opstaan niet te storen de zon staat laag het is nog fris er is zover ik zie nog niets verloren.…

pril licht schuurt speels met schaduw over stenen zelfs de lantaarn al gebogen in de nacht toont ook nu bescheiden op het toneel van de opkomende zon de rust van de ochtend is voelbaar aanwezig mijn eerste as smeult nog na als wierook van vroege aarde…

In helderheid van ochtenddenken vergeet ik de maatstaf van mijn eigen lawaai, drijf ik op rimpelloze stilte, baad ik in vroeggeboren honinglicht, kijk ik naar ganse hemelen. Ach, ik droom al denkend en drink koffie om me aan het dagvuur te branden, teneinde vroegheid te verlaten.…

Koffiereflecties nieuwe dag sijpelt binnen het is dat ze nipt…

een zachte morgen breidt zich uit in windloos kransen leggen slechts de ochtendnevel huivert nog rond stille witte stammen, want de berken dragen stram de kou, verloren na de nacht van buiten af verdringt de tijd haar zonderlinge droom een vogel wacht, verlaat de nacht en zingt vanuit de hoogste boom…

Schaduw van morgenstond Houdt geheim wat ie van de nacht vond. Zachte schemering brengt schaduwen tot leven, tot het kille daglicht de spoken van de nacht vervaagt! Het is weer DAG…

Regen, gesloten rolluiken; de stad slaapt nog – De eerste tramrit.…

druilerige mist omsluiert grijs de bomen ontwaakt ruw de ochtend uit duistere dromen jagers der nacht vluchten naar holen onomwonden voor licht spiedende ogen hun hebben gevonden…

Als ik de tuindeur open doe kijken Wolleke en Bolleke Twee langharige poezen uit de buurt Me aan. Aan de Delftse gracht staat de hele school Zingend op Sinterklaas te wachten Terwijl verderop een geel gemeente busje Met een mijter logo is geparkeerd. Er was op Sinterklaasochtend vroeger bruine chocolade schoolmelk In plaats van de gewone…

is het de spanning op het mooi makend papier van woorden in een lentekrul die geen regen of sneeuw kunnen verdragen op kletsnatte voeten zit de winter dan niet vol poëzie in een ochtend van glazen lelies bewogen door de zeldzaamheid van stilte ik zie bomen, vogels, vorsten in wit en maanverblindend licht en…

ik wrijf het stof dat eens mijn verleden was uit ogen van de nacht zoek gezichten zoals ze zijn, bevrijd langs de plooien van mijn mond uit de regen treedt de ochtend met lange strepen licht en zacht geritsel een dichter kijkt het noorden tegemoet ik wijs hem naar mijn gedachten we eindigen zachtroze in nieuwe poëzie “nu is…

Ergens aarzelt het begin met twijfels, droef geaard en het woord dat ik bemin klinkt nogal laf, misschien bedaard keer ik mijn rug tot eizinnen als de ochtend in regen valt ‘t paskonijn ontbijt verknalt vertel ik chocolade dat ik zelf in draf gesmolten raak ’t kruis verandert in een draak eigenlijk aarzelt ook het einde maar dat…

je wintert warmer dan gedacht valt in regen naar beneden daar waar sneeuw is verwacht je vorst nog voor geen ogenblik slechts een enkele ochtend had een wit gezicht want jij kunt niet vriezen in een warm hart door alle lieve lentebloemen die ik bracht open het seizoen en weet dat vorst is afgelopen samen breken we een nieuwe lente…

de week is er niet maar staat stil in haar dagen ondertussen is het niet langer de eerste dag, ook niet de laatste beviel iemand van een kind valt er regen, niet eerlijk maar wel echt en morgen werpt een visser zijn net uit is wegens geldgebrek een verloren portemonnee weer actueel valt maandag dit jaar op een ochtend, reiken halzen…

Aanvankelijk zag ik alleen maar saaie regen maar nu zie ik ook zilveren pijpestelen. Zij verraden het Mysterie en ik voel geluk van binnen. Ik denk daarbij aan wolken met zilveren randen met een achtergrond van Stilte, stilte en stilte.…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

tegen want de hemel huilt met regen en in de zon verdampt een traan...…

Ik wil je bevriezen maar er is vannacht teveel zomer in mijn slaap zodat je als regen op me neerklettert, geen vijgenblad om onder te schuilen, geen appel voor de dorst. Alleen een slang om dood te trappen.…