64 resultaten.
Je moet een vogel zijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 251 Zon – zo Maan –
– zo neon Rood –
in het blanke licht
rank te staan
ik geur in je op
en stamel mijn stem vast
door jouw blozende honingraad
wil ik zijn als de stoeiende libellen
om dan al zoemend ten ondergaan
daar de woeste golven
– gelijk aan kerktorens –
alle bellen rinkelen doet
vraag ik je – bind me in –
vorm me tot Oker…
tussen heldere heuvels
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 64 een sterfelijke god die niet sterven mag
slingert een vuursteen naar de hemel
vanaf de Heuvel van het Werk
de zon staat laag
het licht legt een lange weg af
een god zonder stem ver van zijn stam
hij is de waanzin nabij
telt ontelbare sterren van gouden oker
op de Heuvel die Bidt
de wereld wordt stil als een god
met bedaarde hand de wolken…
Stille wonderen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 ik heb
stille wonderen
in je ogen gezien
het panoramisch
voorbij trekken van
eindeloze toendra’s
in de kleuren oker
bruin en geel bleven lege
zielen van woestijnen heel
het majestueuze dak
van werelds grootste
bergmassief in contrastheroïek
de zwartblauwe
atmosferische dood die
ruimte ziet in oneindig gebied
samen zijn we opgestaan…
wolkenkunst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 89 Bruin met oker wel honderd soorten.
Ik was overdonderd door het landschap,
die zoveel verscheidenheid bracht.…
klare taal
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 106 spreekt hij klare taal
als hij roept voor
gesloten vensters
mompelend morrelt
aan dichte deuren
is hij een vreemde eend
tussen de klare taal als
hij in bijtende woorden
krast tegen iemand
niemand in het bijzonder
ochtendblauwe woorden
oker-oranje klanken
kleuren het najaar
zijn taal hult de winter
in roze-grijze tinten…
Late herfst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 De okers zijn gemalen, de sienna is aangegeeld,
oranjens gaan stralen met een tipje vermiljoen.
Als de herfstige tonen krachtig worden gezet,
dan weet ik weer hoe ik dan altijd mateloos genoot.
Als de bomen in de kleuren van een herfstpalet
staan, in diverse bruinen en hier en daar oranjerood.
----------…
Naar Siëna
gedicht
3.1 met 28 stemmen 7.593 Twee eeuwen later, dieper houden
van warme tinten, donker gouden
gebarsten oker, schroeibruin brood.
En met de ogen willen meten,
en met de handen willen weten
de rijkdom van het Siënarood.
------------------------------------------------------
uit: 'Volmaakte aanwezigheid volmaakt gemis', 2000.…
lijfelijk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 155 fijngesneden appelgroen
gestreepte mouwen opgestroopt
deinend op borsthoogte
vlezige vulmond
rose moerbei
ivoorbeklede lachspier
beneveld door een
perzikfluwelen vruchtlichaam
staande in de deuropening
gaande met besliste tred
beklonken
en hoorbaar fluisterend
bruinogig engelengezicht
amandelrijp
dorstig naar mosgroen
neigend naar okeren…
waar de siënna brandt
netgedicht
4.7 met 10 stemmen 372 ik vouw zonnestralen
tot bloemen die bloeien
strik ze met
prismatisch licht
zodat naast de vorm
ook de duizenden
kleuren je gaan boeien
warmte leg ik in
het donkerrode hart
waar de siënna brandt en
oker vlamt tot in de kelken
met fris groengeel penseel
ik zacht de buitenkant
met oh zo tedere hand
voor jou is dit boeket…
Uit de veren
netgedicht
4.3 met 6 stemmen 425 al kijkt ze me nog slaap’rig aan
te verbaasd om te protesteren
ontwaakt ons lachen simultaan
ik douche me in de laatste bui
om mijn gezicht te schonen
van ‘t zout dat hier ooit spoorde
maar zich niet meer wil tonen
de regen schud ik van me af
‘t heeft lang genoeg geduurd
warm me aan een restje zon
dat om de bocht heen gluurt
ik oker…
Carpe diem
netgedicht
3.8 met 13 stemmen 391 kijkt ze me nog slaap’rig aan
te verbaasd om te protesteren
ontwaakt ons lachen simultaan
ik douche me in de laatste bui
om mijn gezicht te schonen
van ‘t zout dat hier ooit spoorde
maar zich niet meer wil laten tonen
ik schud de regen van me af
‘t heeft lang genoeg geduurd
warm me aan een restje zon
dat om de bocht heen gluurt
ik oker…
Asielzoeker
gedicht
2.7 met 72 stemmen 13.688 Ik zag je in Zwolle
in de stationsrestauratie
Spreek mij van je broers
die je ginds hebt achtergelaten
die gestorven zijn zij die leven
zij wier naam is verdwenen
spreek mij van de rode en okeren aarde
van de verblindende zon
van de almaar opnieuw begonnen dagen
van het ploegen van de aarde/haar te laten braken
Vertel - de mannen die…
Witregels in een beeldtaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 294 Zonnevlekken op de vloer; in oker dat verzacht.
Een meisje drentelt vóór een deurtje vol geheimen;
haar gekruiste benen zijn met "Twijfel" te rijmen.…
Het Zilveren Kruis
netgedicht
2.5 met 11 stemmen 777 Op de kaptafel van mijn moeder
staat een oker doosje
gemaakt van krimpenhout.
De laatjes open.
Knopjes parelen erover
als ongelijke druppels koud.…
Alvorens hij jouw naam zou noemen
gedicht
3.1 met 57 stemmen 23.942 Je vogelhoofd, warm proselein,
dat in mijn handen nog zou breken
verkleurde in okeren schaduwen
De vreemde toon van een ver land.
Zo bloeide je, ineens heel pover,
nog naakter uit dan een magnolia
Sliep je met blauwe lippen in
een al veel ouder eenzaamheid.
Je hield nog een geraamte over
en knoken, duidelijker dan leestekens.…
Echt wel!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 303 De sterren kijken ons vriendelijk aan;
in oranje en oker glimmen duizenden ogen.
Er tussendoor een lichtje dat schuift!
Een satelliet, een ufo die wuift?
Wel, buitenaardsen kun je vragen iets te doen.
Dans sterretje, dans, in paars of in groen.…
De Klokke.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 637 Ons vrouwkens met hun zwarte mantels aan
Gaan zwijgend, de ene na en de andre voren,
Processionaal op de okere eerdebaan -
En tripplen wuivend om de luide toren.…
DE OUDE KONING
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 301 In de nacht
voor zijn aankomst
is de Maan
op zachte voeten
door zijn hoftuin gegaan
Zij liet verstrooid
wat maanlicht slingeren
- nooit meer aan gedacht
Bosranken weven
daarvan een vacht
van zilverig pluis
over hekwerk en poort
van het Koninklijk Huis
Zijn herauten
snelle snaken
verven bladeren
scharlaken
sienna, oker, vermiljoen…
Vorig jaar voorjaar
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 157 De knoppen lijken dezelfde knoppen
maar moeten wel andere knoppen zijn
want die van vorig voorjaar, heb ik gezien
zijn van knop naar blad gegaan,
van groen naar oker en toen een voor een
langzaam gevallen en weggeblazen
door de man van gemeentewerken
omdat ze hier en daar ongewenst
op parkeerruimte neergedaald waren.…
Herfst perikelen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 64 schoon is het
om de blaad’ren te zien zweven in
de wind
opgetild oker goud of geel
getint
ik kijk naar de bomen
en zie hoe
de rode
gloed van de late zon
zich langs de hemel spreidt
‘t hart breekt
van t ontroerd mensen kind
bij ‘t zien van ‘t kunstwerk tederheid
dat weet dat na dit najaarsspel
van blad en wind…
hoogzomer suite
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 637 de bushalte
bomen gevallen
een nachtegaal zonder tak
stilte na de storm
de hond blijft blaffen
ik zou zo op zijn daktuin
kunnen gaan plassen
de kikkers kwaken
in de plas na de regens
de reiger doodstil
een witte reiger
en de versteende parapluie
buigen voor water
bladen doorzichtig
de bomen zijn verdwenen
watermerkziekte
oker…
Glinstering
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 Glimp van oker schemering
en vermiljoenen tempering
van avonduren duistering -
zuilomstuwde schildering,
picturale uitbeelding
van meesterhand voor edeling
en godvrezende kloosterling.
Koepel van gebroken wit
daalt neer in de verzonken glans
van wijwater en amethist.…
Metamorfose
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 134 ben genomen
blindelings vertrouwen
voert me mee
2
Onder een grote naakte kruin
-en de paarden mij ontstegen-
druipt het zwetend loof
een rijpe tweede regen
van druppels
op mijn hoofd
Hier zal ik altijd zijn
zwijgend tellen
het kinderen spelen om de boom
en dansen
van druppels verhalen
uit het oker…
zoutarm
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 49 in ’t voorjaar eens, het vroor nog dat
op ramen de kristallen kraakten, kwam Dana
op haar klompen heel den hooiweg af,
haar jas hing als van tapijt half open
op den okeren gloed van heur huid en Dana
lachte met haar lippen van karmijn
bij elke stap de koude weg als bagatel.
en macht als het paard van Bramke had ze.…
Het gevecht van groen
netgedicht
4.3 met 25 stemmen 1.136 Het groen heeft zijn strijd verloren
Weekhartig vervallen de geurpapillen
Door geruisloos aroma´s te verstoren
veranderen alle bekende stillen
Okeren bruinen de geur van uien
Brandranzig smeulen houten klossen
Natte winterse sneeuwwitte buien
Lavendelkleurig verre mistige bossen.…
Typerend?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 22 Het werd een
ritmische spel op het linnen
die de golven zingen liet
in het getij van eb en vloed,
je had al gewonnen voor je was
begonnen, passie verpakt in
felste tinten en het luiste oker
die zich om je vinger draait,
je gebruikt beider handen in
de perceptie van je karakter
een rusteloze signatuur
bespeelt het zachtste dons…
Versteend boswezentje
netgedicht
3.8 met 6 stemmen 489 Kralen diep verzonken in geschrokken open staren
achter kronkelde stronken waar `t even leek te kraken
een ohooh lijkt je vonkelende lachje aan te raken
het geluk nog net te zwanger om al in paniek te baren
Wangen blijven bollen maar het kan niet echt meer smaken
bitt`re sijpelsappen rollen ontkrullen lokken oker haren
snappen bos bewust van…
Mono radio
hartenkreet
3.9 met 11 stemmen 956 wachten
opa`s oude mono radio
de lampen werken maar
missen energie
vergeelde toetsen wachten
geduldig op contact
en ik wacht terwijl haar beeld zo
helder staat
naast hem binnen handbereik
zacht rustend op warm
rood perzisch tapijt
nostalgie gevoel
nog één keer die tijd
luisteren en laten de boel
glimmende notenhouten kast
het goud oker…
Wonderlijk bos
hartenkreet
4.3 met 9 stemmen 262 Opsnuivend de geur van 't herfstig kleurenbos
worden mijn ogen verwend door
goud, oker, bruin en geel, met natuurpenseel aangebracht
waardoor zomergroen omtoverde naar herfstkleedpracht.…
Najaar
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 725 Je denkt dat hij zijn gezicht
heeft verloren, maar ieder jaar heeft hij
zich herschminkt met het lieflijke ruisen
rood en bruin en oker van het krentenboompje,
de bolle struik waarachter het kermen
schuilt, het jammeren, stilletjes, zodat
de mensen zeggen: kijk toch hoe mooi.
Angor van toekomst.…