Alle inzendingen over omgeving OR verloedering OR afval

die vredevogels loerend bij de haringkar azend op afval bij nadering schieten ze in een wervelwind omhoog…

Snoei afval restproduct van een reorganisatie als rook de schoorsteen uitvliegen of gelost worden in de rivier van de uitkeringstrekkers .…

het gaat mij allemaal veel te snel, aanprijzingen flitsen van het scherm, knallen uit geluidsdragers ik moet dit, ik moet dat staatspostbus en stromannen van het kapitaal maken mij bang in verloederende taal, schitterend en schetterend willen ze mij als consument in deze teringherrie probeer ik met vertraagde beelden een andere dimensie…

Vergeet je problemen gooi je sombere gedachten weg als oud afval als onkruid uit een verwilderde tuin…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

en schelpen spuwt op het strand een verandering van omgeving is verandering van gedaante een vreemde iemand die langs liep toen ik nog puur was toen ik mijn stem en beeld kwijt was ben ik niet meer dan een tekening in nat zand…

Y.o.l.o, ook vannacht Was het weer raak, Dronken meute die Vanaf rijksweg A7 Al malend de onderweg Opgepikte junkfood Wegwerkt en dan als Dank voor het aangenaam In dronkenschap verpozen De omhulsels over een Lengte van meer dan Vijfhonderd meter In de openbare berm Heeft geflikkerd - Alles ligt er, Inclusief afrekenbon…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

Op wie zou onze aarde wachten om zich van haar pijn te ontdoen Bevrijdt zij zich al in gedachten, gewapend met menselijk fatsoen Op wie zou de wereld nu hopen om ’t pad naar boven in te slaan; De eindjes aan elkaar te knopen Wie kan met haar op weg gaan? Om wie zou onze aarde draaien om zelfs nog enkel te overleven Allen met elkaar naar…

als ik in de late ochtend aarzelend de ogen open baadt de kamer in het rauwe licht der werkelijkheid de zon verwarmt de lege plaats naast mij in bed op de vloer liggen een gebroken glas en lege flessen als ik verdwaasd uit bed kruip snij ik me aan de scherpe scherven van liefde die gespeld wordt in voltooid verleden…

Zoals jij walg ook ik van de man die jij van mij gemaakt hebt maar vind de moed niet afscheid te nemen van mezelf.…

de tegenstrijdigheden van de tijd stapelen zich op als afval dat wordt verzameld in vuilniszakken met een koordje dichtgesnoerd om morsen te voorkomen, in de kliko gedeponeerd om opgehaald verbrand te worden…

ik kende pleinen en straten waar middenklassers hun welverdiende boterham aten nu zijn het donkere stegen waar klinkers blinken in regen van kil neonlicht de wijk wordt gesaneerd mensen dienen te verdwijnen om elders als normaal weer te verschijnen maar het sist en gist verloedering het spel werd al gespeeld toen de eerste kansloze…

Niet dat ik nou echt zo nieuwsgierig ben naar etensresten, ouwe onderbroeken, maar toch besloot ik eens te onderzoeken: wat zit er in het afval van Cohen? En weet u wat ik daar toen tegenkwam? Een exemplaar van zijn partijprogram.…

zacht fluistert de wind langs deuren en ramen speelt op straat en jaagt blikjes en flesjes voor zich uit het afval en rommelgeluid een niet te negeren refrein in de muziek van een plein in de stad waar muren vermoeid elkaar steunen en kreunen bij iedere vlaag hoe overleef ik vandaag nog spreken hun stenen koestert een hand de in…

Loop net door De tuin en zie Het vallend blad, Het gelende gras En naalden die Vroegtijdig de larikstak Verlaten En dan zie ik onverwacht Twee mini-paddestoeltjes Rood met witte stippen Die groeien op het Vers gevallen Afval van de bomen In het vermoeide gras, Die door alle somberte Heen kleur bekennen Voor nieuw leven…

Ik hoor de bladeren aan de bomen groeien de letters zijn uit mijn boek gevallen mijn woorden liggen bij het afval de dag kruipt naar zijn einde. Morgen zijn de bladeren volgroeid.…

leven hoeveel tijd ben ik kwijt met het plannen van leven en noteren en alle andere beslommeringen nu eenmaal noodzakelijk als papier en balpoints die het ritme vastleggen in de eindeloze stroom de zinnen vullen ongewild de breedte van het papier het einde van de bladzijde staat gelijk aan leven vastgelegd maar hoeveel tijd voor verbeteringen…

De psychologie van de mens Is als het er enigszins Op aan komt terug te brengen Tot zo maar een constatering - In de openbare ruimte wil De mens graag iets eigens Geven aan het plekje dat Hij dagelijks gebruikt - Dus neemt hij vaakt dezelfde Bus, dezelfde trein, en daarin Als het even kan dezelfde Bank, dezelfde stoel in Hetzelfde…

Hoe snel ethische Grenzen vervagen, Moreel besef dat Nergens meer huist, Zie ik het vaakst In de bermen van De Nederlandse Wegen en paden: Tot voor kort Was het nog gewoon Dat mijn herder Bij elke stap Die hij verzette Op een wegwerp Verpakking landde Met bijhorend geluid - Nu wij met een Paar gelijkgestemden Andermans…

'Huishoudelijke witgoed apparaten waren onrepareerbaar en goedkoop dus, eenmaal stuk, wierp men die op een hoop: op die machines na, is 't hier verlaten' 'De Mensheid stikte in zijn afvalstroom' vertelt E.T. tot slot 'I'm coming home...'…

Milieu, wie heeft er niet de mond van vol Recyclen, groener leven, consuminderen Je moet al wat de aardbol schaadt, verhinderen Ook afval scheiden speelt een grote rol Dus kijk op straat, direct na koningsdag Dan zie je klaarlicht wat de mens vermag…

door bruine waterlopen drijft plastiek met hopen alles komt terecht in zee blikken, bussen, flessen thee olie, smetten, allerhande vetten spannen synthetische netten vissen sterven onnatuurlijk zeeën voelen onaanvaardbaarheid maar mensen blijven instinctief herhalen stomme dingen positief ik blijf hopen en ga opzij de verloedering...…

met een knipoog naar Gerrit Komrij ze hadden de bomen gekapt de bomen waarin de kraaien bij honderden nestelden natuurlijk was er het gekras maar dat is nog geen reden hun habitat te verwoesten een zeer dat Lochem zich zeker mag aanrekenen de vogels zullen zich danig ontheemd hebben gevoeld zo ook ik als reiziger die de kale plek…

Ach m'n verwoede spasmen van onwetendheid in een hoekje op de vloer gelegen rest teneergeslagen ongezelligheid als braaksel op een vasttapijt ontkomen aan een slechte tijd van afval en afvalligheid…

Maar ik vraag me af: waar gaat die afval dan henen?…

de eikenprocessierups heeft ons nog niet verlaten of ze is al teruggekeerd maar dan geïncarneerd als big bags en plastic vaten maar volgens mij ging er iets fout... moesten het geen vaten zijn van eikenhout?…