Alle inzendingen over onhandig

Ik zag mannen, vrouwen die van iemand hielden, kinderen die van iemand hielden, onbekenden, ontheemden die van iemand hielden ik zag niemand die niet van iemand hield ik zag het aan hun ogen, hun manier van lopen, en ook hun onhandigheid en hun telkens even, onverhoeds terugkerende, vlijmscherpe onzekerheid ik ging naar huis en keek in…

Voor Peter Onhandige motoriek, verward, onrustig duwt Peter het supermarktkarretje voort: vol boodschappen voor zijn woongroep. Peter heet 'beperkt' te zijn; hij kent mijn naam: “Dag buurvrouw Joke, wat is het koud he? Heb jij het ook zo koud?…

Getoupeerde haren, wolken lak, onhandige colbertjes, brillantine: twee moeilijke rijen, elk aan een kant. In het lege midden met das en pochet, de danskeraar, zalvend, zijn assistente zedig, naar het lijkt, in een zwarte jurk. De foxtrot, de tango, een Engelse wals; het jasje dicht, een houterige buiging.…

. ------------------------------------- uit: 'Onhandig hart', 1998.…

. ---------------------------------------------------- uit: 'Onhandig hart', 1998.…

ondervoed / operatief verwijderd en gelouterd begin ik aan een derde whisky met ijs het is een lang verhaal maar ik houd het kort specifieke irritaties en diep gekoesterde verwachtingen nemen de overhand / in het stille dal één enkele onhandigheid blijkt noodlottig zelden / heb ik zo verlangd naar kanker mezelf verplaatsend / met…

wolken en spoken zilt reptielenzaad Het leven verstikt zoals de marsepeinen deken die de ingewanden van een bruidstaart bedekt Depressie is zonovergoten en door de goden gebracht Zij versieren alles met gouden sluiers zelfs het stiefzoontje dat wordt verkracht Ik meng het morgenrood met mijn koffie terwijl een wilde mannetjeseend onhandig…

ik kende al je repertoir je koos voor blond en halflang haar de ogen wat geloken in praten klinkt de hapering de woorden iets gebroken emoties in onhandigheid die jij maar snel aan zijn gebrekkige ervaring wijdt je wilde hem zo graag de jouwe maken door hem met volle zachtheid te gaan raken maar hij ontweek je alle keren in…

Gelukkig had jij mijn onhandigheid door Je gaf mij een hand en stelde je voor. Bij het horen van jouw stem en jouw naam Sloegen alle stoppen door en alarmbellen gaan. Mijn eerste liefde dat was jij Maar na een jaar was dat ineens voorbij. Een half jaar was ik ziek van verdriet Ik zag jou lopen, maar jij mij niet.…

Jouw laatste stappen zet je op de nu vreemde trap waar gelakte passen deurtjes openen naar kleurige potten vol lang geleden verborgen sprookjes omhoog langs ovale portretten zoeken donker alwetende ogen boven minzaam gekrulde lippen ietwat cynisch naar krassen het poppetje op de tekening met onhandige handjes die als harkjes wijzen naar…

naar poldergewoonte in loden jas tussen druppel en wind ongevoelig bij takken struikgewas doornen had ik licht opgevat ik wreef haar in en doorzichtig vernederend fonkelniezen kwam over mij o wonder daar ging ik men zou van minder uit schamen gaan maar dit was mijn ziekte baarlijke liefde ---------------------------------------- uit: 'Onhandig…

Jouw vader is mijn zoon je bent een kindje, oh zo schoon de eerste dag was ik bij jou en wist niet wat ik zeggen zou onhandig stak ik mijn hand uit raakte aan je vingertjes zo klein de tranen stonden in mijn ogen ik voelde toen mijn ouderdom zag in jou het verderleven ik mocht je ook een kusje geven voelde toen een hechte band wist de…

Daar viel mij in ‘t gedacht entwat, dat, al te onveerdig opgevat, verloren liep; en, mondgemeens, en zal ‘t noch ik, noch iemand eens genieten. Het deert mij danig! Ei! ‘t en doet: en heel en is en al, voor goed, dat ongedicht gedachtje, dat was al te onveerdig opgevat, te nieten. Het leeft entwaar entwat dervan, dat vissende ik nog…

wordt het nog wat, zo denk ik als mijn gedachten alsmaar springen van de hak op de tak, van oppervlakkigheid naar ongeschreven dieptes en bij vlagen de werkelijkheid onhandig raken het is altijd wel iets zo is gebleken omdat links of rechtsom de mens zijn bestaan verbeeldt in maten en graden en ontegenzeglijk zichzelf vergelijkt met…

een kastdeur een trap tegenaan gelopen eraf gevallen ze is onhandig haar enkel blauw en dik zich verstapt haar hand in een verband stom van haar ergens aan gebrand een zonnebril op als de zon niet scheen ze klaagde niet dat mocht ze niet van hem ze ging bij hem weg hij haalde haar terug de maat was vol ze was het zat maar dan ze…

het is weer zover pijn snijdt mijn lichaam in twee helften links valt best nog mee rechts werkt verlammend letterlijk voor de buitenwereld lijk ik slechts onhandig maar soms wil die hand niet mee zijn de zenuwen moe geprikkeld staken ze even scherven andere keren struikel ik hoge hakken hebben er niets mee te maken ik voel gewoon eventjes…

ik zag je spelen jij had de lach van duizend minnestrelen in een lieflijke variant een stem met minstens drie octaven die jij heel frequent afwisselend op liet draven ogen die traag loken met tranen van kinderen te vinden op een zigeunerschilderij jouw onhandig bewegen bleek een zegen voor de act die jij van nature speelde…

ALS ze me 's morgens luidruchtig begroeten, terwijl ik een eenzame nacht heb doorwaakt ALS hun mobieltje dan onverhoeds rinkelt en ze gaan praten en laten me naakt ALS zonder enige ondersteuning van hoofd en nek ik rechtop word gezet ALS ze mijn rolstoel onhandig bedienen, of ze vermorsen mijn voeding op bed ALS ze te vroeg het toilet…

Je had besloten om te verdwalen op de vrouwenvleugel, ongevaarlijk lachend onhandig te doen: liefde laat met zich spelen Ik keek toe, ik wilde je liet je voor me koken en na het eten wachten op de volgende keer: liefde is wachten en wachten is leven Jij was in de war, je wilde me verwennen…

gaat behoedzaam kom je naar me toe gespannen in verwachten je weet niet wat ik doe ik wil je in mijn armen sluiten met de glimlach van voorheen ik zie alleen onzekerheid in het wiebelen op één been ik neem je hand en kijk dan in je ogen ik kan het niet geloven je spiegelt mij alleen ik schrik en stap wat terug je lacht om mijn onhandigheid…

Het klapwiekt nu verdrietig om mij heen omdat ik later woordjes leerde waarmee je 't monster kunt bezweren en ik hem niet meer zeggen kan hoe ik soms naar die stem verlang, naar dat onhandige advies.…

Zo´n Zondichtmiddag in Den Haag waaraan een einde was gekomen Jouw zwarte jas hield ik omhoog waarin jij lang onhandig wurmde Jij was er niet aangewend Gelukkig had ik wat ervaring Ik kuste jou twee keer en samen kwamen we er weifelend uit dat ik het gevoel heb langzaam maar zeker vaster te worden in jou in hier en nu vervaagd dat ik…

Onhandig, onwennig, voorzichtig, dat wel, maar ook gewoon, alsof hij er altijd is geweest. Dat lieve mooie mannetje is nu zelf papa, stoeit met z'n meiden, ´t is één groot feest! Hij kreeg 2 zusjes en een broertje, dat was mijn droom, een groot gezin. De familie groeit nog steeds... en even voelt ´t dan zoals in ´t begin!…

Toch wilde je liever nog naar Annie op zoek, onhandige liefdesbrieven heb je haar geschreven als je ’s avonds klaar was met een zieke roek.…

Er is een nieuwe jongen in onze straat Onhandig in hinkelen en knikkers moet hij lenen Vandaag heeft hij iets, een bloedknikker Volgens hem is het echt bloed maar niet van mensen De knikker rolt in zijn hand Het is zwaar bloed, zegt hij je weet wel, net als zwaar water Er bestaan gemuteerde dieren die beter overleven…

spons als het allemaal wat luchtiger het smijten met de verf wanneer hij het troebel zag in de galerij die hem ontdekt zou hij dan weer dichter zijn bij de aard van zijn wezen en woorden schenken bij het beeld dat vragen opgeroepen heeft hij is gewoon een dichter dus neemt hij de pen ter hand of een Bic, die ganzenveer steekt toch zo onhandig…

De eerste kus van je leven De kus die je nooit meer zal vergeten Een kus van je eerste liefde gekregen Onhandig twee monden op elkaar bewegen Je voelt de vlinders in je lichaam zweven Een raar gevoel van binnen gekregen Door de vlinders die door je lichaam zweven Je hebt je eerste kus gekregen Van je eerste liefde in je leven Op dat moment…

ik word gedood door dertig boze blikken ook zij kijkt mij niet echt met passie aan ik voel de kou, het ijs zal niet gaan breken ik wil hier weg, ik hoor horloges tikken onhandig ga ik op haar tenen staan ze zegt geen woord, maar laat haar ogen spreken…

aan de rand van prachtig Ameland dat eigenwijze duinenparadijs er staat één ster, gekleed in parelgrijs ik tel konijnenkeutels in het zand en leg een doornig takje aan de kant er klinken zachte klanken: kyriëleis bij vlagen is het net alsof ik huil mijn neus bevroren en mijn wangen koud mijn stramme knieën kraken, ik word oud ik stap onhandig…

piepende remmen krassende ruitenwissers gevaar op de weg grote draaicirkel deuken in de motorkap onhandig vervoer scheve koplampen een loshangende bumper lekkende uitlaat een oude roestbak mompelend monteur strippend de trots van mijn pa verplicht de brug op onderdelen vervangen afkeurenswaardig loodvrije brandstof zilveren…