Netgedichten

netgedicht (nr. 7.492):

hij vlindert langs je heen

ik kende al je repertoir
je koos voor blond
en halflang haar

de ogen wat geloken
in praten klinkt de hapering
de woorden iets gebroken

emoties in onhandigheid
die jij maar snel aan zijn
gebrekkige ervaring wijdt

je wilde hem zo graag
de jouwe maken door hem met
volle zachtheid te gaan raken

maar hij ontweek je alle keren
in niet aflatend steeds proberen
kom je toch zijn ziel niet smaken

hij vlindert langs je heen
geeft kleuren aan je leven maar is
nooit langer dan een dag bij je gebleven