Alle inzendingen over ons eigen paradijs

groots buitenleven in mijn eigen paradijs vijftig tinten groen…

Op de kale takken bloeien kwistig de magnolia's als romig witte wolken ook de prunussen staan volop in bloei 's winters bescheiden nu een explosie van roze bloemen mijn eigen paradijs mijn stek onder de linden kom dan vieren wij het voorjaar en vellen de appelboom…

ik neem je mee in al mijn dromen naar de sterren en de zon ik neem je mee op al mijn reizen naar een plek aan de horizon ik neem je mee door wind en regen in stormen, mist door sneeuw en ijs ik neem je mee in mijn verhalen naar ons eigen paradijs ik neem je mee in mijn gedachten ik laat je nu nooit meer alleen want er bestaat…

paradijs wil melker 27/09/2015 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Leef jij je eigen paradijs, dan leef ik het gevang. Want dat is mijn eeuwige prijs, omdat ik voor immer naar je verlang.…

paradijs…

geef mij ruimte plaats en tijd om even vrij te zijn weg van anderen de wereld even uit een eigen paradijs lijkt fijn waar ik jou eens ongestoord kan leren kennen en wennen aan elkaar nee geen gezoek maar zo essenties van elkaar weer lezen in een open boek maar laten we eerst paradijzen voor het woord beklijfd in onze hete lijven…

Treur niet om mij, ik loop op wolken, tover Met Peter en met Geert ons eigen paradijs.…

hij greep z’n zeis bracht me onverwacht mijn eigen paradijs…

Denkend aan jou Droom 'k ons samen In ons eigen paradijs Denkend aan jou Samen lekker vrijend Mijn hardheid, jouw warmte Voel.... Denkend aan ons Twee lichamen Versmolten tot nog slechts één Denkend aan ons Een eenheid met warmte Daarna echt héérlijk Koel....…

paradijs maar onze bloemen zullen bloeien als we weer thuis zijn van de reis…

paradijs, geluk als som van gelijke delen wordt bij onze waarheid opgeteld, bepaald de kwaliteit van leven, pech of voorspoed voor de een wat weinig of uit overdaad, waarvoor nog geen afgewogen cijfer of prognose bestaat.…

hof van Eden mijn eigen paradijs het was er nog, en toch ook niet het uiterlijk bewijs voor wat ik meer nog achterliet de Tobias Asserstraat het rijtjeshuis op nummer zes het is of ik thuiskom, maar te laat en op een achterhaald adres…

hof van Eden mijn eigen paradijs het was er nog, en toch ook niet het uiterlijk bewijs voor wat ik meer nog achterliet de Tobias Asserstraat het rijtjeshuis op nummer zes het is of ik thuiskom, maar te laat en op een achterhaald adres…

eerdere uitspraken die van buiten naar binnen zijn gekeerd, ik onderga de aderlating die de stilte insemineert, belicht de kleuren van zwartgalligheid in een schater, berijd gestolde tranen van kleinschaligheid, ik nummer zwervende kiezels een voor een, even groot en even klein als levend bewijs, ik de sater die afdaalt in eigen…

Ik heb een vijand, zelfs in deze dagen al is dit ook niet christelijk van zin, maar 'k ben gekwetst tot heel diep binnenin en weet niet meer hoe dit nog lang te dragen. Maar plots heb ik de lente weer gezien en langzaam groeit vergeving zelfs misschien. Snelsonnet…

ontnomen niet door eigen wil te vroeg gebroken mensen-dromen als rose bloesem op een lentepad gisteren nog paradijs vandaag verwaaid verloren rust zacht…

Ik heb haar lief, die grazige eenzaamheid, Waar ik de zachte hartslag van de tijd Nog kalmer dan het eigen bloed voel kloppen, En, schaduw werpend langs de heuveltoppen, Gods zegen in een wolk mij tegenglijdt.…

Zomerse bloei van fier gekruind planten, Zozeeer heb ik uw gratie liefgehad, Dat ik met U, het aan uw vorm verwante, De straat en 't plein versierd heb van mijn stad. In 't fries der tempels zocht ik u te benaadren Wat van Uw volheid woekerde in mijn droom, Het kapiteel kroonden acanthusblaadren…

Wanneer ik 's middags op 't kantoor Mijn dagtaak heb volbracht, Dan weet ik, als ik huiswaarts keer, Welk schouwspel mij daar wacht: Mijn vrouwtje vliegt mij te gemoet, De kind'ren jub'len aan mijn voet. Dan zetten wij ons aan de dis Met schotels volgelaân, En wachtten rustig tot de meid De soep heeft opgedaan, En bidden…

Wat wil het reuk'loos vloekgespan Dat U ontkent, o Heer? O, komt de nood eens aan de man... Zij buigen voor u neer. Uw macht en Goedertierenheid - Driest schenden zij haar aan, En 't sterkste voor Uw goedheid pleit, Dat Gij hen liet bestaan. Hoe groot is Uw genade niet, Dat gij dat galgenrot Uw hoge Naam beschimpen liet, In…

Verse Lauwerblaadjes om de hoofden van Neêrlands dichterhelden - Is men met ontroerde schreden In der muzen hof getreden, Vol van wijding, zoals ik - In dat heilig ogenblik, Dan is zeker de eerste plicht, Die ons vol gemoed verlicht, Hen, die daar in glorie tronen, Lang erkende muzenzonen, Uitgelezen dichterschaar, Zeet'lend om het…

'k Zong van ons dierbaar Vorstenhuis, Van 't lief en leed in eigen kluis - En Neêrland, Neêrland lachte!!! Ween! Holland, ween! Waar moet dat heen?! Mijn volk, gij zijt verkouden! Wis loopt de wereld op haar end, Als echte vroomheid wordt miskend En voor een grap gehouden! Vermolm! mijn lier!…

Ik heb mijn kleedren uitgetogen Bij 't dwarlen van de lampeschijn ; Nu balsemt duisternis mij de ogen, Ik voel dat wij gescheiden zijn, Ik en de dag, dat kind, die jongen, Die vogel met gebroken wiek, Dat hijgend hert der watersprongen, Die speelman en zijn fluitmuziek. Hoe heeft hij mij gelokt, belogen, Hoe achter wolken week zijn grens…

Dit is Uw aard, o uren van 't verleden, Steeds als gij wordt gewenkt, bereid te staan, Om uit Uw rijk van schemering te treden In zonglans of het glinstren van de maan. Een glimlach is genoeg, een diep verzuchten, En ijlings snelt gij, uit de slaap gewekt, Elk met een korfje aan, vol geurge vruchten, Door vochtig mos of een bruin blad bedekt…

Ach, gaarden, akkerland en weiden, Gij, voor een milder kus bereiden, Hoe lekt de felle augustusgloed De vochten van Uw wekkend bloed, En geeft de hemel U te lijden ! Dit is de tijd voor 't vorstlijk koren; Wat toevertrouwd werd aan de voren, De wolk van uitgeworpen zaad, De zomer heeft tot nieuwe…

Muziek, waarbij ik dromend luister, Hoe voert naar vroeger gij terug, En welft U over 't duister Tot koene bogen van een broze brug... Maar werden dan voorheen mijn jaren Alleen geteld Naar saamgebonden korenaren, De schoven op het veld, Naar blozend ooft, Dat door een mild seizoen verguld, En daaglijks overvloediger beloofd, De korven…

Ik was nog blond en jong van jaren Toen ik een sterke, rechte tak Zag wuiven met zijn vlag van blaren, En tot hem opklom en hem brak. Ik boog mij zingend tot hem over, Dien kloeke telg van de oude es, En ras verloor hij schors en lover Onder het knarsen van mijn mes. Dan heb ik half in droom gesproken: "Ook míj, Heer, bid ik, breek mij…

Als ik beklim de zilvren treden, Langzaam, en de aarde diep beneden, Een klein insect in avondglans, De vonk doet spranklen van zijn dans, Laat mij dan in mijn armen dragen De zacht gepelsde, die behagen Zelfs in de schim zijns meesters vindt, Warm aan zijn borst zich vleit, en spint; En dat de hond, wild als een jongen, Over de heemlen…

Hij hield de handen voor 't gezicht, Hij dacht door tranen te verstaan, En in dit duister, diep en dicht, Zag hij de bonte wereld aan; Hoe blonk het goud, hoe rees de stad Gehorend opwaarts voor het blauw; Wie ooit gezocht had en bezat, Hoe maakte rook zijn vensters grauw.…