Alle inzendingen over ontheemd OR moederland OR heimwee

Ontheemd gebroken hart Gekrenkt door zoete pijn Tranen ontelbare druppels Zie de angst voor morgen In de spiegel van vandaag En mis je in ieder moment Twijfel door de dagen heen Hoe moet ik nu verder leven Zonder je stem en lieve lach Vervlogen is elk vertrouwen Ik geloofde in je had je zo lief Jij vlocht draden levensgeluk Zomaar…

je hebt mijn woorden afgenomen langzaam aan mijn zijn ontvreemd hoe ben je daar zo toe gekomen ben van nu af aan ontheemd nu jouw kleuren zijn verdwenen mij dit leed is aangedaan zeker wetend dat datgene jou duur zal komen te staan laat me niet meer onderdrukken voor spijt betuigen ben je laf nu zal ik de vruchten plukken voor eeuwig…

Het voelt raar "haar" zo te zien staan. Ze rommelt in kastjes ik laat haar begaan. Het voelt zo vreemd "zij" in "mijn" huis samen met "mijn" kinderen of ben ik abuis ? Het maakt me haast gek dat ik ben blijven proberen in m'n "rol" te blijven : "glimlachen en gevoel negeren" . Het doet zó'n pijn om daar "plaats…

doorbroken iemand heeft haar plaatsje ingenomen dralend kom zij dichterbij elkaar bekijken was al afgeleerd de smartphone voor vermaak samen praten wordt niet gewaardeerd op haar plekje tegen weer en wind verworven in langdurige traditie staat een onzeker slungelig kind grootogig kijkend de emoties niet begrijpend waarin jij je als ontheemde…

Al het mij dierbare sterft ieder moment steeds zie ik het gaan en laat het mij alleen in een onthutsend nu dat ik moe ben te zijn. Alles leeft telkens weer in een voortdurende golf slaat het tegen klippen hemelbestormend driest een toekomst tegemoet die onvervulbaar blijkt. Ik vergeet mezelf te zijn te rusten in het weten dat alle…

De jongen tuiniert strijdlustig verwint tartende roofhalmen graaft kruimelige plantgaten voor ongeduldige bloemen ziet bij zijn werk zwarte miertjes krioelend uit de grond schieten met eitjes en poppen vluchten een nieuw veilig verblijf zoeken onder elke aardkorrel betreurt die tere mijngangen waar een knusse stad school bloeiend door…

beelden ontglippen, glijden langzaam door de vingers gedachten gestolen, gevangen gezet door hen die zijn wereld niet voor vol aanzien, ontwaken ze als vijand die uren grijs verven gestaag geeft hij zich over aan de dagelijks sleur…

Alle geuren, kleuren en woorden laten mij achter in vergetelheid door het onkenbare omrand. Zintuigen verdoofd, leeg in mijn hoofd, maar met alle kracht in mij voel ik me op een dag weer vrij zodat alles betekenis krijgt... En dit kan met geloof en vertrouwen worden bereikt.…

Ik heb een vluchteling gezien. Ik kon hem bijna aaien Ik durfde niet Hij bijt misschien Hij stond al in de achtertuin Hij loerde door de ruiten Wat moet zo’n man daar buiten Hij heeft mij vast gezien Ik sloot de gordijnen En dacht dat hij wel zou verdwijnen in de nacht Ik heb een vluchteling gezien Ik kon hem bijna aaien…

Hier handhaaft de rechterlijke macht Wie hooggeacht de wet verkracht Voor een witgeboorde dief Is mijn landje veel te lief Hangturken terroriseren winkelpubliek De politie mag niets doen Het woord racist beschermt de kliek Mijn landje stikt in haar fatsoen Een aso krijgt drie begeleiders Twintig bejaarden slechts één Wie klaagt moet…

Ontheemd Vreemd Uit de jungle Onaangepast Er is geen plek Je bent een last Ga terug Naar je eigen vaderland Dit land geeft je geen hand Dit land denkt aan zijn eigen toekomst Aan de vooruitgang Maar in de vooruitgang staan veel mensen aan kant Het midden Is een bal vol tegenstrijdigheden Want als de sporen van ons verleden Langzaam…

we dansten samen op het witte strand blij verlangend naar de nacht een meisje lief uit niemandsland haar handen koud haar lippen zacht met gele bloemen in het haar bespeelde ze de zachte wind zo magisch mooi, een leuk gebaar van jou, voor mij, mijn godenkind de donkere hemel straalde open och, lieve mensen wat een zicht want…

de Dalai Lama kijkt bedroefd bij ooit vertrouwde beelden van vader- en van moederland een cultuur wordt vermoord door respectloze barbaren de wereld zwijgt, brood en spelen snoeren de stem van het geweten…

Het overvalt je zomaar, heimwee naar wat, vraag je me, nou gewoon heimwee naar wat was! Wat was er dan dat je heimwee hebt vroeg je me daarna ik zei gewoon, nou dat? Het overvalt je bij een melodie of bij het zien van wat zag je dan, vroeg je me? Een traan biggelt over m’n wang ‘k weet ‘t niet, gewoon? ik heb heimwee naar dat!…

Normaal ben ik met voetbal niet zo verbonden Maar het zijn de Russen die me nu toch verwonden Het is me al sinds m'n jeugd verteld dat ze zouden komen Ze hebben alleen ook maar ff guus meegenomen En daar was oranje niet tegen bestand Guus, kom terug naar je MOEDERland…

Concentratiekamp Ontheemde Auschwitzsporen Nooit thuis gekomen…

Kruipen en smullen in de vuilnisbak op straat: ontheemde miertjes!…

Overdag schuilend, verborgen, ontheemd zijn de rijen vervreemd van de wens die men had om zich hier te vermeien Marsman gaf Holland de stem mee van water, hoe vreemd en ontheemd klinkt een halve eeuw later de stem van de wind over steppen, woestijnen en over de bergen steunend en zwijgend onneembaar de rots van 'n onwrikbaar…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een Fries, vers paard voor volk en moederland! Tsead haalt de teugels aan, spuugt in zijn handen En roept: hier heerst bekrompenheid, een schande De maatschappij lijdt aan een achterstand Zo toont die dichter ons een van zijn gaven: De vaardigheid om lekker door te draven…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

Boom door storm geveld; ontheemde tortels vluchten op zoek naar asiel…

Heimwee naar echt oer eerder.…

Perquin Komrij, Nasr en Naomi Esther Simon, Gerrit en ook Anne Vegter aan Tsead de eer des volks poëet te zijn voor 't Moederland; doch wie wij node missen is de vox populi van Driek van Wissen…

heimwee naar vroeger even weer kind zijn zorgeloos genieten heimwee naar vroeger lange zomers strenge winters bergen sneeuw genieten heimwee naar vroeger lange vakanties dagen zwemmen uren lopen in de bossen genieten heimwee naar vroeger mooie herinnering ik wil geen kind zijn ik ben blij met het heden soms met zorgen maar…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

Ik weet dat er geen woorden bestaan die troost kunnen bieden aan deze staat van ontheemding.…

Vrijheid vlagt boven een land dat de waarde kent van moederland trouw. Vrijheid is lopen over de weg die begint met het hart van jou.…